nośnik: CD
ilość nośników: 1
numer katalogowy: TG211
wydawca: Touch & Go, 2000
kartonowe pudełko
punk/czad/noise

1	Prayer to God
2	Squirrel song
3	Mama Gina
4	Qrj
5	Ghosts
6	Song against itself
7	Canaveral
8	New number order
9	Shoe song
10	Watch song

Robert Spurr Weston IV (bass, voc)
Todd Stanford Trainer (drums, voc)
Steve (none) Albini (guitar, voc)

Albini i jego minimalistyczne, chicagowskie trio będą "kuratorami" tegorocznej edycji (kwiecień 2002, Londyn) znakomitego festiwalu "All Tomorrow's Parties"

Wojtek Kozielski (Antena Krzyku 5/2000):
"Długo czekałem na tę płytę. Sami muzycy określili Shellac Record #11 jako najbardziej "uduchowioną". W pierwszej przeczytanej przeze mnie recenzji w "New Musical Express" pojawiła się opinia, że to najlepsze dzieło w dorobku Albiniego. W końcu wizyta w sklepie płytowym i trzy dni niecierpliwego oczekiwania na moment, kiedy w końcu płyta wyląduje w moim odtwarzaczu. Później było już tylko olśnienie - mogę tylko w tym miejscu powtórzyć za Albinim: "To nie jest żadna cholerna metamorfoza. To jest prawdziwe".
Sześć lat po premierze "At Action Park" Shellac złapał drugi oddech, a "1000 Hurts" to płyta ze wszech miar doskonała! Zwłaszcza że jest to pozycja znów inna od poprzednich. Pierwszy kontakt z krążkiem nieco mnie zaskoczył bardziej "piosenkowymi" kompozycjami - "Song Against Itself", "Prayer of God" czy "Canaveral" to niemal klasyczne rockowe kompozycje, zagrane jednak za pomocą wypracowanej przez Shellac metody. Słychać w nich ostrą jak brzytwa gitarę Albiniego, transowe pochody basowe Westona i perfekcyjne perkusyjne zagrywki Trainera. Z drugiej strony, formacja nadal z żelazną konsekwencją dekonstruuje schemat gitarowego rocka. Więcej - robi to w niepowtarzalny i perfekcyjny sposób. Przykłady? Chociażby "Mama Gina" - utwór rozpoczyna melodeklamacja Albiniego z monotonnie dudniącym basem Westona w tle. Napięcie stopniowo narasta, aby w finale zostało przerwane wgniatającą w ziemię kaskadą ostrych gitarowych riffów. "Ghost" to bluesowa melodia opleciona gitarowymi sprzężeniami, "Watch Song" brzmi jak Shellac z pierwszej płyty, a w "Shoe Song" pobrzmiewają echa klasycznego minimal rocka a'la Slint. Co więcej - o każdej z 10 kompozycji można powiedzieć, że jest absolutnym majstersztykiem surowego, gitarowego rocka.
Przy każdym kontakcie z "1000 Hurts" towarzyszy mi permanentny dreszcz emocji - chociażby dla tego uczucia warto było czekać..."

Rafał Księżyk:
W drugiej połowie mijającej dekady noise rock okazał się najbardziej wpływowym kierunkiem współczesnego rocka. Jego garażowa proweniencja zapłodniła grunge'owców z Nirvaną na czele, charakterystyczna "ściana" hałasu rzuciła wyzwanie metalowcom, na co natychmiast odpowiedzieli najinteligentniejsi przedstawiciele gatunku: Neurosis, Voivod i Meshuggah, zaś skontrastowane utwory zmuszające noise'owców do uwrażliwienia w takim samym stopniu na hałas jak i ciszę zadecydowały o stałych koneksjach z minimal rockiem, a potem post rockiem.
Shellac to fundament współczesnego noise rocka, a przy okazji zespół, który przetłumaczył na dzisiejszy język cały dorobek Velvet Underground, The Stooges, MC5 czy Big Black. Ich pierwsza płyta "An Action Park" to arcydzieło, na którym wspomnienia po klasykach hałasu zderzyły się z producencką wyobraźnią Steve'a Albiniego. Właśnie ta ostatnia okazała się ostatecznie najbardziej charakterystycznym punktem muzyki Shellaca, decydującym o atrakcyjności znacznie słabszych pod względem kompozycji, następnych płyt grupy: "Terraform" i najnowszej "1000 Hurts".
Na "1000 Hurts" charakterystycznego, noise'owego jazgotu zostało tyle, co kot napłakał. Gitary przesunęły się w tło, a pierwszy plan całkowicie zdominowała oszczędna, ale monumentalnie wręcz brzmiąca sekcja rytmiczna. Na pierwszy rzut ucha, tak dobrane proporcje powodują, że płyta wydaje się lżejsza, pozbawiona zdrowego, hard core'owego kopa. Kolejne rzuty uchem sprawiają jednak wrażenie zupełnie odwrotne - dopiero po wniknięciu pod spód masywnych, metalicznych rytmów roztacza się przed słuchaczem cały zamysł albumu. Trochę jak w minimalu, a trochę jak w psychodelii - oszczędnymi, czasem ledwo uchwytnymi posunięciami gitary zespół buduje wciągające i uzależniające "drugie dno" utworów, które ostatecznie odgrywa znacznie większą rolę niż powierzchowna dynamika rytmu. A największy urok w tym, że nie jest to ani mininal ani psychodelia, tylko w dalszym ciągu rasowy i oryginalny noise rock. Nie mający może tej siły rażenia, która wylewała się z "An Action Park", ale z drugiej strony poszukujący nowych form wypowiedzi. Można nie padać na kolana, ale docenić trzeba koniecznie.


"1000 Hurts" to także jedna z płyt roku Nestora Kościańskiego (Antena Krzyku 6/2000)

Prosimy o wybranie sposobu zapłaty i wysyłki - dopiero wtedy zamówiona płyta zostanie zarezerwowana (niektóre rarytasy mamy w niewielkich ilościach lub nawet jedną, ostatnią sztukę i bez wybrania sposobu zapłaty/wysyłki płyta będzie nadal dostępna i może zostać zamówiona przez innego chętnego).

Sklep serpent.pl
sklep@serpent.pl
tel. 81 463 75 15
nr konta: 25249010440000464096367778
ul. Probostwo 4
20-089 Lublin

Dbamy o to, by zamówienie dotarło w idealnym stanie i bez problemów: płyty wysłamy w solidnych opakowaniach, otrzymasz od nas link do śledzenia przesyłki (także przy wysyłce Pocztą Polską).
Sprawdź inne nasze aukcje z "kwiatem polskiego undergroundu": http://allegro.pl/listing/user/listing.php?us_id=3338816 - płyty, których często nie znajdziesz nigdzie indziej!
Można łączyć zamówienia z innych naszych aukcji - zapłacisz jak za wysyłkę jednej płyty (od 200 zł wysyłka krajowa gratis, koszt wysyłki zagranicznej znajdziesz na stronie "o mnie").
Do każdej wysyłki dołączamy paragon (lub fakturę na życzenie).

Wszystkie sprzedawane przez nas płyty są nowe i oryginalne - jeśli odkryjesz uszkodzenie w swoim egzemplarzu to go wymienimy.