W XVI wieku Galileo Galilei (1564–1642) zwany Galileuszem – włoski matematyk i fizyk uznawany za ojca nowożytnej nauki – stworzył pierwszy podręczny, precyzyjny termometr (nazywany wodnym). Wynalazek ten był później wykorzystany w wielu pomiarach i eksperymentach ważnych dla rozwoju różnych dziedzin nauki.

Termometr Galileusza tworzy szklany cylinder (o wysokości 18 cm) wypełniony olejem parafinowym, który dobrze akumuluje ciepło z otoczenia. Unoszą się w nim cztery szklane banieczki częściowo wypełnione cieczami w różnych kolorach. Termometr umożliwia pomiar temperatury w zakresie od 18°C do 24°C, z rozdzielczością co 2°C. Kolorowe banieczki podnoszą się lub opadają wraz ze zmianą temperatury otoczenia. Do każdej z nich podczepiona jest blaszka z naniesioną wartością. Aktualną temperaturę wskazuje najniżej położona banieczka spośród tych pływających w górnej części cylindra.