Talerz Richard Ginori Venezia Panorama

Kolekcjonerski piękny talerz do powieszenia na ścianie – bogato złocony z panoramą Wenecji  - pałac Dożów i Bazylika Św. Marka ze słynna dzwonnicą  po lazurowych wodach ujścia  Canal Grande płynie gondola – Piękny złocony bogato kołnierz – bardzo ładna grafika – wykonana w najsłynniejszej  włoskiej manufakturze Richard Ginori, której historię pozwoliłem sobie pożyczyć bez pytania z blogu Pani zbierającej naparstki:)- bo strona fabryki już niestety nie funkcjonuje. Ceny Richard Ginori na aukcjach w USA są bardzo wysokie- doskonała lokata kapitału. Będzie wisiał i cieszył oczy, drożejąc szybciej niż najlepsza lokata w banku.

Niestety ciężko określić wiek- Leksykon Ludwiga Danckerta podaje, ze to XX wiek- a podobny talerz znalazłem na amerykańskiej aukcji z datowaniem na lata 60te. Wskazówką jest piękna patyna starego złota w kolorze dojrzałego koniaku – która musi mieć co najmniej 50 lat… Talerz jest w doskonałym stanie – widocznie wisiał na ścianie  ciesząc oczy i przywołując romantyczne wspomnienia z Wenecji.

Na aukcji obok jeszcze dwa z tej serii – można świetnie ozdobić ścianę błękitami włoskich wakacji.

Średnica 20,1 cm – z tyłu solidna zawieszka .Polecam!!!

Ślady obecności rodziny Ginori pośród szlacheckich rodów florenckich odnotowano po raz pierwszy w roku 1304. Jej członkowie należeli do The Art of Silk an Wool (Sztuka Jedwabiu i Wełny). Byli wśród nich także członkowie rządu oraz osoby duchowne.

W ich leciwym, imponującym drzewie genealogicznym odnaleźć można niezwykle ważną personę, żyjącą w XVIII wieku i szerzej znaną z ufundowania jednej z najznamienitszych wytwórni porcelany we Włoszech. Mowa tu o Carlo Ginorim…

Po wyprawie Marco Polo do Azji, w Europie rozpoczęła się moda na porcelanę. Marco Polo przywiózł ze sobą opowieści o porcelanowych cudach, o dziwnym i pięknym materiale, wręcz doskonałym. Wkrótce porcelana stała się symbolem dobrobytu i prestiżu. Była wręcz obowiązkowa w posiadłościach wyższych sfer.

Carlo Ginori (zdjęcie powyżej), znany ze swego uwielbienia dla odkryć oraz eksperymentów z transformowaniem rozmaitych materiałów pod wpływem ognia, swoje studia rozpoczął w Grand Duchy we Florencji w 1775 roku. Po raz pierwszy udało mu się wytworzyć porcelanę w jego florenckim pałacu. Do swojej willi w Doccia zamówił odpowiedni piec i ufundował tam najbardziej znaną włoską manufakturę porcelany.

Pod rządami Carlo Benedetto, wraz z przybyciem elektryczności, w fabryce pojawiły się nowatorskie rozwiązania technologiczne. Zainstalowano nowe piece i znacząco zwiększono wydajność produkcji.

23 lutego 1873 roku Giulio Richard założył w Mediolanie stowarzyszenie ceramiczne Richard. Zrzeszało ono fabryki porcelany w St. Cristoforo, Palosco i Sovere. Giulio Richard kupił manufakturę rodziny Palme w Pizie w roku 1887, a w 1896 przyłączył do swojej fabryki wytwórnię w Doccia i sześć, ufundowanych przez rodzinę Ginori, sklepów w Bolonii, Turynie, Rzymie i Neapolu.

Manufaktura Richarda – Richard wprowadziła do swej produkcji wiele nowinek technologicznych. W celu zminimalizowania kosztów ręcznego zdobienia porcelany, zaczęto wykorzystywać specjalne litograficzne kalkomanie. Zbudowano nowe buynki i nowe piece. Zwiększono także produkcję izolatorów elektrycznych

Na początku nowego stulecia stowarzyszenie ceramiczne Richard - Ginori zainicjowało nowatorską proukcję, w której dało się zauważyć istotne zmiany w  stylistyce. Nadal produkowane były klasyczne modele, ale w nieco odświeżonych wersjach, gdzie można było dostrzec wpływy Art Nouveau. W ostatnich latach zarządzania fabryką przez Richarda, rozpoczął się proces włączania nowych stylistycznie marek o silnych wpływach sztuki japońskiej. Już przed połączeniem wytwórni Richard z fabryką Tuscan zaprezentowała ona modele inspirowane Art Nouveau na obywającej się w 1894 roku w Turynie wystawie.

W 1856 roku w Laveno, nad brzegiem jeziora Major trzy osoby: Carnelli, Caspani oraz Revelli założyły stowarzyszenie Ceramic Society CCR w magazynie produkującej szkło Franzosini. W roku 1883 firma zmieniła nazwę na Italian Ceramic Society i już wkrótce stała się właścicielem kilku manufaktur produkujących porcelanę, ceramikę, produkty łazienkowe oraz materiały ogniotrwałe.

W roku 1970 otwarto wyścig o prawo zakupu: największa część firmy Richard – Ginori została zakupiona przez instytucję finansową Development, część należy do Liquigas. W 1997 roku manufaktury w Doccia oraz w Laveno zaczęły przynosić większe zyski dzięki finansiście – doktorowi Carlowi Rinaldiniemu.

Niezwykle ważną osobą dla manufaktury Richard Ginori był, zmarły w 1979 roku, architekt, projektant, krytyk oraz ilustrator- Gio Ponti. W latach 1923-1930 był on dyrektorem artystycznym wytwórni. Zaprojektował i stworzył wiele porcelanowych arcydzieł, które produkowane są po dziś dzień. Okres twórczości Gio Pontiego był dla historii sztuki czasem rozkwitu Deco. Wszechstronna osobowość architekta pozwoliła na zbudowanie relacji pomiędzy sztuką a przemysłem i tworzeniu niepowtarzalnej porcelany poprzez połączenie tych dwóch odległych światów. Taki obraz manufaktury Richard Ginori do dziś znakomicie charakteryzuje aktywność fabryki.

Najpopularniejszym wzorem włoskiej manufaktury Richard Ginori jest ten nazwany Italian fruits (włoskie owoce) – na tle bielutkiej porcelany rozmieszczono truskawki, śliwy i ich kwiaty. Wzór ten wykorzystywany jest do tworzenia wszystkich elementów zastawy stołowej (zdjęcie poniżej), no i oczywiście w mojej kolekcji nie mogło zabraknąć naparstka o takim zdobieniu (zdjęcie poniżej: naparstek porcelanowy TRUSKAWKI I KWIATY, wytwórni: RICHARD GINORI – Włochy), sygnowanego Ginori (zdjęcie poniżej).

Museo Richard-Ginori

Article by Oliva Rucellai

Carlo Ginori, founder of the

Doccia porcelain factory.

 In 1737 the Tuscan Marquis Carlo Ginori set up a porcelain factory next to his countryside residence. Doccia was the name of the place which was located in the borough of Sesto Fiorentino, six miles north of Florence, in Italy. That’s why Ginori porcelain is often referred to as Doccia (to be pronounced as ‘Dotcha’).

At the time of its foundation only two other European hard-paste porcelain factories were operating: Meissen in Germany, and Du Paquier, in Austria. Hard-paste porcelain making was a recent discovery in Europe and a risky technical and economical challenge: Carlo Ginori (1702-1757) stands among the pioneers of this particular kind of ceramic which is even more remarkable considering that the factory he founded is still active today under the name Richard-Ginori. This significant change in company title dates back to 1896 when, after five generations of Ginori ownership and leadership, the Doccia factory passed to Richard, a fast-expanding Milanese ceramic industry. The double name Richard-Ginori reflects the peculiar coexistence of two different identities in the same company: the artistic manufactory and the industrial one.

In 1950 the original factory site was abandoned and a new, more rational plant was built in the plain by the railway, 2 miles away from the old one, which stood at the foot of the woody Mount Morello. In the old factory neighborhood the parish church of S.Romolo a Colonnata still hosts an impressive Ginori painted porcelain altar (1785) which is well worth a visit. In 1965 the Doccia Museum, once located in the 18th century part of the old factory, moved to its present location, in purpose-built premises next to the new plant.

Museo Richard-Ginori della Manifattura di Doccia, main gallery

G.B. Foggini, (after Ferdinando Tacca),

Chained Moor , wax, ht. 40 cm., 18th C.

 Among the most treasured sections of the Museum collection is a series of late baroque waxes. They are original 18th century casts by the best Florentine sculptors of the time: Giambattista Foggini and Massimiliano Soldani Benzi. The bronze versions of these works are scattered in Museums around the world.

Carlo Ginori acquired the wax casts and, in some cases, the corresponding moulds from the heirs of Foggini and Soldani Benzi in order to make porcelain sculptures of superb quality.

In the 18th century snuffboxes were among the most highly sought after items produced at Doccia, so much so that during the peak of production the factory had its own silversmith’s laboratory that was dedicated to assembling the pieces.

Being a collector and a cultivated art lover, Carlo Ginori conceived an original series of snuffboxes which were decorated with relief portraits of famous men and women after ancient cameos and carved gems. They were grouped by categories, as Emperors, Poets, Warriors or, as in the one illustrated here, Philosophers.

Snuffbox with relief cameo decoration and bear hunting

scene on lid, hard paste porcelain, approx. 1750.

Plate with ‘stampino’ decoration,

hard-paste porcelain, diam. 24 cm, approx 1750  The so called stampino or stencil decoration is one of the most distinctive of Ginori early production. It remained in vogue throughout the 18th century. The blue and white colour combination clearly imitated oriental prototypes but the elegant flower design was definitely European. This type of decoration was obtained by laying a perforated stencil directly on the plate, and then applying the colour. This technique allowed workers who were not expert craftsmen to produce highly impressive decorations. 

Bombonnière with a plastic motif of folk dancing on lid, designed by Gio Ponti, hard paste porcelain, ht. 19.5 cm, 1925

 No other single artist has transformed Richard-Ginori’s production in as radical a way as did Gio Ponti (1890-1979) from 1923 to 1930. As Artistic Director he planned a renovation that would involve the shapes and decoration of the ceramics, as well as the graphic design of the catalogues, posters, publicity, photos and the logos of the various lines of products. His style is an original and eclectic interpretation of the international Art Déco taste. Modern shapes and patterns are often inspired by Italian cultural and artistic traditions. Archeological finds, classical architecture, Renaissance maiolica are only a few of the sources he used to elaborate his designs.

Teapot from the Ulpia set, designed by

Giovanni Gariboldi, hard paste porcelain, ht. 12.6, 1954

 Giovanni Gariboldi (1908-1971) collaborated with Richard-Ginori from 1930 to 1970 and produced an extremely varied range of objects, from limited number series of plates with elaborate relief decoration to functional everyday use stacking objects. The Ulpia set, which was presented at the Triennial of Milan in 1954, is one of his most original and successful designs.

The Museum exhibits thousands of objects, including Ginori tin-glazed earthenware from 18th to 20th centuries, terracotta and plaster models, watercolors drawings and sketches and even porcelain electrical insulators. The illustrated works are just a small sample of the quality of the collection.

Along the hilly side of the road leading from Florence to Prato there are many Villas overlooking the plain of Sesto Fiorentino. Now the area is densely populated but in the past it was mainly occupied by cultivated fields and Florentines aristocrats, such as Carlo Ginori, loved to build country houses with formal gardens on the nearby hills. Two of them are open to the public: Villa di Castello and Villa Petraia.

For lovers of archeology Sesto offers also two important Etruscan tombs dating to the 7th century B.C.

Article and images courtesy Oliva Rucellai, curator of Museo Richard-Ginori della Manifattura di Doccia. © Museo Richard-Ginori.

The Story of the Brand

Richard Ginori 1735 is Italy’s leading manufacturer of fine china tableware and artistic porcelain. On the strength of its manufacturing tradition, which dates back more than 270 years, the Group markets its products under two brand names: Richard Ginori for high-end tableware and Capodimonte for artistic porcelain. The Richard Ginori 1735 factory also has an entire production line dedicated to the hotel industry, contract work and coffee roasters.

Richard Ginori, historically associated with great names from architecture, fashion and design, has made a name for itself as an icon of Italian style.

The Richard Ginori brand has always known how to blend tradition with contemporary style, while keeping a close eye on changes in the market and consumer preferences, ever since the 1930s, when Gio Ponti gave a new meaning to form and decoration with his innovative Art Deco designs. In the 1950s came the compact, stackable creations of Giovanni Gariboldi, later followed by the Nineties designs of Castiglioni, Mari, Rossi and Mangiarotti (on show at the Doccia ceramics museum), the tableware designed by Sergio Asti, Giugiaro and Albini-Helg-Piva, the development of a new concept in symbols and colours with Folon in 1995, the partnership with Missoni which led to Tableware Missoni Home, and a collaboration with Paola Navone, now Art Director at the Ginori factory.

Richard Ginori 1735 has maintained strong links with its native region. Since 1958, Sesto Fiorentino has been home to the historic porcelain factory, inspired by the tireless, painstaking labours of a Renaissance workshop. It is also home to the prestigious Doccia Museum, an absolute must for art and porcelain enthusiasts.

Richard - Ginori ist italienisches Porzellan von höchster Qualität und das seit mehr als zweihundert Jahren. Kleine Teekane mit Landschaft der Toscana, gerahmt, aus der "Fiesole" - Serie, rückseitig bezeichnet "Richard Ginori Maniffatura di Doccia Florence Italy" in sehr gutem Erhaltungszustand (siehe Bilder), The porcelaine manufacture Ginori remained in the hands of the Ginori heirs until 1896, when it was incorporated with the Società Ceramica Richard of Milan, a larger manufacturer of ceramics, as Richard - Ginori of today. Gio Ponti served as artistic director of the manufacture from 1923 to 1930, producing many designs in the Art Deco manner, and was succeeded by Giovanni Gariboldi, 1930-1970.

Richard Ginori's Fiesole porcelain is a beautiful combination of the luxurious with the rustic. Gold garlands provide the borders, while nestled in the center of the shapes is a snapshot of a Tuscan village.

Kruche Piękno - Manufaktura Richard Ginori

  W wielu starożytnych cywilizacjach uznawano, że Dobro i Piękno ściśle ze sobą współistnieją – w niektórych językach utożsamiano je nawet ze sobą, określając je za pomocą jednego wyrazu. Antyczni Grecy to tych pojęć dodali trzecie – Prawdę. Platońska triada: Dobro, Piękno i Prawda na stałe zakorzeniły się w naszej świadomości. Tak zrodził się kult harmonii.

Manufaktura Richard Ginori 1735 od pierwszej połowy XVIII w. nieprzerwanie wpisuje się w nurt historii. Stylistyka form i dekoracji, niezwykła lekkość oraz elegancja zawsze wierne były klasycznemu prawu harmonii i proporcji. Od pierwszych płaskorzeźb w stylu późnobarokowym, poprzez formy klasycystyczne, po miękkie linie art deco czy rygorystyczne moduły modernizmu, aż po współczesne środki artystycznego przekazu.

Ta fabryka „białego złota”, jak mawiano wówczas o porcelanie, powstała w 1735 w Księstwie Florencji, kiedy to markiz Carlo Andrea Ginori – niespokojny duch i przedsiębiorca – rozpoczął eksperymenty mające na celu wyprodukowanie własnej, charakterystycznej ceramiki. Początkowy okres prac nad recepturą pełen był wzlotów i upadków. Pierwsze laboratorium powstało w nieruchomości założyciela, obok słynnego pałacu Medici Riccardi. W 1737 roku laboratorium zostało przeniesione do posiadłości Doccia, nieopodal Sesto Fiorentino – tu właśnie powstała najsłynniejsza włoska wytwórnia porcelany. Jakość wyrobów, jak i ich wysoki poziom artystyczny pozwalają zaliczyć wytwórnię do światowej czołówki. Przez kilka wieków w manufakturze zatrudniani byli nadzwyczaj uzdolnieni modelarze, którzy szukali inspiracji w starożytnej rzeźbie i barokowej fantazji.

W czasach nam bliższych z firmą współpracowali twórcy związani ze światowymi trendami architektury, mody i wzornictwa. Z pewnością możemy tu mówić o ikonie włoskiego stylu – szczególnie ze względu na umiejętność łączenia tradycji oraz innowacji, starego z nowym, unikalnego z ponadczasowym. Okres najbardziej dynamicznych stylistycznych przemian rozpoczął się w latach 30., gdy Gio Ponti – wprowadzając swoje projekty w stylu art deco, nadał nowy sens formom i dekoracjom. W 1950 pojawiły się wspaniałe kreacje Giovanniego Gariboldiego. Później, w latach dziewięćdziesiątych, dla manufaktury tworzyli inni znani projektanci: Achille Castiglioni, Enzo Mari, Aldo Rossi i Angelo Mangiarotti, Giugiaro i Franco Albini. Przełomowym momentem było z pewnością opracowanie nowej koncepcji symboli i palety barw przez Jean-Michela Folona. Nowe założenia kolorystyczne i stylistyczne oraz chęć związania się z kręgami mody i designu, doprowadziły do powstania zastaw stołowych Missoni Home – współpracy z Oscarem della Renta oraz Paolą Navone, obecnie dyrektorem artystycznym. Firma Richard Ginori 1735 zawarła również prestiżowe partnerstwo z Modigliani Institut Archives Légales Paris-Rome. Instytucja ta zajmuje się prawną ochroną wszystkich dzieł wielkiego artysty z Livorno – Amedea Modiglianiego.

Richard Ginori 1735 is Italy’s leading manufacturer of fine china tableware and artistic porcelain. On the strength of its manufacturing tradition, which dates back more than 270 years, the Group markets its products under two brand names: Richard Ginori for high-end tableware and Capodimonte for artistic porcelain. The Richard Ginori 1735 factory also has an entire production line dedicated to the hotel industry, contract work and coffee roasters.

Richard Ginori, historically associated with great names from architecture, fashion and design, has made a name for itself as an icon of Italian style.

The Richard Ginori brand has always known how to blend tradition with contemporary style, while keeping a close eye on changes in the market and consumer preferences, ever since the 1930s, when Gio Ponti gave a new meaning to form and decoration with his innovative Art Deco designs. In the 1950s came the compact, stackable creations of Giovanni Gariboldi, later followed by the Nineties designs of Castiglioni, Mari, Rossi and Mangiarotti (on show at the Doccia ceramics museum), the tableware designed by Sergio Asti, Giugiaro and Albini-Helg-Piva, the development of a new concept in symbols and colours with Folon in 1995, the partnership with Missoni which led to Tableware Missoni Home, and a collaboration with Paola Navone, now Art Director at the Ginori factory.

Richard Ginori 1735 has maintained strong links with its native region. Since 1958, Sesto Fiorentino has been home to the historic porcelain factory, inspired by the tireless, painstaking labours of a Renaissance workshop. It is also home to the prestigious Doccia Museum, an absolute must for art and porcelain enthusiasts.

Doccia porcelain

Marchese Carlo Ginori (1702-1757)

The Doccia porcelain manufactory, at Doccia, a frazione of Sesto Fiorentino, near Florence, was founded in 1735 by marchese Carlo Ginori near his villa. Now known as Richard-Ginori, (following its merger with Società Richard of Milan), as of February, 2013 it was in bankruptcy. Its early wares were of a “soft-paste” imitation porcelain, as were all European porcelains with the exception of Meissen, where deposits of kaolin had been discovered. Ginori established the kilns at the foot of forested Monte Morello, whose timber fuelled them, and initiated experiments with local potting clays. He engaged J.K.W. Anreiter from Vienna to head the painting workshop and a local sculptor, Gaspero Bruschi, as the chief modeller. Production began in 1737. By 1740 Ginori was confident enough of his products to send samples to Vienna and get a privilege for porcelain manufacture in the Austrian-ruled Grand Duchy of Tuscany, giving him the security of a monopoly.

Ginori obtained wax models and casts from the heirs of major Florentine baroque sculptors Giovanni Battista Foggini and Massimiliano Soldani that were intended for casting in bronze, and produced boldly-scaled porcelain figure groups “of a grandeur which makes the figures of most other C18 factories look petite and trifling,” John Fleming and Hugh Honour have observed. Some statuettes of famous Roman sculptures were also produced.

The early Doccia paste is gritty in texture and slightly grayish; its glaze less glossy than most contemporaneous European porcelains. Innovative decorating techniques from the 1740s were transfer-printing and the stampino, or stenciled decor, usually of blue on the white ground; since these could be employed by inexperienced workers, decorated porcelain was brought within reach of the middle classes, and porcelain rapidly replaced traditional maiolica in common use.

Ginori's manufacture was continued without a break by his three sons, who introduced a new, whiter body, with tin oxide added to the glaze for increased whiteness, but were less successful in adapting neoclassical forms to the wares. With the revival of rococo styles in the nineteenth century, the Doccia manufactory reverted to its eighteenth-century models.

The manufacture remained in the hands of the Ginori heirs until 1896, when it was incorporated with the Società Ceramica Richard of Milan, a larger manufacturer of ceramics, as Richard-Ginori. Gio Ponti served as artistic director of the manufacture from 1923 to 1930, producing many designs in the Art Deco manner, and was succeeded by Giovanni Gariboldi, 1930-1970. Richard-Ginori maintains the Museo di Doccia in Sesto Fiorentino, which moved in 1965 from its original location, in the eighteenth-century factory building, to a new structure purposely designed to house the collection.

 The firm was declared bankrupt in January, 2013. A deadline of May, 2013 was set by the court to find a new buyer, hopefully one which would continue to maintain historic quality standards, operate the existing plant, employ its local workforce. Lenox, the American firm, and Apulum, a Romanian china manufacturer, showed interest and made joint bids. That effort proved unsuccessful and the firm was again put up for sale and in April, 2013 acquired by Gucci for €13 million, $16.8 million. Gucci's plans were to improve the factory in Florence, concentrate on high-end products, and sell products under its name in luxury markets such as China.