Dwie książki autorstwa profesora Stefana Bryły.
/pierwszy spawany most na świecie/
1.STATYKA BUDOWLI
Stefan Bryła ,Bolesław Mayzel
2.PROJEKTOWANIE BELEK PODSUWNICOWYCH
Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych
w załączniku TABLICE
stan db
- 2006-
Stefan Władysław Bryła ps. Osiński, Władysław Zakrzewski (ur. 17 sierpnia 1886 w Krakowie[1], zm. 3 grudnia 1943 w Warszawie)[2] – polski inżynier budowlany, pionier praktycznego zastosowania spawalnictwa oraz konstrukcji spawanych, polityk lwowskiej chadecji i poseł na Sejm II RP, dyrektor Departamentu Robót Publicznych i Odbudowy Delegatury Rządu na Kraj[3].
Życiorys
Kariera zawodowa
Syn Pawła, polonisty, nauczyciela, późniejszego dyrektora gimnazjum w Stanisławowie i Eligii Marii z Chrzanowskich, publicystki i działaczki społecznej[4][5]. Brat Stanisława, prawnika i działacza społecznego[6]. Absolwent szkoły realnej w Stanisławowie. Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Szkoły Politechnicznej we Lwowie (1908; obecnie Politechnika Lwowska)[4]. Wykładowca w tej szkole od roku 1907. W 1909, rok po uzyskaniu dyplomu, obronił doktorat[7][8]. W 1910 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego[9]. Kontynuował naukę na uczelniach zagranicznych – w latach 1910–1912 pogłębiał wiedzę na politechnice w Charlottenburgu koło Berlina, École nationale des ponts et chaussees w Paryżu oraz na University of London[7]. Pracował na budowach w Niemczech, Francji, Anglii, Kanadzie, USA[7]. W latach 1915–1917 wykładowca Polskiego Kolegium Uniwersyteckiego w Kijowie[9].
W 1918 uczestniczył w walkach o Lwów, a w latach 1919–1920 brał udział w obronie Warszawy[10].
Od 1921 wykładał budowę mostów na Politechnice Lwowskiej[7][9], a od 1934 budownictwo na Politechnice Warszawskiej[7][9], gdzie w latach 1938–1939 był dziekanem Wydziału Architektury[9].
W 1928 roku opracował dla Ministerstwa Robót Publicznych pierwsze na świecie przepisy spawania konstrukcji stalowych w budownictwie[7][11]. Stały się one wzorem dla podobnych przepisów w innych krajach[7]. Autor lub konsultant wielu konstrukcji w tej technologii, m.in. pierwszego na świecie drogowego mostu na rzece Słudwi w Maurzycach pod Łowiczem (oddany do użytku 12 sierpnia 1929 r.[7], przyjeżdżali wówczas oglądać go inżynierowie m.in. z Francji i Niemiec[12]) i wieżowca „Prudential” w Warszawie (1933)[7]. W 1929 został powołany na członka Stałej Międzynarodowej Komisji Mostów i Konstrukcji Inżynierskich[7]. Był także członkiem Akademii Nauk Technicznych i współzałożycielem Polskiego Związku Inżynierów Budowlanych[13]. Napisał ok. 250 prac naukowych, podręczników i artykułów[7]. Był cenionym inżynierem oraz teoretykiem spawalnictwa o międzynarodowym uznaniu; współpracował m.in. przy budowie wieżowców w USA – np. Woolworth Building w Nowym Jorku (wówczas najwyższego budynku na świecie)[7].
Działalność polityczna
Stefan Bryła zajmował się również polityką. W latach 1923–1926 szefował lwowskiemu oddziałowi chrześcijańskiej demokracji. Piastował mandat posła na sejm I, II i III kadencji (1926–1935) z okręgu Lwów. Był zwolennikiem porozumienia się z sanacją, w 1934 roku dokonał rozłamu w ChD powołując propiłsudczykowskie Zjednoczenie Chrześcijańsko-Społeczne[14].
Działalność w czasie okupacji
Od 1939 roku, w czasie okupacji niemieckiej pełnił funkcję dziekana tajnego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej[15]. W strukturach podziemnego państwa polskiego w Biurze Delegata Rządu na Kraj był szefem komórki Robót Publicznych i Odbudowy[9][16]. Opracował w nim m.in. 10-letni plan powojennej odbudowy Polski ze zniszczeń wojennych[7] oraz instrukcję dla Kedywu (AK): Jak niszczyć stalowe mosty[17]. Za organizowanie tajnego nauczania został wraz z całą rodziną aresztowany przez Niemców (16 listopada 1943)[a][11]. Przebywał na Pawiaku[18]. Rozstrzelany 3 grudnia 1943 w ulicznej egzekucji w rejonie zajezdni tramwajowej przy ul. Puławskiej 13[19]. Jego symboliczny grób znajduje się na „Starych Powązkach” (kw. 57-IV-27)
za WIKIPEDIĄ
- 2006-