Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie - Książeczka legitymacyjna, wystawiona w 1938 roku, wpisy z dwóch lat: rok akademicki 1938/39 i 1939/40, okładka twarda, 36 kart = 72 strony z numeracją podwójną, wpisy wykładowców na kartach 2-9; okładka podniszczona, zewnętrzna warstwa bibułki pofałdowana, wyklejki zażółcone, pozostałe strony ładnie zachowane.

Dodatkowo:

- matrykuła z 1938, podpisy rektora i dziekana wydziału humanistycznego.

- dwa dokumenty z nauki w kolegiach jezuitów, 1938 i 1939, stan jak na zdjęciach.

W indeksie i na dokumentach ciekawe autografy znanych osobistości ze świata nauki:

Aleksander Wóycicki, właściwie Aleksander Wójcicki (ur. 5 marca 1878 w Mistowie, zm. 2 sierpnia 1954 w Warszawie) – polski ksiądz katolicki, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (1919–1937), profesor i rektor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie (1937–1939). Około 1903 był wikariuszem w Warce. W 1906 zapisał się w Paryżu na wydział prawa, później w Londynie i Lowanium. Był pierwszym spośród polskich księży, którzy otrzymali stopień doktora nauk politycznych i społecznych. Był profesorem na wyższych kursach Polskiej Macierzy Szkolnej, a od 1918 wykładał na KUL-u. W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji był członkiem klubu Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy. W 1939 więziony na Pawiaku. W latach 1948–1954 prowadził wykłady w Seminarium Metropolitalnym.

Tadeusz Hipolit Czeżowski (ur. 26 lipca 1889 w Wiedniu, zm. 28 lutego 1981 w Toruniu) – polski filozof, logik i etyk. Profesor Uniwersytetu w Wilnie, a po wojnie Uniwersytetu w Toruniu, uhonorowany medalem „Sprawiedliwy wśród narodów świata”.

Bogumił Jasinowski (ur. 26 marca 1883 w Warszawie, zm. 1969 w Santiago) – polski historyk filozofii i kultury, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, po wojnie profesor Uniwersytetu w Limie (Chile) i  Uniwersytetu Polskiego na Obczyźnie.

Stanisław Franciszek Zajączkowski (ur. 29 stycznia 1890 we Lwowie, zm. 10 października 1977 w Łodzi) – polski historyk, mediewista, profesor Uniwersytetów w Wilnie i Łodzi.

Stanisław Kościałkowski (ur. 24 października 1881 w Grodnie, zm. 2 września 1960 w Pitsford Hall koło Northampton) – polski historyk, badacz dziejów Litwy, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Henryk Łowmiański (ur. 22 sierpnia 1898 w Daugadzie k. Wiłkomierza, zm. 4 września 1984 w Poznaniu) – polski historyk, mediewista, autor m.in. monumentalnej monografii Początki Polski (1963–1985).

Rajmund Gostkowski (ur. 30 sierpnia 1885 w Dobczycach pod Krakowem, zm. 2 lipca 1966 w Łodzi) – polski filolog klasyczny, archeolog śródziemnomorski, zasłużony pedagog i badacz kultury i sztuki antycznej. Jego szerokie zainteresowania naukowe obejmowały wiele dziedzin kultury antycznej. Był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego oraz Uniwersytetu Łódzkiego.

Czesław Falkowski (ur. 28 listopada 1887 w Warszawie, zm. 25 lipca 1969 w Łomży) – polski duchowny rzymskokatolicki, profesor Uniwersytetu w Wilnie i KUL, biskup diecezjalny łomżyński w latach 1949–1969.

Janusz Iwaszkiewicz (ur. 16 lutego 1879 w Holczycach(ros.) koło Słucka na Białorusi, zm. 6 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski historyk, badacz dziejów porozbiorowych, archiwista, profesor Uniwersytetu w Wilnie, zginął w czasie Powstania Warszawskiego.

Jan Oko (ur. 16 grudnia 1875 w Zameczku, zm. 8 września 1946 w Zakopanem) – polski filolog klasyczny, latynista, profesor zwyczajny Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i Uniwersytetu Łódzkiego, współtwórca wileńskiej szkoły filologicznej, założyciel filologii klasycznej w Uniwersytecie Łódzkim.

Na życzenie możliwe wystawienie faktury bez VAT.