Szpinak Malabarski jest tropikalnym wieloletnim pnączem pochodzącym z Wybrzeża Malabarskiego w Indiach, lub z Indonezji. Występuje ono w dwóch formach, zielonej - nazywanej po łacinie Jest dosyć popularnym warzywem w wielu tropikalnych krajach Azji, Afryki i Ameryki Południowej. Jednak potwierdzone współczesnymi badaniami, właściwości lecznicze tego zioła są przeważnie szerzej nieznane i używane głównie w tradycyjnej medycynie. 

Pomimo swojej pnącej natury, młode pędy nie są bardzo giętkie i z czasem twardnieją, co umożliwia hodowlę tej rośliny w formie małego krzewu. Szpinak Malabarski uwielbia wysokie temperatury i może dostać uszkodzeń już przy temperaturach poniżej 5'C, temperatura poniżej 0' C zabija ją momentalnie. Mięsiste, sukulentyczne tkanki umożliwiają tej roślinie przetrwanie nawet długiej i silnej suszy dzięki zmagazynowanej w nich wodzie. Toleruje również silne deszcze i wysoką wilgotność. Lubi silne słońce jednak posadzona w półcieniu będzie rosła szybciej a jej liście będą bardziej soczyste. Rośnie najlepiej na żyznych, zakwaszonych glebach ale toleruje nawet słabe, piaszczyste podłoże. Niepozorne białe kwiaty pojawiają się zazwyczaj w okresie suszy, zamieniając się w czarne ,,jagody''. Liście i młode pędy mogą być zbierane w dowolnym okresie wzrostu jak tylko roślina nabierze siły i rozmiarów.

Liście i młode pędy Szpinaku Malabarskiego są bardzo soczyste, chrupiące, o śluzowatym miąższu. Mogą być dodawane na surowo do kanapek i sałatek, jednak najczęściej blanszuje się je, gotuje lub podsmaża. Mogą być używane do zup i gulaszy jako środek zagęszczający.

W Południowo-wschodniej Azji Szpinak Malabarski spożywany jest od wieków w celu zwalczania malarii, czerniaka złośliwego, białaczki i nowotworów jamy ustnej, wrzodów jamy ustnej, kataru, czerwonki, przy bólach żołądkowych, anoreksji, krwiopluciu, bolesnym oddawaniu moczu, osłabionym popędzie seksualnym, nieregularnych miesiączkach, w celu wzmożenia laktacji u karmiących kobiet, oraz aplikowany w formie okładów ze zmiażdżonych liści na stłuczenia i osiniaczenia, zranienia, stany zapalne skóry, pokrzywkę, owrzodzenia, poparzenia, grzybice, czyraki, trądzik, piegi, ukąszenia węży oraz nakładane na czoło w celu uśnieżenia bólów głowy.   W Chinach Basella alba podawana jest w celu redukcji goraczki i neutralizacji trucizn. W Nigerii używana jest dla zwiększenia płodnści u kobiet oraz przy nadciśnieniu. Sok z owoców aplikowany jest jako krople do oczu na zapalenie spojówek. W Kamerunie spożywana jest przeciw malarii. Na Filipinach używana jest przeciw rzeżączce i zapaleniu prostaty.
Szpinak Malabarski jest bogaty w śluz i zawiera betalainy, saponiny, taniny, glikozydy nasercowe, flawonoidy, terpenoidy, sterole, aminokwasy, karotenoidy, witaminy A, B1, B2, B9, K, E and C, thiamine, ryboflawine, niacyne, żelazo, potas, mangan, miedź, magnez, cynk i wapń. Posiada działanie emolientacyjne, nawilżajace, łagodzace i ochładzające, moczopędne, tonizujące, lekko przeczyszczające, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne, przeciwutleniające, afrodyzjaku, przeciwwrzodowe, wzmaga ukrwienie skóry, posiadaja potencjał androgeniczny, działanie cytotoksyczne, przeciwpadaczkowe, przeciwgorączkowe, nephroprotektywne (ochraniaja nerki), homeostatyczne, laktogeniczne i sedatywne.   Świeży sok z tej rośliny przypisywany jest na zatwardzenie dla dzieci i kobiet w ciąży. Basella alba jest również składnikiem suplementów podnoszących poziom testosteronu.

Sprzedawana basella pochodzi z tej samej partii co rośliny na zdjęciach.