Na szkle zdjęcia rzadkich służb specjalnych GG do zadań tez specjalnych. 6 zdjęć 1 duże, dwa mniejsze, 1 około dowodowe ciut większe i dwa typowo dowodowe format. Zdjęcia nie są w najlepszym stanie co widać, fotki zdjęć zrobione przy lampie ciut z poruszeniem tak że ostrość może być nieco lepsza w rzeczywistości. Szkiełka zrobione w pracowni krakowskiej w latach 40-tych tak że osoby ze służb mogły być z Krakowa.

Żródło https://pl.wikipedia.org/wiki/Sonderdienst

Zdjęcia przedmiotu

kliknij, aby powiększyć

Sonderdienst (niem. Służba Specjalna), zwany prywatną policją Hansa Franka – niemiecka policja pomocnicza powołana przez Hansa Franka z członków rozwiązanego Volksdeutscher Selbstschutz działająca na terenie Generalnego Gubernatorstwa w latach 1940–1944.

Sonderdienst został utworzony 6 maja 1940 rozporządzeniem Hansa Franka. Podlegał bezpośrednio administracji Generalnego Gubernatorstwa. Hans Frank chciał w ten sposób utworzyć formację zmilitaryzowaną, którą można było dysponować niezależnie od zgody dowódców Sipo czy Orpo. Od 1 kwietnia 1941 na inspektora formacji w głównym wydziale administracji rządu GG powołany został inspektor dr Hermann Hammerle, podlegający generalnemu gubernatorowi przez Wydział Spraw Wewnętrznych i sekretarza stanu^[2].

Kadrę Sonderdienstu stanowili głównie volksdeutsche oraz członkowie rozwiązanego Volksdeutscher Selbstschutz. Organizacja liczyła około 7 tysięcy ludzi. Hammerle dnia 18 października 1940 roku sygnalizował Frankowi brak 650 ludzi do wypełnienia stanów w wyniku czego zarządzono przymusową rekrutację wśród mniejszości niemieckiej, którą przeprowadzałOdilo Globocnik.

Sonderdienst składał się w sumie z 7 batalionów, w tym 5 tzw. administracyjnych, batalionu bezpieczeństwa oraz rezerwowego. Dwa ostatnie umiejscowione były w Krakowie. Natomiast bataliony administracyjne były dostosowane dopodziału administracyjnego GG, posiadając oznaczenia literowe (w dystrykcie lubelskim – batalion E). Uwzględniając strukturę terytorialną przydzielano je poszczególnym dystryktom. Na terenie dystryktu batalion administracyjny dzielił się naplutony, przydzielone do każdego powiatu, i pozostające do dyspozycji starosty. Każdy starosta miał do swojej dyspozycji od 50 do 100 członków Sonderdienstu. Formacja posiadała także własną szkołę, która podlegała OberstfeldmeistrowiReichsarbeitsdienstu i składała się z 2 kompanii szkolnych, i kompanii do celów specjalnych pod dowództwem podoficeraSS^[3].

Dnia 24 marca 1942 roku Sonderdienst podporządkowano Sekretariatowi Stanu do Spraw Bezpieczeństwa. Dnia 3 czerwca 1942 podporządkowano go nadzorowi Orpo. W obu przypadkach jednak Hans Frank zastrzegł sobie zachowanie jego odrębności, oraz wpływu na jego działanie. 10 października 1942 na rozkaz Wyższego Dowódcy SS i policji Friedricha Wilhelma Krügera (rywalizującego z Frankiem) jednostkę włączono formalnie w struktury skoszarowanych jednostek Ordnungspolizei (Orpo). 22 września 1944 formacja została wcielona do Wehrmachtu.

Jednostkę traktowano jako formację policyjno-techniczną pełniącą rolę pomocniczą dla policji oraz służb bezpieczeństwa podlegającą administracji państwowej. Członkowie Sonderdienstu wykorzystywani byli do prowadzenia działań policyjnych i ochronnych. Pełnili funkcje informatorów, tłumaczy, uczestniczyli w służbie patrolowej, akcjach ochrony zbiorów, ściąganiukontyngentów. W latach 1940–1941 w wyniku sporów kompetencyjnych oraz rywalizacji Franka z Krügerem kilkuset członków formacji zasiliło Waffen-SS. Od roku 1942 jednostki te zwalczały także partyzantów, brały udział w akcjach represyjnych i eksterminacyjnych^[4]. Członkowie organizacji pełnili funkcje pomocnicze w akcjach wyłapywania i izolacji Żydów w Krakowie, w dystrykcie lubelskim, podczas Operacji Reinhardt, na Zamojszczyźnie oraz innych policyjnych akcjach wysiedleńczych Polaków i Żydów.

Członkowie Sonderdienstu byli umundurowani i uzbrojeni według sortu mundurowego obowiązującego w Wehrmachcie. Wyglądali podobnie do innych jednostek wojska niemieckiego. Odróżniały ich czerwone opaski noszone na lewym przedramieniu z czarnym napisem „Generalgouverment Polen Sonderdienst” oraz naszywka z napisem „Sonderdienst Generalgouverment” wokół godła Generalnego Gubernatorstwa.