Witam.

Szabla POLSKA SZLACHECKA ORDYNKA z pochwą XVII w.

Szabla pochodzenia tatarskiego lub kirgiskiego, prawdopodobnie używana również przez Mongołów oraz innych koczowników azjatyckich. Popularna w Rzeczypospolitej w XVII i XVIII wieku. Często oprawiana bogato w srebro i jaszczurzą skórę. Noszona do stroju polskiego podobnie jak karabela. Głownia miała niewielką krzywizną ostrza i ostry sztych. Charakterystyczną cechą tych szabel była otwarta rękojeść oraz mały krzyżowy jelec. Pochwa zaopatrzona jest w typowy dla tych szabel prosty trzewik.

Długość szabli - 92 cm,

dł. głowni - 76 cm,

szerokość głowni przy rękojeści - 3,2 cm,

grubość przy rękojeści - 5 mm,

dł. szabli w pochwie - 94 cm

waga z pochwą - 1,2 kg

waga samej szabli - 0,9 kg

Rękojeść drewniana, obciągnięta białą skórą. Jelec z wąsem i głowica mosiężne, wąs grawerowany.

Głownia szabli stalowa, pięknie zdobiona z jednej strony.

Pochwa drewniana, obszyta skórą. Okucia i trzewik pochwy mosiężne, zdobione.

.Jest to piękna kopia szlacheckiej, polskiej ordynki z XVII-go wieku.

Pytania proszę przez formularz, lub tel. ( nr w zakładce o Sprz).

bicia