Szanowni Państwo.

Przedmiotem aukcji jest stary, zachowany generalnie w doskonałym stanie (patrząc przez pryzmat jego leciwości) samowar. Przedmiot pochodzi z Rosji, rzekłbym kolebki samowarów, tam bowiem znajdują, bądź znajdowały się chyba najsłynniejsze fabryki tych wspaniałych naczyń. Pierwszy samowar powstał najprawdopodobniej w zakładzie braci Lisycynowów, w drugiej połowie XVIII wieku. Sto lat później te urządzenia zawojowały całą Rosję, a ich stolicą stała się Tuła, gdzie mieściło się chyba najwięcej zakładów hutniczych i metalurgicznych je wyrabiających. Potem fabryki powstawały również w Moskwie, Jarosławlu i Petersburgu.

Samowary miały zawsze tę samą budowę, czyli posiadały komin, podstawkę, popielnik, kran, uchwyty i nóżki, ale różniły się kształtami. Te najpopularniejsze miały kształt zbliżony do puszki, kieliszka, kuli, czy wazonu, a nawet gruszki lub rzepki. Na początku były wykonywane z metali szlachetnych, najczęściej srebra, więc były bardzo drogie, ale wraz z rosnącą ich popularnością i potrzebą dostępności dla każdego, zaczęto wyrabiać je z tombaku, miedzi, mosiądzu i białego metalu. Od połowy XX wieku zaczęto już produkować samowary elektryczne i te chyba są teraz najbardziej dostępne.

Samowar będący przedmiotem tej aukcji, oprócz tego, że cudownie się prezentuje jest jeszcze sprawny! Posiada nawet stary kabel z porcelanową wtyczką, zatem wystarczy tylko go lekko przeczyścić z kurzu, punktowej śniedzi, usunąć osad i kamień z jego wnętrza i grzałki (płyn do czyszczenia czajników), podłączyć z tyłu i można śmiało zaparzyć herbatę, a potem podać zgodnie z rosyjską tradycją czyli w szklance z koszykiem (dostępny takowy w sąsiedniej mojej aukcji ;-), lub w porcelanowej filiżance, wzbogacając czaj uprzednio malinową konfiturą, cukrem bądź cytryną. Generalnie rytuał picia herbaty w Rosji ma bardzo bogatą historię i był budowany przez setki lat, a tradycja picia czaju jest silnie związana z naszymi wschodnimi sąsiadami, jest wręcz ich kulturą. W carskiej Rosji czaj pijali wszyscy- od prostych ludzi po arystokrację, a samowar w każdym domu zajmował centralne miejsce w salonie lub kuchni. Rytuał był ten sam, najpierw nastawiano w samowarze wodę do zagotowania kipiatoku czyli wrzątku, by potem nim zalać herbatę w imbryku, który następnie stawiano na górze samowaru, by tam owa zawarka czyli esencja naciągnęła mocą i była cały czas gorąca. I dopiero wówczas bogaci arystokraci do filiżanki, a biedni mieszczanie i chłopi do szklanki z koszyczkiem, po uprzednim napełnieniu ich w jakiejś części esencją dolewali wody z samowaru za pomocą kranika.

Z doświadczenia wiem, że obecnie samowary pełnią rolę stylowych dekoracji kuchni czy salonów, często też zdobią przytulne kawiarnie, herbaciarnie i zajazdy, ale wydaje mi się, że w tym konkretnym przypadku można śmiało parzyć herbatę według tradycji, bo jak już wspomniałem samowar jest sprawny. Całość zachowana jak widać w pięknym stanie, bez wgnieceń, w komplecie, sam samowar ma piękny kształt i gustowne choć minimalistyczne zdobienia. Naprawdę niesamowity to przedmiot, który podkreśli klimat każdego stylowego pomieszczenia, a przy okazji zapewni mnóstwo frajdy na rodzinnych czy towarzyskich spotkaniach, podczas których można rytualnie zaparzać i pić prawdziwą herbatę...

Polecam serdecznie i uprzejmie zapraszam do licytacji.

Wymiary: wysokość ok. 33,5 cm, szerokość z rączkami ok. 29 cm, długość kabla z wtyczką ok. 200 cm.