Wlastimil Hofman (1881 - 1970)
"W świat"

autolitografia, 1928 rok

Autentyczna grafika jednego z najsłynniejszych, polskich malarzy początku XX wieku - Wlastimila Hofmana przedstawiająca parę dzieci. Dwoje kilkuletnich maluchów, chłopiec i dziewczynka ukazani zostali w półpostaciach, zwróceni wprost na widza. Mali pielgrzymi ubrani są w ciepłe, zimowe ubrania. Chłopiec stojący z przodu w jednej dłoni trzyma laskę, którą się podpiera, w drugiej niesie prawdopodobnie święty obrazek lub figurkę. 

Dzieci były głównymi modelami Hofmana, w okresie krakowskim, kiedy mieszkał w willi przy ulicy Spadzistej, w jego pracowni zawsze było ich wiele. Jak sam mówił: "Ustami dziecka przemawia prawda, piękno, dobroć – to zwierciadło śmierci, tej śmierci, z którą tak często można się spotkać w moich obrazach. […] Na ich twarzach nie ma masek, a przecież twarz ludzka jest podstawowym tworzywem w większości moich kompozycji" (za: M. Czapska-Michalik "Wlastimil Hofman", Warszawa 2007).

Technika: autolitografia na papierze. Praca sygnowana monogramem wiązanym na płycie w lewym, dolnym rogu: "WH". Na odwrocie autorski tytuł grafiki: "W ŚWIAT | 1917".

Wlastimil Hofman (ur. 27 kwietnia 1881 w Karlinie k. Pragi jako Vlastimil Hofmann, zm. 6 marca 1970 w Szklarskiej Porębie) jeden z najwybitniejszych polskich malarzy XX wieku, przedstawiciel symbolizmu. Był najmłodszym z szóstki dzieci Czecha Ferdynanda Hofmana i Polki Teofili z d. Muzyka. W 1889 roku rodzina przeniosła się do Krakowa, gdzie Wlastimil uczęszczał do szkoły św. Barbary i gimnazjum im. Jana III Sobieskiego. W 1896 roku rozpoczął studia w Szkole Sztuk Pięknych u Jacka Malczewskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. W latach 1899-1901 studiował w École des beaux-arts w Paryżu pod kierunkiem Jean-Léona Gérôme'a. Od 1902 roku zaczął wystawiać swoje prace. Od 1904 należał do Towarzystwa Artystów Czeskich "Mánes" i Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka". W 1905 roku powstała Spowiedź, która wystawiona w 1906 roku w warszawskiej Zachęcie przyniosła mu sławę. W 1907 jako pierwszy Polak otrzymał nominację na członka wiedeńskiej Galerii Secesji. W latach 1914-1920 mieszkał w Pradze i Paryżu, po czym wrócił do Krakowa. W 1921 zbudował dom i pracownię przy ul. Spadzistej w Krakowie. W 1923 roku został członkiem ugrupowania "Sztuka Rodzima" głoszącego konserwatywny program artystyczny. Rok 1939 zamknął okres spokojnego życia i zmusił do wojennej tułaczki przez Wołyń do Stambułu, Hajfy, Tel Awiwu, Jerozolimy. Do Krakowa powrócił w czerwcu 1946 roku, ale już w 1947 roku wyjechał do Szklarskiej Poręby, gdzie zamieszkał w skromnym domku ("Wlastmilówka"). Po II wojnie światowej Hofman stał się kontynuatorem bogatej tradycji wcześniejszej kolonii artystycznej w Szklarskiej Porębie. Zarabiał tam na życie malując portrety turystom i mieszkańcom. W 1961 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 6 marca 1970 roku, dokładnie dwa lata po śmierci ukochanej żony Ady, z którą zalegalizował swój związek w 1919 roku. W Szklarskiej Porębie do dziś znajduje się małe muzeum poświęcone twórczości Wlastimila Hofmana, jedna z tamtejszych szkół nosi jego imię, a dzieła malarza wykorzystywane są w kościele parafialnym pw. Bożego Ciała przy ul. Franciszkańskiej. Istotny wpływ na twórczość Wlastimila Hofmana miała symbolistyczna sztuka Jacka Malczewskiego, z którym przyjaźnił się do jego śmierci. Hofman uznawany jest za za kontynuatora zapoczątkowanej przez Malczewskiego linii symboliczno-alegorycznej w malarstwie. Malował też sceny o tematyce religijnej, antycznej, baśniowej i fantastycznej. Był również autorem scen rodzajowych z życia górali i wizerunków chłopów, w których akcentował folklor i dekoracyjność strojów.

Wymiary: 12,5 x 16,5 cm (w świetle passe partout), z ramą: 29 x 25 cm. Stan zachowania: bardzo dobry. Praca oprawiona w w profilowaną, wąską ramę w kolorach złotym i granatowym z kremowym passe partout.

Do pracy (bezpłatnie) dołączamy pisemny certyfikat potwierdzający oryginalność przedmiotu oraz wszelkie informacje zawarte w opisie, istnieje możliwość dołączenia ekspertyzy rzeczoznawcy, biegłego w zakresie wyceny dzieł sztuki (za dodatkową opłatą).