Szabla turecka XVIII lub XIX wiek.
Głownia pochodzenia perskiego starsza (XVII lub pierwsza połowa XVIII wieku).
Na głowni słabo widoczne inkrustowane złotem znaki perskiego miecznika.
Stal prawdopodobnie damasceńska, wymaga „dopieszczenia”.
Pochwa drewniana.
Jelec (15.5cm), carga i okucia pochwy mosiężne.
Okładziny rękojeści z jasnego rogu.
Głowica pięknie rzeźbiona w motywy roślinne.
Długość całkowita w pochwie: około 98cm
Krzywizna: 9.5cm