TECHNOLOGIA ROBÓT TOROWYCH

Autor: Zbigniew Kędra

Wydawnictwo: Politechnika Gdańska

Stron: 262

Wymiar: B5

Okładka: twarda

Ilustracje: liczne, kolorowe

WSTĘP

Technologia jest nauką obejmującą dział techniki dotyczący metod wytwarzania lub przetwarzania surowców, materiałów i wyrobów. Jej główne cele to rozpoznanie i opracowanie optymalnych procesów technologicznych w określonych warunkach ich realizacji [37, 106]. W odniesieniu do działalności inżynieryjnej technologię można zdefiniować jako ogół informacji na temat metod, środków, sposobów mechanizacji, automatyzacji i realizacji procesów roboczych w odpowiedniej kolejności. Jest to zatem metoda działań technicznych, z której wynikają kwalifikacje wykonawców robót, typ wyposażenia (np. narzędzia, maszyny), rodzaj potrzebnych zasobów (np. materiały, prefabrykaty) oraz procesy robocze i kolejność ich realizacji [19]. Analizując pojęcie technologii w ujęciu inżynierskim, możemy przyjąć, że przy identyfikacji i projektowaniu procesu technologicznego należy udzielić odpowiedzi na następujące pytania [19]: z czego to można zrobić? (dobór odpowiednich materiałów); kto to może zrobić? (kwalifikacje pracowników, operatorów maszyn); czym to można zrobić? (dobór odpowiednich narzędzi, sprzętu i maszyn); z jakich procesów roboczych składa się nasze działanie? (charakterystyka podstawowych operacji wchodzących w skład procesu technologicznego); w jakiej kolejności następują te zdarzenia? (ustalenie optymalnej kolejności realizacji poszczególnych operacji procesu technologicznego). W praktyce budowlanej wiele procesów technologicznych wymaga zastosowania lub może być wykonanych w różnych technologiach, a o ich wyborze decyduje wiele czynników technicznych, ekonomicznych, społecznych czy kulturowych, takich jak: koszt, czas, wymogi prawne, bezpieczeństwo, wygoda itp. [106]. Podstawową metodą realizacji wszystkich procesów technologicznych jest ich mechanizacja, której rozwój zależy od licznych czynników (np. skali i powtarzalności robót, rozwiniętego przemysłu produkcji maszyn, umiejętności operowania tymi maszynami). Problem mechanizacji w budownictwie (także kolejowym) jest bardzo złożony i nie ogranicza się tylko do ilościowego wzrostu maszyn. O rozwoju mechanizacji w robotach torowych decydują takie czynniki, jak [20]: — odpowiednia jakość maszyn i ich przydatność w specyficznych warunkach kolejowych; właściwa struktura parku maszyn; prawidłowy i optymalny dobór maszyn do procesu technologicznego; — optymalna obsługa i naprawa tych maszyn. Mechanizacja procesów technologicznych pozwala na zwiększenie wydajności i skrócenie czasu wykonania robót torowych, a w konsekwencji – na skrócenie czasu zamknięcia torów, polepsza jakość robót, obniża koszty ich wykonania i umożliwia zastąpienie ciężkiej pracy fizycznej człowieka pracą maszyn. Wielkość tych efektów zależy nie tylko od stopnia zmechanizowania procesu technologicznego, lecz również od przyjętego rodzaju mechanizacji (częściowa, kompleksowa i optymalna) [106]. Mechanizacja częściowa obejmuje najczęściej czynność główną, pozostałe czynności są zaś wykonywane ręcznie. Jej podstawową wadę stanowi brak jednolitości technologicznej w przebiegu określonego procesu, a zjawiskiem stałym jest hamowanie przebiegu czynności zmechanizowanych wskutek powolniejszych i mniej rytmicznych czynności wykonywanych ręcznie [20]. Jeżeli w złożonym procesie technologicznym wszystkie operacje można wykonywać za pomocą maszyn, to mamy do czynienia z mechanizacją kompleksową (nazywaną też pełną lub całkowitą). W praktyce można całkowicie zmechanizować procesy budowlane przy zastosowaniu przypadkowo dobranych maszyn. Jednak wówczas maszyny te nie będą wykorzystane w sposób racjonalny, ponieważ wydajność całego zestawu maszyn odpowiada najmniej wydajnej maszynie. Jeżeli mechanizacja pełna jest zorganizowana w taki sposób, że praca poszczególnych maszyn i urządzeń (tego samego zestawu) jest zharmonizowana w zakresie wydajności, niezawodności, czasu i miejsca, to taką mechanizację nazywa się mechanizacją kompleksową [20, 106]. W praktyce najlepszym rozwiązaniem jest mechanizacja optymalna, która łączy w sobie cechy mechanizacji kompleksowej i optymalizacji celu. W zależności od kryterium społeczno-gospodarczego celem tym może być minimalny czas realizacji przedsięwzięcia budowlanego lub minimalny koszt robót.

SPIS TREŚCI

WSTĘP 5

KLASYFIKACJA NAPRAW 7

KONSERWACJA 8

3.1 Narzędzia do konserwacji nawierzchni 8

3.2 Zabezpieczenie pękniętej szyny 11

3.3. Wymiana złączek szynowych 16

3.4. Dokręcanie złączek szynowych 17

3.5. Regulacja szerokości toru 18

3.6. Podbicie pojedynczych podkładów 20

3.7. Niszczenie roślinności 21

3.8. Smarowanie złączek i części rozjazdowych 22

4. NAPRAWA BIEŻĄCA 24

4.1. Warunki naprawy torów bezstykowych 24

4.2. Usuwanie nierówności pionowych toru 25

4.3. Nasuwanie toru w płaszczyźnie poziomej 30

4.4. Wymiana pojedynczych elementów nawierzchni kolejowej 32

4.5. Naprawa ostateczna pękniętej szyny 38

4.6. Regeneracja elementów stalowych nawierzchni 40

4.7. Wymiana części rozjazdowych 44

4.8. Regulacja sił podłużnych w torze bezstykowym 45

4.9. Nasuwanie szyn odpełzłych i regulacja luzów 48

5. REGULACJA POŁOŻENIA TORU W PŁASZCZYŹNIE PIONOWEJ I POZIOMEJ 53

5.1. Zespół podbijający 54

5.2. Zespół nasuwająco-podnoszący 59

5.3. System pomiarowy 62

5.4. Metody pomiaru geometrii toru 66

5.5. Dynamiczna stabilizacja toru 77

OCZYSZCZANIE I UZUPEŁNIANIE PODSYPKI 79

6.1. Zespoły robocze oczyszczarki tłucznia 80

6.2. Oczyszczarki tłucznia OT400 i OT800 86

6.3. Oczyszczarki firmy Matisa i Plasser & Theurer 92

6.4. Wagony do transportu odsiewek i tłucznia 102

6.5. Profilarki i oczyszczarki ław torowiska 109

6.5. Zgarniarki i profilarki tłucznia 112

SPAWANIE I ZGRZEWANIE SZYN 119

7.1 Zgrzewanie szyn 120

7.2 Spawanie termitowe 128

7.3 Spawanie łukiem elektrycznym

8. REPROFILACJA SZYN 140

8.1. Szlifowanie szyn 142

8.2. Frezowanie szyn 153

8.3. Struganie szyn 159

9. NAPRAWA GŁÓWNA NAWIERZCHNI 164

9.1. Transport i wyładunek szyn długich 165

9.2. Metoda przęsłowa 172

9.3. Metoda bezprzęsłowa 180

9.4. Metoda potokowa I84

10. NAPRAWA GŁÓWNA ROZJAZDÓW 206

10.1. Montaż rozjazdów 206

10.2. Transport rozjazdów 210

10.3. Wymiana rozjazdów 214

11. NAPRAWA GŁÓWNA PODTORZA 227

11.1. Budowa warstwy ochronnej 227

11.2. Metoda klasyczna 229

11.3 Metoda potokowa 239

BIBLIOGRAFIA 256