Wideoencyklopedia I i II wojny światowej, 81 płyt CD
Praca Zbiorowa
- Rok wydania: -
- Rodzaj okładki: Twarda
- Autor: Praca Zbiorowa
- Stan: Używana
- ISBN: -
- Wymiar: -
- Nr wydania: -
- Seria: -
- Ilość stron: -
- Waga: 3 kg
- Indeks: -
- TIN: T00630952
7 płyt - 1 wojna światowa 74 płyty - 2 wojna światowa Encyklopedia;opisuje bitwy na lądzie, morzu i w powietrzu. Przedstawia sprzęt wojenny - samoloty, czołgi, okręty, samochody, działa karabiny i pistolety. Brak 2 płyty w nr 72 ; podtrzymał wspólne dążenie do przeciwdziałania ruchom rewolucyjnym[2]. Także w Austro-Węgrzech i na;Bałkanach;dochodziło do licznych spięć na tle;etnicznym. Niepokoje te były podsycane szczególnie w południowej części cesarstwa, gdzie mieszkały liczne narody;słowiańskie, podatne na doktrynę;panslawizmu[4];szerzoną przez;Serbię;i;Rosję[a]. Wskutek osłabienia Imperium Osmańskiego, na Bałkanach wytworzyła się polityczna próżnia, którą usiłowały wypełnić Austro-Węgry i Rosja[2]. Analogicznym zjawiskiem do panslawizmu był;pangermanizm, którego zwolennicy funkcjonowali w elitach rządowych;Niemiec;i Austro-Węgier, co prowadziło nieuchronnie do zaognienia konfliktu. Jednym z czynników, który wpłynął na zwiększenie się współzawodnictwa pomiędzy państwami europejskimi, był;imperializm.;Wielka Brytania,;Niemcy;i;Francjapotrzebowały zamorskich rynków zbytu dla swoich towarów, których produkowano coraz więcej w wyniku postępów;rewolucji przemysłowej. Kraje te dokonywały ekspansji gospodarczej w;Afryce,;Azji;i;Oceanii. Francja i Wielka Brytania zdołały pokojowo rozwiązać wszelkie kwestie sporne dotyczące;kolonii. Jednak obydwa te państwa nie potrafiły sobie poradzić z postawą roszczeniową II Rzeszy, która prowadziła agresywną politykę w tym zakresie (m.in. w północnej Afryce), co prowadziło do licznych napięć. Na;Bliskim Wschodzie;rozpadające się;Imperium Osmańskie;kusiło sąsiednie Austro-Węgry oraz;Rosję, które przygotowywały się do podziału ziem słabnącego sąsiada. Rosja chciała uzyskać dostęp do;Morza Śródziemnego;i jego szlaków handlowych (otwarcie korytarza przez;Dardanele;i;Bosfor, kontrolowane przez Turcję) oraz pełnej władzy nad;Morzem Czarnym[5][6]. Na przełomie XIX i XX wieku Serbia była uzależniona gospodarczo od Austro-Węgier. W 1903 tron;królewski Serbii;objął;Piotr I Karadziordziewić, który propagował koncepcję;Wielkiej Serbii. W jego wizji wszyscy południowi Słowianie powinni żyć w jednym państwie. Tę koncepcję rozległego państwa bardzo chętnie poparł serbski rząd, armia i społeczeństwo. Piotr I oficjalnie deklarował zamiar połączenia z serbską ojczyzną;Bośni;i;Hercegowiny, zamieszkanej przez wielu;Serbów, a będącej pod kontrolą Austro-Węgier. Serbii, odnajdującej się w opozycji do Austro-Węgier, chętnie pomocy udzielała Rosja i oba kraje nawiązały ścisłe stosunki. Zacieśnianiu stosunków sprzyjały dodatkowo wspólna religia (prawosławie) i wspólne korzenie słowiańskie. Rosja była żywotnie zainteresowana uzyskaniem jak największych wpływów na Bałkanach, dlatego była przychylna zamętowi, jaki Serbia mogła tam wywoływać. Austro-Węgry również usiłowały utrzymać swe wpływy na Bałkanach, dlatego działania Serbii wpływały na ich osłabienie i ciągłe zwiększanie napięcia w tym rejonie. Rosjanie dodatkowo wspierali potajemnie ruchy rewolucyjne w Austro-Węgrzech. Monarchia Austro-Węgierska była zagrożona od zewnątrz i od wewnątrz[7]. Austro-Węgry zlekceważyły jednak wieloletnie doświadczenie wojenne niewielkiej Serbii[8]. W krajach takich jak;Austro-Węgry;czy;Niemcy;dochodziła do tego jeszcze walka pomiędzy kulturą germańską a słowiańską (zob.;Kulturkampf). Dla ówczesnych imperiów europejskich kwestia rozwoju i uzyskania przewagi wojskowej nad sąsiadami była sprawą kluczową. Stagnacja w rozumieniu twórców polityki imperialnej oznaczać miała jedynie upadek i katastrofę. Taka filozofia była katalizatorem tworzenia się postaw roszczeniowych w stosunkach między państwami, oraz dążenia do jak największych cesji terytorialnych[9].
Uwagi
opakowania lekko wytarte