Od Wydawcy:

„Pytanie o to, jakie synody można w ogóle nazwać «ekumenicznymi», należy do pytań najbardziej zawikłanych. Historyk nie może udzielić na nie odpowiedzi bez uprzednich orzeczeń eklezjologii. Pomijając fakt, że jasne rozróżnienie pomiędzy synodami «ekumenicznymi» (to znaczy «powszechnymi») a regionalnymi (dotyczącymi części Kościoła) tworzyło się stopniowo, to istnieje cały szereg synodów roszczących sobie prawo do bycia synodami «ekumenicznymi». Ta ich cecha podważana lub odrzucana była długo, a częściowo jest tak do dziś, podczas gdy inne synody, które z zasady i w rzeczywistości nie były jednoznacznie ekumenicznymi, z czasem zostały uznane za mające znaczenie ogólnokościelne. Klasycznym tego przykładem jest sobór, którego wyznanie wiary do dziś należy do wiążących dokumentów nauczycielskich wszystkich wielkich wyznań chrześcijańskich, a mianowicie Sobór Konstantynopolitański I z 381 roku”.

Badania teologiczne i historyczne, podjęte w ostatnich dziesięcioleciach, rzuciły nowe światło na historię soborów. Książka Klausa Schatza przedstawia syntetycznie i przystępnie zarazem ich wyniki. Wyrosła ona z wykładów głoszonych w Wyższej Szkole Filozoficzno-Teologicznej Sankt Georgen we Frankfurcie nad Menem i adresowana jest przede wszystkim do studentów. Ale można polecić ją każdemu, kto interesuje się teologią i historią.

• stron 358
• Wydawnictwo WAM. Księża Jezuici, 2001 r.
• ISBN 83-7097-764-2
• twarda okładka
• stan: bardzo dobry -
• uwaga: minimalne przygięcia brzegów okładki, środek - j. nowa
• Spis treści na maila

(Reg. 3B)