Srebrne i Czarne

Jan Lechoń

Towarzystwo Wydawnicze INGIS (E.Wende i S-ka) Sp. Akc. (reprint Wydawnictwo Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek, Warszawa 1987), Warszawa 1924. Oprawa miękka, 25 stron, format 15,5x22,5 cm. 

„Srebrne i czarne” to drugi i ostatni tom poetycki Lechonia wydany w dwudziestoleciu międzywojennym (1924). Zbiór różni się zdecydowanie tematyką od poprzedniego tomu „Karmazynowy poemat”. Podejmuje motywy, takie jak samotność, miłość, śmierć, tragizm życia ludzkiego, egzystencjalny niepokój, nostalgia, pesymizm. Wiersze pisane są tradycyjnym trzynastozgłoskowcem. W skład tomu wchodzi m.in. cykl „Siedem grzechów głównych”. W 1925 r. tom otrzymał nagrodę Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek. Zbiór został wznowiony w 1928.

SPIS RZECZY

*** - przypisane Wacławowi Zyndram-Kościałkowskiemu

Toast

Spotkanie – przypisane pani Marji Brydzińskiej

Śmierć

Modlitwa – przypisane Karolowi Hubertowi Rostworowskiemu

Na „Boskiej Komedji” dedykacja

Proust – przypisane Franciszkowi Fiszerowi

Sprzeczka

***

***

***

***

Siedem grzechów głównych

***

Pycha

Łakomstwo

Nieczystość

Zazdrość

Obżarstwo i pijaństwo

Gniew

Lenistwo