Uniwersalny odbiornik 4-zakresowy (2 podzakresy fal średnich). Modyfikacja Promyka - przełącznik zakresów obrotowy zmieniono na klawiszowy, typu PK2, z wolnym miejscem na piąty klawisz. Obwody w.cz. montowane bezpośrednio na przełączniku klawiszowym. Heterodyna w układzie Meissnera na triodowej części pierwszej lampy UCH21. Zestrojenie obwodów wejściowych i heterodyny za pomocą agregatu kondensatorów powietrznych. Sygnał p.cz. powstaje w heptodowej części pierwszej UCH21. W roli wzmacniacza sygnału p.cz. pracuje heptodowa część drugiej UCH21. Detekcja w diodzie lampy UBL21. Wzmacniacz częstotliwości akustycznej na triodowej części drugiej UCH21 i na pentodzie lampy UBL21. Transformator głośnikowy montowany bezpośrednio do przedniej ścianki. Głośnik eliptyczny GD 18-13/2 początkowo o impedacji 3,8 Ω, od czerwca 1959 o impedancji 5 Ω. Skrzynka wykonana ze sklejki, profilowany przód z 4 deseczek, całość politurowana na ciemno. Suwaki i guziki przełącznika klawiszowego oraz efektywna ramka - polistyrenowe.
Równocześnie z Sonatiną produkowany był z identycznym układem Nokturn w obudowie bakelitowej. Produkowana była również Sonatina 6182 z dwoma podzakresami fal krótkich. Opis i schemat w RA-6/58.
Cena początkowo 1250 zł., w 1961 r. 1050 zł.
Z podanego roku produkcji mogłoby wynikać, że radio jest rówieśnikiem Promyka, jednak w 1957 r. wyprodukowano tylko 32 Sonatiny (przy końcu roku), podczas gdy produkcja Promyka osiągnęła w 1957 r. niemal 200 tys. Łączna liczba odbiorników Sonatina, wyprodukowanych w czasie 6 lat wyniosła 200 tys. szt.