Salvador Dali (1904-1989)
"Galatea sferyczna"
Oryginalna grafika autorstwa Salvadora DALI.
Galatea, w mitologii greckiej, nimfa morska, córka boga Nereusa, kochanka pięknego pasterza Akisa. Zmieniła się w źródło, gdy zakochany w niej cyklop Polifem zabił swojego rywala olbrzymim głazem.
Zainteresowanie Salvadora Dali „epoką atomu” zrodziło się w wyniku zrzucenia przez Amerykanów bomby atomowej Little Boy na Hiroszimę w sierpniu 1945 roku. Wydarzenie do zainspirowało artystę do namalowania dzieł bezpośrednio związanych z wybuchem oraz opartych o estetykę rozpadu atomu. Wówczas Dali zwrócił uwagę na teorię jądrową i zafascynował się naukowym odkryciem, że materia składa się z niepodzielnych cząsteczek elementarnych. Fascynacja nauką poszerzyła zbiór malarskich motywów Dalego o inspiracje atomem. Malarz odkrył fizykę kwantową i pojął nieciągłość materii. Oglądając przedmioty pod mikroskopem elektronowym przekonał się, że są one złożone z drobnych cząsteczek. Artysta przeniósł odkrycia naukowe do swojej twórczości. Chciał w ten sposób nadać własnym obrazom charakter, który odpowiadałby nowemu naukowemu oglądowi świata.
Początek fascynacji Salvadora Dalego naukami ścisłymi sięga lat trzydziestych XX wieku. W tym czasie artysta zainteresował się teorią względności Alberta Einsteina oraz kwestią wzajemnego stosunku czasu i przestrzeni. Problematykę tę po raz pierwszy Dali podjął w obrazie Trwałość pamięci (1931). Niecałe dwadzieścia lat później podszedł do tej wizji raz jeszcze malując Rozpad uporczywości pamięci gdzie przestrzeń obrazu została urozmaicona poprzez potraktowanie podłoża w sposób cząsteczkowy. Na płótnie zniknął czerwony zegar pokryty mrówkami, a powierzchnia wody została zawieszona na gałęzi drzewa niczym płótno. Na pustej plaży leży ryba, która podobnie jak miękki autoportret Dalego została przedstawiona w całości. Kompozycja została ukazana przez artystę w ciepłych kolorach – brązach i pomarańczach. Na płótnie Rozpad uporczywości pamięciprzestrzeń, z której wyrasta drzewo, a na którym wisi miękki zegar, została „zbudowana” z kubików zawieszonych nad ziemią i poruszających się wraz z innymi elementami namalowanymi na tym obrazie. Tło przywodzi na myśl pejzaż z rodzinnych stron Dalego – hiszpańskiego Costa Brava. Nawet znajdujący się na horyzoncie krajobraz skalistego wybrzeża został oddzielony od tafli wody, w której się odbija. Równowaga przedmiotów na tym obrazie została przedstawiona w taki sposób, że mamy wrażenie utrzymywania ich przy pomocy fizycznej siły przyciągania i odpychania się – podobnie jak ma to miejsce w świecie mikrocząsteczek. Takie przedstawienie na obrazie jest bezpośrednim odniesieniem do rzeczywistego wyglądu świata, jaki możemy dostrzec pod mikroskopem elektronowym.
Po II wojnie światowej nastąpił nowy okres w twórczości Dalego nazywany przez samego artystę „malarstwem atomowym”. W okresie tym malarz wykorzystywał odkrycia fizyki jądrowej dotyczące struktury materii oraz wyzwalania energii będącej wynikiem rozproszenia atomów. Kwestia podzielności materii gościła nieustannie na obrazach Salvadora Dali powstających w końcu lat 40. i w latach 50. XX wieku. Hiszpański malarz starał się na bieżąco poznawać naukowe nowinki. Wiedzę na temat nowych odkryć z zakresu fizyki oraz nowych praw i wynalazków czerpał z prenumerowanych czasopism specjalistycznych. W podręcznej biblioteczce artysty oprócz albumów i książek z zakresu historii sztuki znajdowały się książki dotyczące optyki, fizyki kwantowej, astrofizyki, geometrii, geologii, chemii, biologii, filozofii oraz teologii. Ksiązki te miały na marginesach zapiski artysty.
Wybuchy bomb atomowych zrzuconych w sierpniu 1945 roku na japońską Hiroszimę i Nagasaki oraz coraz nowsze odkrycia naukowe spowodowały, że surrealistyczne wizje Dalego stawały się coraz bardziej realne. Zainspirowany rozszczepieniem atomu zaczął tworzyć obrazy, na których poszczególne przedmioty lewitują jak cząstki w atomie. Na swych płótnach Dali przedstawiał również postacie tworzone przez koliste lub równoboczne cząstki. Pierwsze obrazy zainspirowane naukowymi odkryciami zależności sił we wnętrzu atomu powstały podczas pobytu artysty w USA w latach 1940–1948. Z tego okresu pochodzi obraz Wewnątrzatomowa równowaga łabędziego pióra namalowany w 1947 roku. Na płótnie tym Dali przedstawił zawieszone w bliżej nieokreślonej, kubicznej przestrzeni różnorodne przedmioty (ćwiartka arbuza z ułamanym kawałkiem, prawa dłoń z rozstawionymi palcami, głowa łabędzia, dwa ziemniaki w tym jeden częściowo obrany, prawa noga ptaka, pióro z kałamarzem, muszla ślimaka, białe złożone płótno oraz ptasie pióro). Równowaga pomiędzy przedstawionymi na obrazie obiektami utrzymana jest, podobnie jak w atomie, dzięki siłom ich wzajemnego przyciągania i odpychania się. Podobne wrażenie wywołuje, namalowany już na hiszpańskiej ziemi, obraz Pełna ruchu martwa natura, gdzie przedmioty wchodzące w skład martwej natury lewitując i poruszają się względem siebie jak cząsteczki w atomie. Elementy martwej natury unoszą się nad nakrytym obrusem stołem, który znajduje się na balkonie z widokiem na morze. Na płótnie tym w rolę atomu i jego ruchliwych cząsteczek wcielił Dali elementy stanowiące martwą naturę. Artysta przedstawił tutaj ruch poszczególnych przedmiotów. Widzimy ruch wody, która wylała się zawieszonej jakby w próżni kryształowej karafki i otoczyła wstęgą stopę szklanej patery. Pozostała część obrazu została ukazana w sposób statyczny.
W napisanym w 1951 roku Manifeście mistycznym Dali zaprezentował nową postawę artystyczną, głosił konieczność metafizyki oraz wykorzystania współczesnych odkryć naukowych. Jednakże warunkiem do tego typu postawy było, że się maluje jak Rafael!. W obrazie Galatea sferyczna Salvador Dali po raz kolejny odwołał się do twórczości Rafaela demonstrując przy tym swoje zdolności malowania jak renesansowy artysta. Obraz ten przedstawia zbudowaną z kolistych bąbelków, przypominających małe piłeczki, twarz kobiety ukazanej na błękitnym tle. Jednak gdy przymrużymy oczy to dostrzeżemy pochylającą się głowę Galatei, która uśmiecha się podobnie jak Madonna z obrazu Rafaela. Na obrazie Akt Dalego kontemplujący pięć ciał stałych zmienionych w cząsteczki, z których nagle wyłania się Leda Leonarda zawierająca chromosomy twarzy Gali artysta złożył hołd Leonardowi da Vinci zapożyczając twarz z obrazu Leda autorstwa włoskiego mistrza renesansu. Rozważając nowo odkryte tajemnice wszechświata Dali przedstawił moment który nazwał „unoszącą się przestrzenią”. Inspiracje do obrazów namalowanych przez Salvadora Dali pochodziły z różnych źródeł. Fascynowała go twórczość dawnych mistrzów, jak również bieżące odkrycia naukowe. Owocem jego zainteresowań odkryciami w dziedzinie „świata atomów” są obrazy, gdzie artysta przelał na płótno swoją wizję świata z uwzględnieniem pewnych prawd z zakresu fizyki jądrowej. Wiedzę o atomie i wzajemnych relacjach zachodzących pomiędzy cząsteczkami Fascynację atomem stosował malując zarówno płótna o tematyce religijnej, jak również w tych gdzie tematem były wątki mitologiczne oraz w pracach będących jego hołdem dla dawnych mistrzów malarstwa. Obrazy malowane przez Dalego w okresie jego największej fascynacji światem mikrocząsteczek są jakby atomami. Wewnątrz nich, podobnie jak cząsteczki w atomie poruszają się poszczególne elementy przedstawione na obrazach. W ten sposób tworzą one pewną całość – obraz. Natomiast obraz–atom jest częścią większej całości – świata sztuki.
Odbitka pochodzi z 1979 roku, została odbita na papierze Rives BFK France, opisana jest w katalogu grafik Salvadora Dali: "The official catalog of the graphic works of Salvador Dali" autorstwa Alberta Field.
Technika: litografia barwna na papierze.
Praca sygnowana na płycie w prawym dolnym rogu (poniżej kompozycji), numerowana ołówkiem w lewym dolnym rogu MCXIV/MM, poniżej sucha pieczęć autorska Salvadora Dali.
Salvador Dali - Hiszpański malarz, grafik, dekorator, ilustrator i teoretyk malarstwa. Był czołowym przedstawicielem surrealizmu. W latach 1921-1926 uczęszczał do Akademii San Fernando w Madrycie. W 1926r. wyjechał do Paryża, gdzie poznał m.in. P. Picassa i T. Tzarę. Związany był z G. Eluard, która była jego muzą. Przyjaźnił się z F. G. Lorca, L. Bunuel`em i R. Albertini. Kilka lat przebywał w Ameryce. Od 1982r. po śmierci swojej partnerki życiowej, wiódł życie w odosobnieniu. Dzięki indywidualnej metodzie twórczej (paranoicznokrytycznej) do swojej twórczości wprowadził atmosferę niezwykłości i fantastyki. Wprowadził wirtuozerską technikę graniczącą z iluzjonizmem.
Do litografii dołączony jest certyfikat potwierdzający oryginalność.
Wymiary: 66 cm x 50 cm.
Stan zachowania: idealny.
Do litografii dołączony jest certyfikat potwierdzający oryginalność.
Istnieje możliwość oprawienia grafiki.
Gwarantujemy stan zachowania i oryginalność zgodną z opisem.
W przypadku jakichkolwiek pytań prosimy o kontakt.
ZAKĄTEK SZTUKI.