Starożytny EGIPT, mała FIGURKA USZEBTI

DATOWANIE: prawdopodobnie ptolemejski (ok. 320 - 50 BC)

wykonana z terakoty pokrytej glazurą, przedstawia postać w naszyjniku z dużym skarabeuszem na piersiach, nogi pokryte hieroglifami.

długość amuletu: 5.8 cm,

Stan zachowania: powierzchnie porowate, spatynowane, glazura niemal całkowicie starta, pozostało po niej tylko zabarwienie - wszystko widać na zdjęciach.

PRZEDMIOT ZE STAREJ FRANCUSKIEJ KOLEKCJI - ORYGINAŁ 100%

Uszebti (z egip., także szauabti, szabti – odpowiadający; uszebt - opiekować się) – w starożytnym Egipcie figurka wkładana do grobu wraz z ciałem zmarłego. W egipskim raju (Pola Jaru) istniała konieczność pracy odzwierciedlającej w tym względzie świat doczesny. Zabierając ze sobą w zaświaty figurki uszebti faraonowie a także zwykli śmiertelnicy stwarzali sobie możliwość zwolnienia własnej duszy z pracy. Uszebti wytwarzano z drewna, szkła, gliny, wosku, brązu, najczęściej z fajansu. Przekształcenie figurek uszebti w ich rzeczywiste sobowtóry zapewniało zaklęcie, które znamy jako 6 rozdział Księgi umarłych (ma on swoją genezę w 472 rozdziale Tekstów Sarkofagów):