Hemryk Hermanowicz (1912-1992)

Portret Tadeusza Kwiatkowskiego.

Na odwrociu  opis autorski i pieczątka

wym. 17,6 x 12, 5cm

Stan bardzo dobry.

Tadeusz Kwiatkowski (1920-2007)

Absolwent Polonistyki i Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie II wojny światowej (w 1942-1943) współredagował tajny „Miesięcznik Literacki”. W 1944-45 był więziony przez krakowskie gestapo. Już w 1937 zadebiutował w międzyszkolnym czasopiśmie „Szkolne czasy”. Twórca powieści o tematyce współczesnej, satyrycznych (m.in. Siedem zacnych grzechów głównych z 1954), kryminałów pod pseudonimem Noël Randon (Dwie rurki z kremem, Donoszę ci, Luizo, Cały ogień na laleczkę, Zbrodnia na konkurs), opowiadań dla młodzieży. Był scenarzystą filmowym, m.in. filmów Rękopis znaleziony w Saragossie, Sanatorium pod Klepsydrą i serialu telewizyjnego (a także komiksu) Janosik. Jako felietonista i krytyk teatralny współpracował z krakowskim „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „Życiem Literackim”. Uważany za chodzącą kronikę starego Krakowa i kopalnię anegdot, przez ponad 40 lat stały bywalec słynnego „stolika o jedenastej” w krakowskim klubie dziennikarzy „Pod Gruszką”. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego.

Przyjaciel Karola Wojtyły. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu. Od lat zaangażowany w życie teatralne: działał w teatrach Tadeusza Kantora i Mieczysława Kotlarczyka (Teatr Rapsodyczny), kierownik literacki teatrów Groteska i Teatru Słowackiego, współtwórca (w latach sześćdziesiątych XX w.) kabaretu w Jamie Michalika. Autor sztuk teatralnych.