![]() |
| |
|
|
WYŻSZE SEMINARIUM DUCHOWNE
W NYSIE — OPOLU
1949 — 1999
KSIĘGA JUBILEUSZOWA
Redakcja
Ks. Kazimierz Dola
Ks. Joachim Waloszek
Wydano w serii : Z Dziejów Kultury Chrześcijańskiej na Śląsku
rok wyd. 2000, stron 363, ilustracje cz.-b.,
miękka oprawa, format ok. 24 cm x 16,5 cm
PRZEDMOWA
W roku Wielkiego Jubileuszu 2000-lecia chrześcijaństwa lokalne Kościoły — opolski i gliwicki —
dziękują Panu Bogu w sposób szczególny za dar 50 lat istnieniu działalności Wyższego Seminarium Duchownego.
Dziękują za dar i tajemnicę powołania do kapłaństwa i za to, że ten Boży dar, jak dobre ziarno,
może w tym Domu zakorzeniać się i rozwijać w sercach młodych ludzi, aby przynosić obfity owoc dla dobra Kościoła.
Opatrzności Bożej niech będą również dzięki za to, że nasze jubileuszowe Te Deum wyśpiewać możemy
w nowym seminaryjno-akademickim kościele pw. św. Jadwigi Śląskiej, który wieńczy ostatecznie dzieło budowy
nowej siedziby Seminarium w wojewódzkim, biskupim i uniwersyteckim Opolu.
Seminarium jest centrum życia wspólnoty Kościoła lokalnego i słusznie nazywa się je „Sercem diecezji",
„Kościół uważa bowiem formację przyszłych kapłanów [...] i ich ustawiczną troskę, przez całe życie,
o osobiste uświęcenie w posłudze, a także troskę o ciągłą odnowę duszpasterskiego zaangażowania
za jedno z najdelikatniejszych i najważniejszych zadań, od których zależy przyszłość ewangelizacji ludzkości" (PDV2).
Powołane do życia w 1949 r. — po wojennej tragedii, która ze zdwojoną siłą uderzyła w Śląsk Opolski
i istniejące tu struktury kościelne — Seminarium nasze odegrało nieocenioną rolę w tworzeniu na powrót
na tych ziemiach środowiska wiary, klimatu, pojednania i zaufania społecznego. Nie tylko jako niezastąpiona kuźnia
przyszłych pasterzy Kościoła, odpowiedzialnych za prowadzenie wspólnoty ludu Bożego drogami zbawienia
— to przede wszystkim — ale także jako pierwsza wyższa uczelnia powojennej Opolszczyzny, uczelnia,
której zawsze leżały na sercu sprawy regionu, zwłaszcza integracji ludności naszej „małej Ojczyzny".
W tym względzie opatrznościowy okazał się fakt, że w kadrze księży profesorów i wychowawców Seminarium
od początku uzupełniały się twórczo dwie przedwojenne tradycje teologiczne i akademickie: wrocławska oraz lwowska.
Sama społeczność seminaryjna stać się więc mogła przykładem pojednanej różnorodności i wnieść istotne
impulsy w dzieło budowania pokoju w naszej powojennej Ojczyźnie.
W pięćdziesięcioletniej historii nie brakowało chwil trudnych, a nawet dramatycznych, gdy wydawało się,
że byt Seminarium wisi na włosku. Komunistyczne władze traktowały je jako „ideologicznego wroga",
oskarżając kłamliwie o szkodliwą działalność antypaństwową i antyspołeczną.
Na szczęście nigdy nie zabrakło ludzi wielkiej mądrości i wielkiego ducha rektorów, wychowawców, profesorów
i alumnów, którzy stawili czoła przeciwnościom i skutecznie bronili autorytetu swojego ukochanego Seminarium.
Zawsze też Seminarium mogło liczyć na życzliwą i niezawodną pomoc zarówno duchową, jak i materialną
ze strony księży, sióstr zakonnych i wiernych naszych obecnie obydwu diecezji, a także przyjaciół z całego świata.
To dzięki nim „Serce" diecezji miało się dobrze i przez 50 lat swej historii nieprzerwanie służyło świętej sprawie
formacji powołanych do kapłaństwa, rozwijając swój potencjał duchowy, naukowy, kadrowy i swą bazę materialną,
i to w stopniu tak przekonującym, że właśnie w Opolu stało się możliwe utworzenie pierwszego w Polsce
Wydziału Teologicznego na państwowym uniwersytecie. Do nich więc — do wszystkich naszych Dobrodziejów
— kieruję dzisiaj słowa bezgranicznej wdzięczności i w sposób szczególny im dedykuję
„Jubileuszową Księgę" seminaryjnych refleksji i wspomnień.
Z całego serca gratuluję naszemu Seminarium Złotego Jubileuszu i życzę, aby z nowym zapałem kontynuowało
swe zaszczytne i odpowiedzialne zadanie przygotowywania gorliwych robotników na Żniwo Pańskie w trzecim tysiącleciu.
biskup opolski
SPIS TREŚCI :
Przedmowa
List gratulacyjny Ojca Świętego Jana Pawła II z okazji Jubileuszu 50-lecia Seminarium
Telegram dziękczynny wystosowany do Ojca Świętego Jana Pawła II w dzień inauguracji obchodów Jubileuszu
Znaczenie szczególnych okoliczności poświęcenia kamienia węgielnego nowego kościoła
seminaryjno-akademickiego pw. Świętej Jadwigi Śląskiej. Kazanie ks. biskupa Alfonsa Nossola
USTANOWIENIE
Decretum erections Maioris Seminarii Administrations Apostolicae Silesiae Opolensis
Dekret erygujący Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Gliwickiej w Nysie — Opolu
Dekret przenoszący Wyższe Seminarium Duchowne w Nysie do Opola
Dekret przenoszący siedzibę Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Gliwickiej z Nysy do Opola
Dokument erekcyjny wmurowany z kamieniem węgielnym pod kościół seminaryjno-akademicki
pw. Św. Jadwigi Śląskiej w Opolu przy ul. Drzymały 1
DZIAŁALNOŚĆ
Bp Jan KOPIEC — Starania ks. Bolesława Kominka o powołanie seminarium duchownego dla Śląska Opolskiego
Ks. Rudolf NIESZWIEC — Rys historyczny Wyższego Seminarium Duchownego w Nysie-Opolu
Ks. Józef KARA, ks. Jan PODSTAWKA — Słownik biograficzny moderatorów i profesorów
Ks. Rudolf NIESZWIEC — Liczba i pochodzenie terytorialno-środowiskowe alumnów
Ks. Jan TOMASZEWSKI (zm. 1958) — Doświadczenia naukowe i wychowawcze seminarium nyskiego
Abp Alfons NOSSOL — Znaczenie teologicznej formacji seminaryjnej i jej permanentnego pogłębiania dla egzystencji kapłańskiej
Ks. Kazimierz WOLSZA — Nauczanie filozofii
Ks. Helmut Jan SOBECZKO — Nauczanie teologii
Ks. Zygmunt NABZDYK, ks. Hubert SKLORZ — Formacja duchowa
Ks. Radosław CHAŁUPNIAK — Formacja pastoralna
Ks. Joachim WALOSZEK — Inicjatywy i działalność kleryków
Ks. Kazimierz DOLA — Siostry zakonne i personel świecki w służbie seminarium
Ks. Kazimierz DOLA — Kościół i kaplice seminaryjne
Ks. Kazimierz DOLA, Krzysztof PAWLIK — Biblioteka i czytelnia
Ks. Kazimierz DOLA, ks. Paweł STOBRAWA — Sprawy gospodarcze i administracyjne
Ks. Albert Glaeser — „Prehistoria" powrotu Wyższego Seminarium Duchownego do Opola oraz historia jego budowy
WSPOMNIENIA
Ks. Hubert KOWOL — Impresje świadka
Ks. Zygmunt NABZDYK — Ksiądz dr Jan Tomaszewski - pierwszy rektor Wyższego Seminarium Duchownego Śląska
Opolskiego w Nysie-Opolu (1949—1958)
Ks. Alojzy SITEK — Miał już za życia coś świętego
Ks. Wolfagang GLOBISCH — Garść wspomnień z lat seminaryjnych 1951—1956
Ks. Eugeniusz PLICHTA — Szliśmy do kapłaństwa z ogromnym entuzjazmem
Ks. Alojzy JURCZYK — Przyjaźnie wówczas nawiązane trwają do dzisiaj
Ks. Gerard KAŁUŻA — Rektor - Ojciec
Ks. Alojzy MALCHEREK — Na wykładach ks. profesora Wincentego Urbana
Ks. Jan PLICHTA — Pokochałem Seminarium
Ks. Reinhold PORWOL — Te wrażenia pamięta się do końca życia
Ks. Paweł PYRCHAŁA — Seminarium w trudnych czasach
Ks. Józef KRZEPTOWSKI — Często dziękuję Bogu za Seminarium
Ks. Józef RESPONDEK — Jakby dom rodzinny
Ks. Tomasz HORAK — Ja też kiedyś byłem
Ks. Gotfryd FESSER — W wojskowym mundurze
Ks. Zbigniew ZALEWSKI — Wywrotowe pisemka
Herbert GRÖGER — 25 lat partnerstwa seminariów duchownych Nysy-Opola i Münster
Wykaz księży absolwentów (1952—1999)
KAŻDY OFEROWANY EGZEMPLARZ JEST SPRAWDZANY
W CELU WYKLUCZENIA EWENTUALNYCH
DEFEKTÓW DRUKARSKICH !
ZAPRASZAM DO PRZEJRZENIA PEŁNEJ OFERTY KSIĘGARNI E-KODEKS !!!
W przypadku dodatkowych pytań proszę przesłać wiadomość. |
|
|
![]() |
![banner lap kupon button](data:image/svg+xml,<svg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 1200 301"></svg>)
