Paproć drzewiasta - Kuripaka, Wheki-Ponga - Dicksonia fibrosa

Paproć drzewna Dicksonia fibrosa, nazywana złotą paprocią drzewną lub kuripaką. Na jej grubym czerwonawym „pniu” widnieje pióropusz okazałych liści. Oryginalnym wyróżnikiem paproci są zwisające, przewiędłe liście, tworzące wokół pnia rodzaj spódnicy. W naturalnym środowisku Nowej Zelandii paproć dorasta do 6 m wysokości. Złota dicksonia uprawiana w domu, wymaga ochrony przed mrozem, dlatego przenosimy ją z ogrodu do pomieszczenia przed wystąpieniem przymrozków. Paproć rozmnaża się za pomocą zarodników, które są bardzo małe a nie nasion. Opakowanie zawiera szczyptę zarodników tej paproci.

INSTRUKCJA WYSIEWU:

Przygotowujemy stosunkowo suchą mieszankę z dwóch części torfu, dwóch części grubego piasku i jednej części sterylizowanej ziemi. Przesiewamy ją przez sito o grubości 1,2 cm, a następnie, dla oczyszczenia podłoża, przelewamy je kilkakrotnie wrzącą wodą. Mieszankę pozostawiamy, by ostygła i odciekła. Może to zająć dzień lub dwa. Kompost powinien być wilgotny na tyle, żeby łatwo dawał się nabierać i układać na tacy.

Dno pojemnika przykrywamy sterylizowanym żwirkiem ogrodniczym, co poprawi drenaż. Dodajemy sterylny kompost, do wysokości około 2,5 cm. Wyrównujemy go, ale nie ugniatamy. Jeśli podłoże wydaje się zbyt suche, nawadniamy je od spodu, umieszczając tacę w płytkiej (ok. 1 cm), chłodnej, przegotowanej wodzie i pozostawiając do czasu, aż jego powierzchnia zacznie się lśnić. Następnie odsączamy przez około 15 minut. Delikatnie sypiemy zarodniki na powierzchnię kompostu. Ponieważ są bardzo drobne, niektórych w ogóle nie widać. Nie należy się tym jednak przejmować, gdyż wszystkie i tak nie wykiełkują. przykrywamy szkłem, plastikową torbą lub kawałkiem plastiku, uszczelniając pokrycie, aby zminimalizować utratę wilgotności. Pojemnik ustawiamy w jasnym, ale niebezpośrednio oświetlonym miejscu, w temperaturze 20-26°C. Konieczne jest zraszanie go od czasu do czasu.

Większość paproci w czasie od trzech tygodni do kilku miesięcy wytwarza zieloną warstwę wierzchnią, która pod mikroskopem wygląda jak łańcuszek komórek. Po 2-3 miesiącach widoczne są już przedrośla (gametofity, pokolenie płciowe). We wszystkich fazach wzrostu musimy dbać, aby kompost był wystarczająco wilgotny. Inaczej nie dojdzie do zapłodnienia.

Kiedy roślinki wzmacniają się i z przedrośli rozwijają się młode paprocie, trzeba je poprzerywać. Gdy osiągają wysokość około 2,5 cm, dzielimy je na małe kępki, w których należy uprawiać je dalej. Młode paprotki wciąż potrzebują wysokiego poziomu wilgotności i trzeba je przykrywać, aby zapobiec wysychaniu. Kiedy paprocie osiągają wysokość 7,5 cm, przesadzamy je pojedynczo do sterylnego kompostu i nie przykrywamy.

Zgodnie z zasadą ekologicznego życia zero waste nasiona są zapakowane do torebki strunowej wielokrotnego użytku.