Tytuł: Urzędnicy małopolscy XII-XV wieku (Spisy), seria wydawnicza - „Urzędnicy Dawnej Rzeczypospolitej XII-XVIII wiek. Spisy. Tom IV. Małopolska. Zeszyt 1. PAN. Biblioteka Kórnicka. Instytut Historii”.
Autor: opracowali Janusz KURTYKA, Tomasz NOWAKOWSKI, Franciszek SIKORA, Anna SOCHASKA, Piotr. K. WOJCIECHOWSKI, Bożena WYROZUMSKA, pod redakcją Antoniego GĄSIOROWSKIEGO.
Wydawca: Zakład Narodowy Imienia OSSOLIŃSKICH. Wydawnictwo, Wrocław 1990. 277 strony, oprawa miękka lakierowana, format 14,5x20,5 cm.
Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.
„Urzędnicy małopolscy XII-XV wieku (Spisy)” - praca zawiera wykaz imion i nazwisk urzędników województw kijowskiego oraz czernichowskiego urzędujących w okresie od XV do XVIII w. Każda informacja osobowa zawiera obok imienia i nazwiska, drogę awansu oraz bibliografię i adres w PSB związany z osobą. W książce umieszczono nazwiska 1153 urzędników (w związku z awansami osób – część osób występuje wielokrotnie).
„Urzędnicy małopolscy XII-XV wieku (Spisy)” - Dzielnica małopolska ukształtowała się w zasadzie już w XII w. w wyniku statutu Bolesława KRZYWOUSTEGO. Dzieliła się na dwie podstawowe ziemie: krakowską i sandomierską. Obydwie główne ziemie stanowiły potem województwa krakowskie i sandomierskie, i jako takie weszły w skład zjednoczonego Królestwa Polskiego w XIV w. W 1474 r. z zawiślańskiej (prawobrzeżnej) części województwa sandomierskiego utworzone zostało województwo lubelskie. Stan taki przetrwał aż do upadku Rzeczypospolitej w XVIII w.
Granice tego terytorium ulegały natomiast zmianom. W skład ziemi krakowskiej wchodziły w XII w. także grody oświęcimski i bytomski, które w 1179 r. Kazimierz SPRAWIEDLIWY, ówczesny książę krakowski, wydzielił MIESZKOWI, księciu raciborskiemu. Kasztelania chrzanowska, która powstała i zanikła w XIII w., była prawdopodobnie dziełem książąt opolskich, a nie krakowskich; już w stadium zaniku wróciła w granice ziemi krakowskiej (1228 — 1242). Ziemia sandomierska wchodząc w wiek XIII nie obejmowała trzech tzw. kasztelanii zapilickich, które najpewniej należały pierwotnie do terytorium łęczycko-sieradzkiego. Stracił je na rzecz Sandomierza Konrad Mazowiecki ok. 1239 r. Od tego czasu Skrzynno (kasztelania wcześnie zanikła; kasztelanów z imienia nie znamy), Małogoszcz i Żarnów należały już trwale do ziemi sandomierskiej. Późniejsze, stosunkowo częste zmiany granicy małopolsko-mazowieckiej miały znacznie mniejszy zasięg. Na przełomie XIII i XIV w. należała przejściowo do Mazowsza kasztelania sieciechowska, której kasztelanowie zostali ujęci w niniejszych spisach. Przekazanie Zapilcza SIEMOWITOWI III przez Kazimierza WIELKIEGO (1359 r.) ma dla nas mniejsze znaczenie, gdyż terytorium to nie stanowiło odrębnej kasztelanii, a kasztelanowie sieciechowscy przestali się pojawiać w źródłach jeszcze przed tym faktem.
Dopiero w XV w. terytorium Królestwa zostało poszerzone dzięki nabyciu przez Kazimierza JAGIELLOŃCZYKA księstwa oświęcimskiego (1457) i przez Jana OLBRACHTA — Zatorskiego (1494); w XVI w. obydwa księstwa, nazywane potem najczęściej księstwem zatorsko-oświęcimskim lub powiatem śląskim, włączono oficjalnie do województwa krakowskiego (1564)...