Świerk srebrny ozdobny kłujący
Świerk srebrny ozdobny młode roczne rosliny ok. 20 cm. 10 sztuk.
Świerk srebrny (kłujący) – pochodzenie i występowanie
Świerk srebrny, (Picea pungens) to drzewo z rodziny sosnowatych. Występuje naturalnie na zachodzie Ameryki Północnej, w szczególności w Górach Skalistych. Jego środowisko to lasy mieszane, cieniste pagórki oraz zbocza. Drzewa z tego gatunku dobrze odnajdują się również nad brzegami rzek oraz strumieni. Świerk srebrny w Europie pojawił się dopiero pod koniec XIX wieku. Dzięki temu, że jest mało wymagający w uprawie i nadaje się do posadzenia na terenach miejskich, zyskał bardzo dużą popularność. W warunkach naturalnych świerk srebrny może dorastać nawet do 40 metrów wysokości. W Polsce osiąga zwykle maksymalną wysokość 15-20 metrów.
Jak wygląda świerk srebrny (kłujący)?
Ten rodzaj świerku charakteryzuje się pokrojem wyraźnie stożkowym oraz dużym pniem o średnicy wynoszącej nawet 1,5 metra. Kora pnia ma popękaną strukturę i szarobrązowy odcień. Charakterystycznym elementem świerku kłującego są srebrzyste igły o długości ok. 2 cm. Ich zakończenia są dość ostre. Drzewo zwykle kwitnie od maja. Można wówczas zauważyć u niego zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie. Szyszki świerku srebrnego mogą osiągać długość do 10 cm. Zwisają swobodnie z gałęzi, a ich łuski są miękkie.
Tempo wzrostu świerku srebrnego (kłującego)
Świerk kłujący charakteryzuje się szybkim tempem wzrostu. W ramach gatunku istnieje jednak wiele odmian, którebardzo mocno różnią się siłą wzrostu i osiągają wysokość od 0,7 m do 20 m. Rocznie odmiany mogą przyrastać od 3 do 25 cm. Wszystko zależy od pokroju drzewa oraz jego docelowej wysokości. Gatunki karłowe będą rosnąć znacznie wolniej niż typowe drzewa, które możemy znaleźć na terenach lasów. Różne odmiany świerku srebrzystego mają jednak podobną długość igieł. Zwykle wynosi ona 1-3 cm.