TIEFENFURT PAROWA 2 TALERZYKI ŻAROODPORNE KAMIONKA

NIEZWYKLE RZADKA - A W TAKIM STANIE WIDZĘ PIERWSZY RAZ

dwa talerzyki kamionkowe żaroodporne

.

Polecam - prawdziwy rarytas kolekcjonerski - dla zbieraczy Tiefenfurt- okazja!

Polecam

Stan bardzo dobry

2 talerzyki podstawki  średnica 14,8 cm    

Parowa (Tiefenfurt)

 Friedrich Nicolai Matthiesen (1808 - ca. 1860)

 -     Reinhold Matthiesen (ca. 1860 - 1872)

 -     Schlesische Porzellan- u. Steingut-Manufaktur AG (1872 - 1885)

 -     Schlesische Porzellanfabrik Louis Lövinsohn (1885 - 1891)

 -     Schlesische Porzellanfabrik P. Donath (1891 - 1909)

 -     Schlesische Porzellanfabrik P. Donath GmbH (1909 - 1916)

 -     Schlesische Porzellanfabrik GmbH (1916 - 1919)

 -     Carl Hans Tuppack GmbH (1919 - 1944)

Notatka historyczna

Historia produkcji porcelany w Parowej (Tiefenfurt), sięga założonej w 1808 roku przez Johanna Heinricha Nicolaia Matthiesena fabryki fajansu. W 1865 roku, jego syn Friedrich Nicolai Matthiesen rozszerzył produkcję o wyroby porcelanowe, jednak już w 1872 roku fabryka została przejęta i funkcjonowała dalej pod nazwą Schlesische Porzellan- und Steingut-Manufaktur AG, która po sukcesach w pierwszych latach, ogłosiła upadłość w 1885 roku. Produkowano tu porcelanę dekorowaną i luksusową. Fajans dostarczano do prowincji Poznańskiej, do miast portowych Morza Bałtyckiego oraz na Węgry. Inwestycje w nowe obiekty i maszyny w latach 1872-1874 podwoiły zdolności produkcyjne i podniosły jakość oferowanych wyrobów.

Główny zakład upadłej fabryki przejął w 1885 roku Louis Lövinsohn, który na stanowisku dyrektora zarządzającego zatrudnił Paula Donatha. Do fabryki należała także własna malarnia. 120 pracowników produkowało naczynia użytkowe i luksusowe. Specjalnością fabryki oprócz porcelanowych kwiatów były naczynia rokokowe.

Na podstawie porozumienia z 1891 roku, fabryka przeszła w ręce dotychczasowego dyrektora, Paula Georga Alfreda Donatha, który prowadził ją teraz pod nazwą: Schlesische Porzellanfabrik Paul Donath. Fabryka Paula Donatha specjalizowała się w produkcji transparentnych naczyń użytkowych i luksusowych, eksportowanych do USA, Anglii, Rosji i Szwecji.

W roku 1909 fabryka została przekształcona w spółkę (GmbH). Dyrektorem zarządzającym został Ernst Wilhelm Fischer, a od ok. 1916 roku pod dyrekcją K. Tuppacka pracowało blisko 150 pracowników.

Po I Wojnie Światowej fabrykę przejął Carl Hans Tuppack i prowadził ją dalej pod nazwą Porzellanfabrik C.H. Tuppack do 1944 roku. Do najbardziej znanych wyrobów fabryki należały produkowane od lat dwudziestych naczynia i serwisy z dekoracją drukowaną China Blau, uzupełnione później o dekoracje China Grün i China Rot, a także figurki zwierząt.

Tiefenfurt (today Parowa):

[1] : Porzellanfabrik und -malerei K. Steinmann (1863 until 1938)

There is not much information on the business of Kuno Steinmann and many sources note that he at one time imitated the 'KPM Berlin' eagle mark and added the initials 'K.S.'; the same sources also note that this mark was used around 1840. This however conflicts with the two other known dates, 1863 (not 1868!) being the founding date of the porcelain decoration business and the date of re-registration in 1882 as porcelain production factory. So either the decoration business was much older than assumed or the mark never belonged to Steinmann. One until now unproven theory is that the original decoration business from around 1840 belonged to the father of Steinmann and later either closed or was re-registered in 1868 by Kuno Steinmann himself.

Business at first was concentrated on producing normal tableware but Steinmann soon increased the product range, adding decorative porcelain and many very well decorated coffee and tea sets that were mainly intended for export. The company later on also introduced an own 'Old Ivory' series just like Reinhold Schlegelmilch and the Porzellanfabrik Hermann Ohme. Many Ohme collectors regard all other manufacturers as being imposters on the 'Old Ivory' market but one should keep in mind that the German termed 'Elfenbeinporzellan' had been produced by others much earlier and 'Old Ivory' was simply a rough translation that also had been used before.

Compared with many other companies, the factory had a fairly constant workforce over time and it appears that the expansion process was very well planned and Steinmann preferred factory modernization over employing numerous new workers and so the numbers show 225 workers for the year 1905, followed by 250 workers in 1913 and 260 workers for 1930.

The origins of the company are confusing enough but the few fragments explaining the demise of the business in 1938 are even more frustrating. At first various sources indicated that the partly Jewish Steinmann family was forced to stop production by the Nazis in 1938 but a short time ago I found various hints that the family might have sold the company in 1932, a theory that is backed by the totally different marks used after that date. Fact is that the company was removed from the register in 1938 and was until then still run under the Steinmann name ... perhaps I will be able to solve this mystery one day.

destroyed after some 'expert' claimed they were fakes.