Srebrna cukiernica, Warszawa, 1877
Ludwik Walenty Nast II (1838 - 1887),
czynny w latach 1854-1887)
Srebro próby 84 zołotniki, odlewane, grawerowane, częściowo złocone.
Sygnowana znakami imiennym i warsztatowym złotnika, a także cechą probierza Józefa Sosnkowskiego z datownikiem 1877, znakiem próby srebra i godłem warszawskiej probierni.
Wymiary: 11,00 x 14,30 x 12,30 cm
Waga: 455,00 g
OPIS:
Cukiernica w formie spłaszczonej kuli wspartej na czterech nóżkach w formie gałązek winorośli. Korpus
w dolnej części gładki, w górnej dekorowany szerokim, grawerowanym fryzem skomponowanym z z linii,
kropkowań i plecionki. Od frontu we fryz wkomponowano okrągłe pole na monogram. Naczynie pokrywką
na zawiasie. Pokrywka lekko tylko wysklepiona, z brzegiem obwiedzionym schematycznym ornamentem.
W centrum wieka uchwyt w kształcie gałązki okolony repusowaną dekoracja przedstawiającą liści i owoce
winorośli.
Wnętrze naczynia złocone.
O ZŁOTNIKU:
Ludwik Walenty Nast (ur. 1838 – zm. 1887), syn czynnego w Warszawie złotnika, Ludwika Bernarda Nasta (ur. ok. 1801 – zm. 1838) tytuł czeladnika w rodzinnym warsztacie otrzymał w 1854 roku. Rok później imienna cecha warsztatu Nast uległa zmianie, do nazwiska dodano pierwszą literę imienia Ludwika. Znak warsztatowy z wyobrażeniem węża połykającego ogon pozostał bez zmian. Od śmierci ojca Ludwika Walentego w 1838 roku, do roku 1869 kiedy to zdobył tytuł mistrza cechowego właścicielką i prowadzącą firmę była wdowa po Ludwiku Bernardzie, Julianna (Julia) z Heintzów (ur. 1805 – zm. 1897).
W 1869 roku Ludwik Walenty stał się pełnoprawnym właścicielem firmy. W latach 80-tych pełnił także
funkcję starszego cechu złotników. Warsztat i magazyn mieściły się przy ulicy Daniłowiczowskiej. Ostatnie
wzmianki o zakładzie datuje się na 1890 rok co wskazuje na to, iż rodzina Nastów prowadziła zakład po jego
śmierci drugiego Nasta jeszcze przez co najmniej trzy lata.
STAN ZACHOWANIA:
Bardzo dobry.
Na tylnej ściance wprawne oko dostrzeże drobne ślady po wtórnym zakuwaniu blachy, zapewne mającym
a celu zniwelowanie powstałych z czasem wgięć.
LITERATURA:
R. Bobrow, Warszawscy złotnicy, jubilerzy, grawerzy i kupcy wyrobów kruszcowych w XIX wieku, Warszawa
2018, s. 198-200.
M. Gradowski, Znaki na srebrze, Znaki miejskie i państwowe używane na terenie Polski w jej obecnych
granicach, Warszawa 2010, s. 293-299.
Klientom Galerii Dawnych Sreber gwarantujemy kompetencję i najwyższą jakość usług, a także oryginalność oferowanych obiektów.
Wszystkie prezentowane przez nas srebra zostały poddane profesjonalnej konserwacji.
Do każdego zakupu dołączamy certyfikat z pełnym opisem oraz instrukcję czyszczenia zabytkowego srebra.
Masz pytania? Skontaktuj się nami. Chętnie na nie odpowiemy.