"ZGRZYT OTWIERAJĄCEJ SIĘ BRAMY"

JÓZEF NATANSON

371 STRON

STAN JAK NOWA

REAL FOTO

Zwiedzając prowincjonalną galerię lub muzeum w jakimś mieście, zdarzyło mi się nie raz i nie dwa, że wśród współczesnego lub mniej współczesnego malarstwa zatrzymywałem się nagle przed obrazami nieznanego mi malarza. Dlaczego? Bo te płótna świadczyły, że malarz zobaczył czy też wyobraził sobie coś, co go przejęło i potrafił to odtworzyć dla nas w skończonej formie własnej sztuki. Na takie miejsce w jakiejś galerii chciałbym zasłużyć.

Józef Natanson

Józef Paweł Natanson (ur. 3 stycznia 1909 w Krakowie, zm. 15 września 2003 w Rzymie) – malarz polski, syn Stefana Natansona, działacza Narodowej Demokracji.

Dzieciństwo spędził w Szwajcarii, do Polski przybył z rodzicami w roku 1918. Studiował 1930-1934 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie u prof. Mieczysława Kotarbińskiego. Po studiach wyjechał do Paryża, studiował w École du Louvre. W Paryżu spotkał stryja Tadeusza Natansona, współzałożyciela „La Revue blanche”. Podróżował po Włoszech, mieszkał w Taorminie. W roku 1938 odbyła się w Warszawie wystawa 30 jego obrazów, które następnie spłonęły we wrześniu 1939.

Po wybuchu II wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego we Francji, w szeregach Brygady Podhalańskiej walczył o Narwik.

W roku 1945 zamieszkał w Londynie. Napisał dwie książki o wczesnochrześcijańskiej rzeźbie w kości słoniowej: Gothic Ivories (1951) i Early Christian Ivories (1953).

Od roku 1947 zaczął zajmować się scenografia filmową. W połowie lat pięćdziesiątych przeniósł się do Rzymu i rozpoczął współpracę z kinematografią włoską, w tym z Federico Fellinim. W latach 1993 i 1994 wystawiał obrazy w Warszawie, Krakowie, Gdańsku i Rzeszowie.