PIĘKNY NEOBAROKOWY RZADKI IMBRYK DO HERBATY KOENIGSZELT JAWORZYNA ŚLĄSKA CHARLOTTE 1,3L

Perła śląskiej porcelany – fason Charlotte – to najpiękniejszy fason fabryki w Jaworzynie Śląskiej. Fabryka szczęśliwie przetrwała do dzisiaj i nie podzieliła losu wałbrzyskiej fabryki Krzysztof – przed wojną fabryki Rosenthala w Wałbrzychu. Charlotte produkowana jest do dzisiaj – czyli ponad 100 lat bez przerwy.  Szczególnie imbryk jest piękny – znajdziemy go na rysunkach Jana Szancera ilustratora Baśni Andersena – w baśni o imbryku – i bardzo podobny występuje w Disneyowskim Alicji w Krainie Czarów  - i taki bajkowy czajnik możecie Państwo u nas kupić na prezent pod choinkę…

Sygnatura obowiązywała od 1930 roku do końca wojny – nieobecność złoceń i obecność farbki imitującej złoto podpowiada nam, że imbryk powstał po roku 1935, od kiedy Hitler skonfiskował metale szlachetne z fabryk porcelany na potrzeby wojska –

Piękny bukiet Sommerstrauss – letnich kwiatów nawiązuje do najpiękniejszych miśnieńskich dekoracji porcelany. Wszystko na bardzo ładnej porcelanie ecru – forma była nowa- więc imbryk jest idealny – w powojennych imbrykach relief nie jest już tak wyraźny. wygodny masywny rzeźbiony uchwyt, długa szyjka - pękaty brzusiec - i nóżki -które dodają lekkości na stole...

W tym stanie rzadkość. Wielka ozdoba stołu i kredensu – a postawiony na półeczce w kuchni – przeniesie nas od razu w krainę baśni…  i poprawi humor.

Moim skromnym zdaniem najpiękniejszy czajnik śląskiej i polskiej porcelany.

Polecam !

Wysokość 18 cm

Średnica wlewu 13,2 cm,, średnica brzuśca 17 cm, średnica podstawy 18 cm

Od dzióbka do końca uchwytu 26 cm

Z katalogu fabryki z 1937 roku : „Porcelana Königszelt słynie z pięknej formy, pierwszorzędnej porcelany i doskonałego wykończenia dekoracjami, jest więc produktem wysokiej jakości.

Na Wystawie Światowej w Paryżu w 1937 r., porcelana z Königszelt otrzymała złoty medal.

Niniejszy katalog zawiera wybór najlepszych zastaw stołowych – najczęściej zamawianych oraz kupowanych w prezencie.”

Notatka historyczna ZA SYGNATURY24

Fabryka porcelany w Jaworzynie Śląskiej ( Königszelt ) założona została w 1860 roku przez przedsiębiorcę budowlanego Silbera, który wybrał tę lokalizację fabryki ze względu na łatwy dostęp do znajdujących się w okolicy bogatych złóż gliny i węgla. Już wkrótce rozpoczął produkcję wyrobów, najczęściej utrzymanych w dekoracjach Zwiebelmuster ( wzór cebulowy ) i Strohblumen ( wzór suchych kwiatów ).

Ponieważ koszty produkcji były niskie, oferta fabryki stała się atrakcyjna dla klientów i szybko przyniosła zyski właścicielowi.

W 1871 roku, Silber otrzymał bardzo intratną propozycję sprzedaży fabryki i już w 1872 nowymi właścicielami przedsiębiorstwa zostali C. Heckmann i August Rappsilber, którzy kontynuowali produkcję przynoszącą zyski, przenosząc jedynie siedzibę firmy do Berlina. Fabryka nosiła wówczas nazwę Porzellanfabrik Heckmann & Rappsilber.

C. Heckmann, osiągnąwszy dość pokaźne zyski, w 1878 roku zdecydował się opuścić spółkę i pozostawić fabrykę w rękach A. Rappsilbera, który z sukcesem kontynuował prowadzenie firmy aż do przejścia na emeryturę w 1886 roku.

Fabryka osiągała znacznie lepsze wyniki finansowe od wielu innych, dlatego też zwrócił na nią uwagę dyrektor generalny koncernu Strupp - Dr. Gustav Strupp, który odkupił od Rappsilbera przedsiębiorstwo, zmieniając jego nazwę na Porzellanfabrik Königszelt A.G.

Akcjami spółki bardzo zainteresował się koncern Lorenz Hutschenreuther z Selb w Bawarii i już w 1905 roku przejął pakiet większościowy akcji firmy z Jaworzyny Śląskiej. Nastąpił wówczas dynamiczny rozwój fabryki w celu zwiększenia produkcji. Asortyment został zmieniony i teraz produkcja koncentrowała się na wysokiej jakości porcelanie stołowej, przeznaczonej głównie na eksport. Rozbudowa zakładu i zwiększenie produkcji wymusiło zwiększenie również zatrudnienia. W 1913 roku zatrudnionych było ponad 670 osób.

Nawet wybuch I Wojny Światowej nie zahamował rozwoju produkcji i przedsiębiorstwa. W 1922 roku zatrudniano 850 osób, a w 1930 ponad 1000.

Porzellanfabrik Königszelt A.G. była jedną z kilku fabryk porcelany, jakie otrzymały licencję na produkcję figurek postaci Disney'owskich, które jako niearyjskie, w okresie III Rzeszy Niemieckiej, zostały w większości zniszczone. Dziś są wyjątkowo rzadkie i bardzo poszukiwane na rynkach antykwarycznych całego świata.

W 1937 roku zatrudnienie spadło do ok. 800 osób, co było spowodowane optymalizacją procesu produkcji. Liczba ta pozostawała na stosunkowo stałym poziomie także w czasie II Wojny Światowej, jak również wówczas, gdy udziały Hutschenreuthera przejęła Porzellanfabrik Kahla z Turyngii.

W 1945 roku fabryka została upaństwowiona i przyjęła nazwę Państwowa Fabryka Porcelany Jaworzyna Śląska, a od 1954 roku: Zakłady Porcelany Stołowej KAROLINA Sp. z o.o. W latach 90-tych XX wieku fabryka została przekształcona w spółkę prywatną, w której udziałowcami zostali jej pracownicy.

SILESIA / KÖNIGSZELT (DZIŚ JAWORZYNA ŚLĄSKA):

KOMENTARZ:

Kiedy w 1843 roku zbudowano linię kolejową z Breslau do Freiburga, potrzebna była nazwa dla skrzyżowania z linią ze Schweidnitz  Świdnica do Striegau Strzegomia. Ponieważ lokalizacja w okolicy śląskiego dużego starego miasta Świdnicy Schweidnitz znajdowała się dosłownie w szczerym polu, rozpoczęto pospieszne poszukiwanie pomysłów . Ktoś zauważył, że w czasie kampanii obok wsi Bunzelwitz Bolesławice w 1761 r. (Podczas wojny siedmioletniej) gdzieś w okolicy musiał stać namiot Fryderyka Wielkiego. I tak wybrano nazwę „Königszelt”, oznaczającą po prostu „Namiot Królewski”. Przez lata węzeł kolejowy pozostawał dość mały jednak wkrótce nastąpił rozwój związany z założeniem fabryki porcelany. W 1939 roku Koenigszelt liczył  3866 mieszkańców, którzy pracowali albo na kolei, albo w manufakturze porcelany. Od 1945 r. „Königszelt” to „Jaworzyna Śląska”, położona na terenie województwa dolnośląskiego .

[1]: PORZELLANFABRIK SILBER & COMP. (1860 DO 1872)

Firma została założona w 1860 roku w mieście Königszelt przez biznesmena i mistrza budowlanego SILBERA, który wybrał lokalizację ze względu na łatwy dostęp do bogatych złóż gliny i węgla występujących w okolicy. Wkrótce potem wyprodukował szeroką gamę podstawowych towarów, głównie dekorowanych w „Zwiebelmuster” (Blue Onion), „Strohblume” (Strawflower) lub „Indisch Blau”, abstrakcyjnej wersji „Strawflower”, która jest albo stemplowana, albo nanoszona za pomocą matrycy . Ponieważ koszty produkcji były bardzo niskie, firma była w stanie sprzedawać przedmioty znacznie taniej niż inne firmy, stała się bardzo interesującym obiektem dla inwestorów.

[2]: PORZELLANFABRIK HECKMANN & RAPPSILBER (1872–1878)

W 1871 r. SILBER otrzymał lukratywną ofertę sprzedaży przedsiębiorstwa, aw 1872 r. Fabrykę przejęli C. HECKMANN i AUGUST RAPPSILBER, którzy kontynuowali produkcję na ogół tych samych artykułów, co poprzednio, ale przeniosły główną siedzibę i biuro projektowe do Berlina.

[3]: PORZELLANFABRIK AUGUST RAPPSILBER O.H.G. (1878 DO 1886)

HECKMANN dołączył do RAPPSILBER dopiero jako inwestor i bazując na ciągłym sukcesie firmy, wkrótce był w stanie osiągnąć pewien zysk, ale po kilku latach zdecydował się przejść dalej, pozostawiając AUGUSTA RAPPSILBERA jako jedynego właściciela, który z powodzeniem kontynuował działalność, dopóki sam nie zdecydował się sprzedać firmy i przejść na emeryturę. Ponieważ biznes osiągnął w krótkim czasie więcej niż wiele innych, zwrócił na siebie uwagę dr. GUSTAVA STRUPPA, głównego dyrektora grupy inwestycyjnej Strupp-Konzern.

[4]: PORZELLANFABRIK KÖNIGSZELT A.G. (1886–1951)

18 grudnia 1886 r. Fabryka została sprzedana grupie STRUPP i przemianowana; nowa nazwa firmy została zarejestrowana w lokalnym rejestrze handlowym 22 stycznia 1887 r. i w tym samym roku firma przeniosła swoją główną siedzibę z powrotem do Königszelt. Jako korporacja firma oczywiście wyemitowała akcje i niemal od samego początku szczególnie zainteresowała się nimi jedna firma: firma LORENZ HUTSCHENREUTHER z Selb (Bawaria) – wówczas potentat i obok Rosenthala lider wzornictwa i technologii w produkcji porcelany w Niemczech. Hutschenrreuther w końcu osiągnęł większość udziałów w roku 1905 i zaczęł inwestować w swój nowy nabytek – nie zmieniając bardzo dobrej taniej marki produktów. Biura projektowe an potrzeby fabryki stworzyły świetne nowe modne wzory  co spowodowało skokowy wzrost produkcji. Asortyment został zmieniony, koncentrując się teraz na zastawie stołowej z wyższej półki-  która była w dużych ilościach również produkowana na eksport. Koenigszelt stało się znaną marką również za granicą- ale także na lokalnym rynku śląskim i sąsiedzkim rosyjskim  i austrowęgierskim. Zaowocowało to dużą rozbudową zakładu i wzrostem zatrudnienia, które w 1913 r. osiągnęło łącznie nieco ponad 670 osób. I wojna światowa nie zatrzymała procesu rozbudowy iw 1922 r. fabryka zatrudniała 850 osób; Szczyt zatrudnienia i rozwoju firma osiągnęła w 1930 roku, wtedy fabryka zatrudniała nieco ponad 1000 osób! Co jak na warunki przemysłu porcelany było bardzo dużym zatrudnieniem.

Najsłynniejszym i najbardziej popularnym serwisem, który powstał w latach 30tych i jest produkowany do dzisiaj –  serwis Charlotte – neobarokowy- z ręcznie formowanymi uchwytami- formowanymi brzuścami dzbanków i cukiernic… bardzo ładny. Produkowany był w wielu zdobieniach- najczęściej bardzo bogato złocony.Był to serwis najwyższej klasy- na najbogatszy segment rynku. Obok niego kontynuowalno produkcję sprawdzonych form z okresu secesji  - piękny serwis Luise i Form W – tradycyjnie zdobiony wzorem cebulowym lub strohblumen. W latach 30tych pojawiła się moda an art deco i wspaniały serwis Nora z geometrycznymi uchwytami filiżanek i dzbanków, pękaty wzorowany na styl angielski Derby, Juliane – i całkiem modernistyczny minimalistyczny 756,

Fabryka produkowała także elementy serwisu Hutschenreuthera Feston- bardzo popularnego w Bawarii  i USA.

Bardzo ciekawy – wyprzedzający swoja epokę jesli chodzi o wzornictwo jest inspirowany Bauhausem serwis Kugelform- an planie kuli.

Dla Hutschenreuthera tworzyli projekty najwybitniejśi ówcześni projektanci wzornictwa przemysłowego. Wymienię kilka nazwisk, które projektowały także dla Koenigszelt – Fritz Klee, Karl Tutter, Carl Werner, Wilhelm Krieger, czy twórca słynnej figurki lwa, która stała się logo Hutschenreuthera Max Esser… namawiam do obejrzenia ich prac. To sa artyście rzeźbiarze- twórcy  najwyższej światowej klasy.

Jedną z ciekawostek dotyczących przedwojennej produkcji jest kontrakt „Porzellanfabrik Königszelt A.G.”  z Disneyem na produkcję porcelanowych  figurek Myszki Miki na licencji Disneya i specjalizowała się w produktach opartych na obrazach Myszki Miki dostarczonych przez „Südfilm A.G.” firmą zajmującą się dystrybucją filmów Disneya w Niemczech. Niestety większość z tych tak zwanych „niearyjskich” produktów została zniszczona w okresie III Rzeszy w latach 1934–1945 i dlatego należą do najrzadszych europejskich przedwojennych kolekcji Disneyana. W 1937 r. Liczba osób zatrudnionych w firmie spadła do około 800 osób, głównie w wyniku optymalizacji produkcji w fabryce. W czasie wojny liczba ta utrzymywała się na stosunkowo stałym poziomie i nawet jeśli prace były wstrzymywane na krótki czas, produkcja przebiegała prawie normalnie, nawet gdy „Hutschenreuther A.G.” sprzedał swoje udziały „Porzellanfabrik Kahla” w Turyngii.

Podczas wojny jak wiele niemieckich fabryk – ruszyła produkcja dla poszczególnych jednostek wojskowych Wehrmachtu- obok sygnatury Koenigszelt germany pojawił się orzeł ze swastyką – do najrzadszych i poszukiwanych przez kolekcjonerów należą  kubki i talerze, które są ozdobione niebieską obwódką, z symbolem pojedynczej łodzi Wikingów, nad którą znajduje się orzeł trzymający swastykę. Porcelana z tym zdobieniem powstała po niemieckiej okupacji Norwegii w 1940 roku; jest to seria specjalna wyprodukowana dopiero w 1941 r. i została przeznaczona an wyposażenie mesy- stołówki oficerskiej siedmiu dywizji, które brały udział w operacji o kryptonimie „Weserübung” (właściwie „Weserübung-Nord”) w zdobyciu Norwegii. Gdzie walczyła  z nimi polska Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich- biorąc udział w udanym decydującym ataku an pozycje niemieckie obok narwiku. Niestety klęska Francji spowodowała konieczność wycofania wojsk alianckich i Niemcy mogli ogłosić swoje zwycięstwo- a co gorsza położyć łapę an norweskich złożach rudy żelaza.

[5]: ZAKŁADY PORCELANY STOŁOWEJ „JAWORZYNA” ŚLĄSKA (1951–1957)

Po 1945 r. Fabryka znalazła się na terenie Polski i wszyscy niemieccy pracownicy musieli wyjechać, większość z nich znalazła nową pracę w Porzellanfabrik Bareuther & Co. A.G. w Waldsassen (Bawaria). Należy wspomnieć, że dla upamiętnienia współpracy między obiektami nie tylko przy tworzeniu dekoracji „Indisch Blau”, firma BAREUTHER stworzyła później znak fabryczny „Königszelt Bayern” (Königszelt Bavaria), przedstawiony w sekcji oznaczeń jako hasło . W 1951 roku firma została przemianowana na Zakłady Porcelany Stołowej Jaworzyna Śląska i pod polskim zarządem obiekt rozbudowywano i modernizowano od 1956 roku, a rok później przekształcono firmę w spółkę akcyjną, w wyniku czego powstała kolejna zmiana nazwy.

[6]: ZAKŁADY PORCELANY STOŁOWEJ „KAROLINA” SPÓŁKA Z O.O. (1957 DO DZIŚ)

Modernizacja trwała do 1961 roku, polegająca głównie na wymianie pieców węglowych na gazowe oraz dodatkowo instalowaniu specjalnych elektrycznych pieców tunelowych do wypalania dekoracji glazurowych. W ciągu następnych pięciu lat zmieniono również wiele etapów produkcji, ponieważ ręczne formowanie ustąpiło miejsca formowaniu mechanicznemu, a czasochłonne drukowanie na stali zostało zastąpione sitodrukiem.

W latach siedemdziesiątych XX wieku nastąpiła dalsza modernizacja: zainstalowano automatyczne linie do formowania kubków, kubków i talerzy, a następnie dwa nowe typy pieców, jeden do normalnego wypalania glazury i jeden do dekoracji wklęsłych. W latach osiemdziesiątych zakład rozwijał się jeszcze bardziej, a jakość produkcji i warunki pracy uległy znacznej poprawie. W latach dziewięćdziesiątych firma wprowadziła wiele nowych technologii produkcyjnych, takich jak prasy izostatyczne do blach (gwarantujące bardzo wysoką jakość) czy nowe piece do zdobienia glazury, co pozwoliło zakładowi produkować szeroką gamę produktów nadających się do kuchenek mikrofalowych i zmywarek. Karolina stała się jednym z najpopularniesjzych producentów pięknej porcelany wysokiej jakości w Polsce. Kontynuowała produkcję przedwojennych wzorów – w tym najpiękniejszego Charlotte, który w 1936 roku zdobyło złoty medal w Mediolanie.