Tworzywa sztuczne T. I,II

Włodzimierz Szlezyngier

• Rok wydania: 1998
• Rodzaj okładki: Twarda
• Autor: Włodzimierz Szlezyngier
• Stan: Używana
• ISBN: -
• Wymiar: 17cm x 24.5cm
• Nr wydania: -
• Seria: -
• Ilość stron: -
• Waga: 0.9 kg
• Indeks: -
• TIN: T00544127

Tworzywa sztuczne T. I, s. 501, Tworzywa sztuczne T. II, 771,; Tworzywa sztuczne;–;materiały;składające się z;polimerów syntetycznych;(wytworzonych sztucznie przez człowieka i niewystępujących w naturze) lub;zmodyfikowanych;polimerów naturalnych;oraz dodatków modyfikujących takich jak np. napełniacze proszkowe lub włókniste, stabilizatory termiczne, stabilizatory promieniowania UV, uniepalniacze, środki antystatyczne, środki spieniające,;barwniki;itp. Termin „tworzywa sztuczne” funkcjonuje obok często stosowanych określeń potocznych, np.;plastik. Najściślejszym terminem obejmującym wszystkie materiały zawierające jako główny składnik;polimer, bez rozróżniania, czy jest on pochodzenia sztucznego czy naturalnego, jest określenie „tworzywa polimerowe”. Tworzywa polimerowe stanowią osobną grupę;materiałów;obok materiałów;ceramicznych,;metali;i ich;stopów;oraz;drewna, które, ze względu na budowę cząsteczek;celulozy, również należy zaliczyć do naturalnych materiałów polimerowych. Zaletami tworzyw sztucznych jest łatwość przetwórstwa (niskie koszty wykonywania dużych serii gotowych wyrobów w porównaniu do innych grup materiałów). Ta ostatnia cecha głównie zadecydowała o wielkim rozwoju przemysłu tworzyw polimerowych w XX wieku. Wadami tworzyw polimerowych są: mała odporność na wysokie temperatury i mniejsze właściwości mechaniczne (np.;twardość, podatność na;pełzanie) w porównaniu np. do metali lub ceramiki. Pomimo że właściwości mechaniczne większości tworzyw polimerowych są mniejsze w stosunku do metali, to włókna z niektórych tworzyw polimerowych (np. aromatyczne poliamidy –;Kevlar) mogą wykazywać większą wytrzymałość na rozciąganie (powyżej 3500;MPa) nawet w stosunku do wysokogatunkowych;stali. Podobnie bardzo wysoką wytrzymałością charakteryzują się;kompozyty polimerowe. Do wad tworzyw polimerowych zalicza się bardzo długi czas rozkładu, jeśli człowiek dokonuje zaśmiecania nimi;środowiska naturalnego, czy też podczas składowania ich na;składowiskach odpadów. Od początku ich masowej produkcji 9% zostało poddane recyklingowi, 12% spalono, a 79% zostało wyrzuconych na składowiska odpadów[1]. Równocześnie tworzywa polimerowe stanowią doskonałe materiały wtórne do ponownego przerobu w technologiach;recyklingu, gdzie na samym końcu powinny one kończyć „swoje życie” jako;materiał opałowy, ze względu na wysoką;wartość opałową, często porównywalną do węgla.;Pomimo zaawansowanych technologii w;spalarniach odpadów, które eliminują emisję szkodliwych związków do środowiska[potrzebny;przypis], wciąż obserwuje się wysoki opór społeczny podczas wyboru lokalizacji;spalarni odpadów. Spalanie tworzyw polimerowych w;gospodarstwach domowych;jest zabronione, m.in. ze względu na za niską temperaturę spalania, może powodować to emisję do;atmosfery;silnie trujących związków. Od lat 1950. do 2017 r. wyprodukowano 8,3 mld ton tworzyw sztucznych[1], a w latach 1988–2010 światowa roczna produkcja wzrosła z 75 mln do 245 mln ton rocznie. Zaobserwowano, że drobne;odpady;tworzyw sztucznych unoszą się na powierzchni północnego;Oceanu Atlantyckiego;i północnego;Oceanu Spokojnego. W latach 1988–2010 nie zaobserwowano wzrostu ilości tych odpadów. Badania na;Morzu Sargassowym;sugerują, że morskie mikroorganizmy są zdolne do rozkładania tworzyw sztucznych[2]. Podczas badań w 2009 roku stwierdzono w żołądkach ryb z północnego;Oceanu Spokojnego;obecność tworzyw sztucznych (badano 141 okazów z 27 gatunków, tworzywa wykryto u 9,2%)

Uwagi

Brzegi stron zakurzone, Oprawa lekko wytarta, Strony trochę pożółkłe,