Rywałd k. Radzynia Chełmińskiego - sanktuarium - figura Matki Bożej Rywałdzkiej - format pocztówkowy - ok. 1960 r.

gotycka figura Matki Boskiej Rywałdzkiej

atelier: brak danych

miejsce atelier: Radzyń (?)

technika: fotograficzna

wymiary: 9 x 14,1 cm

kolor: czarno-biały

stan zachowania: bardzo dobry

na rewersie brak jakichkolwiek adnotacji

okres: ok. 1960 r.

Założenie parafii w Rywałdzie było ściśle zespolone z gotycką figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem. Według niepisanej tradycji figurę wyrzeźbił w drewnie nieznany z imienia rycerz krzyżacki z zamkowej załogi komtura w Radzyniu Chełmińskim. Początkowo figura miała być umieszczona w niszy, którą do dziś pokazuje się w zamkowej kaplicy. Według pobożnej legendy, która towarzyszy zwykle początkom niemal wszystkich cudownych wizerunków maryjnych, figura znalazła się po jakimś czasie w przydrożnej kaplicy w Rywałdzie, znajdującej się w miejscu obecnego kościoła. Gdy przedziwna jasność otaczająca figurę miała zapoczątkować kult Madonny, przeniesiono drewnianą statuę Matki Bożej z Dzieciątkiem do pobliskiego kościoła parafialnego w Radzyniu, skąd w niewyjaśniony sposób ponownie wróciła do Rywałdu na dawne miejsce. Te „cudowne przenosiny” uznano – jak głosi tradycja – za nadprzyrodzony znak wyboru miejsca szczególnego kultu Matki Bożej. Przydrożną kaplicę zamieniono na wspomniany kościół drewniany, gdzie w głównym ołtarzu umieszczono figurę, przyciągającą rzesze pielgrzymów.

Opis cudownego Wizerunku

Jest nim niewielka, licząca 74,6 cm – od tyłu wydrążona figura drewniana. Przedstawia ona postać Matki Bożej siedzącej na ozdobnym tronie z wyprofilowaną poduszką. Na lewym ramieniu znajduje się na wpół stojące Dzieciątko Jezus przyjmujące od Matki obiema rączkami jabłko. Rzeźba jest wymodelowana przestrzennie. Perspektywę uwydatniają misternie zaznaczone linie fałdów płaszcza i płaska twarz o wysokim czole okalanym precyzyjnie wyrzeźbionymi splotami włosów. Głowa Madonny przykryta jest chustą spływającą spod diademu w płaskich fałdach na prawe ramię. Dzieciątko, opierające stopy na lewej nodze Matki, ma płaską, stosunkowo szeroką twarz z odstającymi uszami i uśmiechem na uwydatnionych ustach. Całość rzeźby pokrywa różnokolorowo polichromia położona na warstwie kredowo-klejowej zaprawy, wykonana i uzupełniana w czasach późniejszych, głównie na przełomie XVII i XVIII w. Ta właśnie wysokiej klasy artystycznej figura Maryi z Dzieciątkiem, zaliczana do gotyckich tzw. „Pięknych Madonn Tronujących”, powstała niewątpliwie na przełomie XIV i XV w.

wg strony: rywald.kapucyni.org.pl