Replika zbroi łuskowej średniowiecznej zwanej również karaceną. Hełm wyposażony jest w szyszak, daszek, nosal, nakarczek, policzki, podbródek, czop na pióra, reszta zbroi to napierśnik, dwa naręczaki i dwie osłony nogi i pasa. Tego typu zbroje używane były przez ciężkozbrojną jazdę a użytkownikami tej zbroi była wysoko urodzona szlachta – ze względu na wysoki koszt tej zbroi. Mniejsze zastosowanie miała tego typu zbroja w momencie pojawienia się broni palnej, gdyż nie miała takiej odporności na kule jak zbroja płytowa, która już w XVI – XVII wieku potrafiła mieć napierśnik 6,7 mm. Powyższa zbroja wykonana jest z blachy arnko (sztucznie postarzana) łuski nabite są na grubym skórzanym kaftanie pod którym często noszono lekką kolczugę. Kształt powyższej zbroi pozwalał na dosiadanie konia ze względu na to iż powyższe zbroje były dosyć ciężkie i rzadko były stosowane w piechocie, a jeśli już to tylko niektóre jej elementy. Ale były to zbroje niezwykle cenione za ich odporność na ciosy różnego rodzaju oręża i strzał.
Wymiar rzeczywisty wysokość 190 cm, waga ok 40 kg