Tytuł: Ziołolecznictwo i leki roślinne (FITOTERAPIA).

Autor: Prof. dr Jan Muszyński.

Wydawca: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1954, wydanie V (uzupełnione). 204 strony, oprawa miękka, format 14,5x20,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (podkreślenia i zaznaczenia w tekście) – poza tym stan OK.

Ziołolecznictwo i leki roślinne (FITOTERAPIA). Przedmowa - Szybkie wyczerpanie poprzednich wydań tej książki dowodzi, że była ona potrzebna. Leki roślinne odzyskują dziś prawo obywatelstwa w medycynie naukowej. Okres zaniedbania leków roślinnych na początku XX wieku spowodowany był oszałamiającymi wprost postępami w dziedzinie syntezy środków organicznych. Postępy chemii syntetycznej wzbudzały nadzieję, że chemia organiczna będzie nas nie tylko leczyć, ale i karmić, uniezależniając całkowicie od twórczych sił przyrody. Przeprowadzane jednak liczne doświadczenia ze, sztucznymi dietami przekonały nas wkrótce, że chleba lub ziemniaków nie można zastąpić najstaranniej nawet dobraną mieszaniną węglowodanów, tłuszczu, białka i soli, albowiem pokarmy nasze zawierają jeszcze jakieś substancje, nazwane uzupełniającymi czynnikami odżywczymi, które są wytwarzane w roślinach. Wynikiem tych szczegółowych badań nad pożywieniem jest fakt, że nie tylko odżywiamy się po staremu, ale usiłujemy powrócić do bardziej pierwotnych form pożywienia roślinnego, mianowicie polewek i papek roślinnych, surówek, jarzyn i owoców.

W dziedzinie odżywiania przeto uznajemy całkowicie zespołowe działanie składników organicznych, a w lecznictwie zaczynamy sobie dopiero uświadamiać, że działanie surowca leczniczego nie zależy wyłącznie od obecności jakiegoś glikozydu lub alkaloidu, lecz od całego zespołu różnych składników. Dlatego powracamy do ziół i przetworów galenowych z roślin leczniczych. Zagadnienie ziołolecznictwa posiada olbrzymie znaczenie dla Polski, która jako kraj przemysłowo-rolniczy będzie mogła uprawiać zioła i wytwarzać u siebie te leki. Nie należy jednak sądzić, że propaganda zielarstwa i ziołolecznictwa jest wyrazem zacofania i nawrotem do prymitywu. Przeciwnie, jest ona-raczej wyrazem postępu w lecznictwie. Niniejsza książka jest przeznaczona jako źródłowy podręcznik (p. wykaz literatury o ziołach) dla lekarzy, farmaceutów i osób interesujących się zagadnieniami ziołolecznictwa. W wydaniu obecnym uzupełniona została -najważniejsza współczesna literatura o roślinach leczniczych w Związku Radzieckim, który bardzo wiele uwagi poświęca fitoterapii oraz krajowym roślinom leczniczym. [Autor]

Spis treści:

Wstęp;

• I. Organa i Części roślin używane w lecznictwie;
• II. Postacie leków przyrządzanych z surowców roślinnych;
• III. Leki Roślinne i ich zastosowanie lecznicze;
• IV. Podział terapeutyczny leków roślinnych;

Piśmiennictwo;

Skorowidz rzeczowy;

- Polecam!