Galicja Mapa Miega 1783 Księżpol Markowicze Aleksandrów

Reprint wydawniczy unikalnej mapy z 1783 roku  

Arkusz obejmuje okolice między Biłgorajem a Tarnogrodem

Galicja na józefińskiej mapie topograficznej 1779–1783

Sporządzona w latach 1779‒1783 mapa Królestwa Galicji i Lodomerii, tzw. mapa Miega, imponuje swym bogactwem i obfitością. To niezrównane na tle ówczesnego stanu opracowania kartograficznego ziem Rzeczypospolitej osiągnięcie, zarówno ze względu na zastosowane metody wstępnej triangulacji i pomiarów w terenie, i ze względu na ogromny zasób przekazanych treści oraz stosunkowo dużą precyzję. Mapa rejestruje stan tych ziem na progu epoki rozbiorowej, już pod rządami obcego mocarstwa, lecz jeszcze przed głębokimi przemianami gospodarczymi i społecznymi, które przekształciły krajobraz staropolski i zatarły jego cechy. Takich map z doby staropolskiej nie ma, jeśli nie liczyć pojedynczych map majątkowych i planów miast czy twierdz.

Arkusz obejmuje następujące historyczne miejscowości, wsie, przysiółki i folwarki:

Majdan (Księżpolski) Stary, Majdan Nowy, Smólsko Duże, Smólsko Małe, Księżpol, Pawlichy, Markowicze, (Szcząchory Chałupy),  Króle Stare, ALEKSANDRÓW - Margole, Sigła (Borki), Pisklaki, Kozaki, Chmielek cz północna, Budzyń, Rakówka, Zawadka cz północna, Kulasze, Nowy Lipowiec, Płusy

Arkusz jest złożony . Stan idealny.  Prezentowane zdjęcie ukazuje tylko zmniejszony fragment mapy.