Recenzja albumu:

Tangerine Dream dobrze wiedzą w jaki sposób nieustannie podsycać zainteresowanie sobą. Edgar Froese to dziś przede wszystkim zręczny spec od marketingu. Dwupłytowe, koncertowe wydawnictwo Stramus - Sonic Universe, to zapis niezwykle ciekawego przedsięwzięcia. W czerwcu na Teneryfie odbył się niezwykły koncert, upamiętniający 50-lecie pierwszej podróży w kosmos, której bohaterem był Jurij Gagarin. Ekipa Edgara Froese, zagrała z Brianem May'em, gitarzystą grupy Queen. Ta niecodzienna kolaboracja, jak i sama ranga wydarzenia przyciągnęła wiele osób z kręgu kosmonautyki. Pojawiły się takie osobistości jak: Neil Armstrong (pierwszy człowiek na Księżycu, to jedno z jego ostatnich publicznych wystąpień), Buzz Aldrin (drugi człowiek na Księżycu). Ponadto pojawili się: Valentina Tereschkowa (pierwsza kobieta astronauta), Aleksiej Leonov (jako pierwszy opuścił kapsułę dryfując w przestrzeni kosmicznej), Jim Lovell (astronauta drugiej misji NASA).
A oprawa muzyczna? Pierwsze nagranie dosłownie wbija w fotel Supernova okraszona odgłosami wyłapanymi przez sondy kosmiczne, podbite psychodelicznymi gitarami zwiastuje istny "szok przyszłości". Jednakże dalej klimat zdecydowanie się uspokaja, Brian May pojawia się raptem w kilku kompozycjach. Główną twarzą imprezy są Tangerine Dream. Grupa gra tak jak grała dotychczas, zachowawczo bez zbytnich szaleństw. Zmiany w stylu zauważalne są pod koniec trwania drugiego dysku. Najpierw dokonują interpretacji tradycyjnej irlandzkiej pieśni Sally Garden. Dalej podłącza się Brian May i otrzymujemy blisko 13-minutową, rozimprowizowaną wersję klasycznej kompozycji Queen We Will Rock You. Jeszcze grupa odgrywa tradycyjną rosyjską pieśń Tenderess z fałszującą nieco Lindą Spa na wokalu. W finale przemawia zaś Aleksiej Leonov, i koniec. Na dobrą sprawę sprawnie zagrany koncert, ale gdy się gra na imprezie o takiej randze trudno nie odczuwać niedosytu.

R. M.