Tytuł: Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Obrony Przeciwlotniczej im. porucznika Mieczysława KALINOWSKIEGO w Koszalinie, seria wydawnicza - „Wojskowy Instytut Historyczny im. Wandy WASILEWSKIEJ”.

Autor: Jan ZASADZIŃSKI (rozdziały I., II. I V.) oraz Józef GŁOŚNY (II., IV.).

Wydawca: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1983, wydanie I. 446+1 stron, tabele w tekście, zdjęcia we wklejkach, oprawa twarda płócienna z obwolutą, format 14,5x20,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia obwoluty, okładki oraz środka (obwoluta, od wewnątrz na składkach oraz na rozdarciach podklejona taśmą papierową) – poza tym stan OK.

„Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Obrony Przeciwlotniczej im. porucznika Mieczysława KALINOWSKIEGO w Koszalinie”. Wstęp - Przekazujemy Czytelnikowi pracę traktującą o trzydziestoletnim dorobku dydaktyczno-wychowawczym Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej im. por. Mieczysława KALINOWSKIEGO (WSOWOPL), która w 1978 r. obchodziła uroczyście jubileusz powstania. Jest to próba szerszego ujęcia problemu w powiązaniu z powstaniem i rozwojem artylerii przeciwlotniczej w Polsce.

Początki artylerii przeciwlotniczej w naszym kraju sięgają lat dwudziestych. W okresie międzywojennym ten rodzaj wojsk, aczkolwiek ówcześnie niedoceniany, jednak powoli rozwija się. Wśród oficerów okresu międzywojennego nie brakło bowiem światłych ludzi, szczerych patriotów, pracujących nad udoskonaleniem środków walki, zasad użycia pododdziałów, ulepszeniem całego systemu obrony przeciwlotniczej wojsk i obszaru kraju. Wielu z tych oficerów podczas minionej wojny lub po jej zakończeniu współuczestniczyło w formowaniu i szkoleniu jednostek artylerii przeciwlotniczej ludowego Wojska Polskiego.

W okresie drugiej wojny światowej pierwsze oddziały artylerii przeciwlotniczej LWP utworzone zostały na terytorium Związku Radzieckiego przy wydatnej, wszechstronnej pomocy Armii Radzieckiej. W radzieckich uczelniach wojskowych przygotowywano także pierwsze zastępy polskich dowódców dla formowanych jednostek artylerii przeciwlotniczej naszego wojska. Z tych to względów oraz słabej w wojsku i społeczeństwie znajomości tradycji obrony przeciwlotniczej opracowanie niniejsze poszerzono o zarys powstania i rozwoju szkolnictwa, artylerii przeciwlotniczej w Polsce.

Niniejsza praca obejmuje więc w bardzo ogólnych zarysach problematykę przygotowania oficerów artylerii przeciwlotniczej w okresie międzywojennym (1919—1939), kiedy znajdowała się ona w punkcie wyjściowym. Traktuje też o szkoleniu polskich przeciwlotników w radzieckich szkołach oficerskich oraz w oficerskich szkołach artylerii i na kursach w Polsce w ostatnich miesiącach drugiej wojny kwiatowej oraz w pierwszych latach po jej zakończeniu. Najwięcej jednak uwagi i miejsca poświęca się w tej pracy na odtworzenie trzydziestoletniego (1948-1978) dorobku dydaktyczno-wychowawczego Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej.

Książka posiada układ chronologiczno-tematyczny. W rozdziale I. przedstawiono w skrócie ogólny zarys historyczny polskiego szkolnictwa oficerów artylerii przeciwlotniczej.

Rozdział II. informuje o organizacji, przebiegu i wynikach procesu dydaktyczno-wychowawczego w bateriach przeciwlotniczych Oficerskich Szkół Artylerii Nr 1. i Nr 2. w Chełmie Lubelskim, Toruniu, Olsztynie i ponownie Toruniu.

Rozdział III. traktuje o utworzeniu Oficerskiej Szkoły Artylerii Przeciwlotniczej (OSAPlot) w Koszalinie. Obejmuje ośmioletni, trudny okres początkowej działalności dydaktyczno-wychowawczej.

W rozdziale IV. omówiono wielopłaszczyznowe wysiłki całego stanu osobowego OSAPlot i OSWOPL zmierzające do usprawnienia procesu nauczania i poprawy jego wyników.

Rozdział V. poświęcony jest omówieniu jedenastoletniego, wszechstronnego dorobku WSOWOPL. Traktuje się w nim niemal wyłącznie o współczesnym życiu szkoły. Musiało więc zaciążyć to na doborze treści i sposobie przedstawienia rezultatów działalności szkoły.

Podstawę źródłową pracy stanowiły głównie materiały archiwalne oraz nieliczne publikacje w czasopismach wojskowych, wiążące się z omawianym tematem. Materiały archiwalne zgromadzone są przede wszystkim w Centralnym Archiwum Wojskowym w Warszawie i Archiwum Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Toruniu oraz częściowo w zbiorach Wojskowego Instytutu Historycznego, Szefostwa Wojsk OPL MON i Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Obrony Przeciwlotniczej...

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!