Wychowanie fizyczne w przedszkolu. Przewodnik metodyczny dla nauczyciela

Kazimiera Wlaźnik

JUKA 1996

stan dobry, przytarcia, podpisy właściciela

Książka Przewodnik metodyczny dla nauczyciela - Wychowanie fizyczne w przedszkolu obejmuje takie zagadnienia jak - Podstawy teoretyczne wychowania fizycznego dzieci w wieku przedszkolnym - Problematyka rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym - Warunki pracy w zakresie wychowania fizycznego - Metody stosowane na zajęciach ruchowych - Zasób materiału zajęć ruchowych - Kształtowanie prawidłowej postawy ciała dziecka.

Każdy żywy organizm odznacza się większą lub mniejszą podatnością na rozliczne wpływy środowiska zewnętrznego i wewnętrznego.

Dotyczy to zarówno właściwości somatycznych, jak i psychomotorycznych, intelektualnych i moralnych. Jakkolwiek wiele cech osobniczych jest zdeterminowanych genetycznie i każdemu osobnikowi przypisany jest drogą dziedziczenia nieco odrębny „tor rozwojowy", to jednak różne czynniki środowiskowe, bodźce ruchowe, warunki bytowe czy też tryb życia wpływają modyfikująco na zdeterminowany genetycznie tor rozwoju.

Somatyczny obraz człowieka, właściwości jego psychomotoryki, moralny i intelektualny kształt osobowości, wszystko to zależy w dużej mierze od tego, w jakich warunkach środowiskowych przebywa człowiek od zarania swego życia, jak działa w kierunku rozwoju swej pełnej osobowości i jak oddziałują na niego inni.

Szczególnie pomyślny dla prawidłowego kształtowania cech somatycznych i motorycznych jest okres przedszkolny i młodszy wiek szkolny. Jest to również taki okres ontogenezy człowieka, w którym aktywność ruchowa i hartowanie organizmu przyczyniają się w sposób znaczący do wzmacniania odporności organizmu na szkodliwe wpływy czynników środowiskowych. Warto przy tym podkreślić, iż wspomniane cechy osobnicze kształtują się zgodnie z prawem współzależności struktury i funkcji. Oznacza to, że rozwijają się i doskonalą tylko te czynności i organy, których rozwój jest pobudzany ciągłym strumieniem bodźców. Systematycznie ćwiczony narząd doskonali się, zwiększa się jego objętość, a jego zdolności do pracy podnoszą się i utrwalają. Podstawowym bodźcem rozwojowym i naturalną formą działania jest wszechstronny, spontaniczny ruch. Ruch jest najbardziej charakterystyczną i naturalną cechą wczesnych faz ontogenezy człowieka. Chodzi więc o to, aby pielęgnować i podtrzymywać jego naturalne formy, a jednocześnie sterować rozwojem cech motoryki i rozwijać umiejętności ruchowe.