Remember Me jest zręcznościową grą akcji stworzoną przez paryskie studio Dontnod Entertainment, którego członkowie dawniej pracowali dla takich firm jak Criterion, Ubisoft, czy Electronic Arts. Tytuł wykorzystuje motyw wpływania na ludzki umysł – jest to zarówno przewodni wątek fabularny, jak i ciekawe urozmaicenie rozgrywki.

Pod koniec XXI wieku ludzkość korzysta z rozpowszechnionej technologii umożliwiającej cyfryzację wspomnień, a co za tym idzie handlowanie nimi, zmienianie, a nawet usuwanie ich. W tym celu każdy posiada wszczepiony do mózgu czip o nazwie Sensen (skrót od Sensation Engine). System przechowywania i wymiany myśli kontroluje korporacja Memorize, której sprzeciwiają się ścigani przez lokalne władze erroryści.

Protagonistką gry jest Nilin, która do niedawna była jedną z najskuteczniejszych łowczyń wspomnień. Główną bohaterkę poznajemy w Paryżu roku 2084, w słynnym więzieniu, Bastylii. Jak się okazuje, z łowczyni stała się ofiarą – ktoś, kto wyczyścił jej pamięć, najwyraźniej także na nią poluje. Nilin musi uciec z więzienia, a następnie dowiedzieć się, kto nastaje na jej życie.

Bohaterka do mistrzostwa opanowała walkę wręcz. Potrafi obronić się przed atakami licznych przeciwników z niezwykłą zwinnością skacząc pomiędzy nimi, atakując precyzyjnymi kopnięciami i uderzeniami. System walki pozwala tworzyć własne kombinacje ataków, które należy dobierać do konkretnych rodzajów przeciwników. Niekiedy Nilin musi się zmierzyć z trudniejszymi oponentami – znacznie większymi od niej robotami czy atakującym ją śmigłowcem – a ich pokonanie wymaga od gracza nieco sprytu i zręczności.

Nilin dysponuje również rękawicą łowcy, czyli urządzeniem zdolnym do wpływania na ludzki umysł. Gadżet ten można wykorzystywać na różne sposoby. W walce przydaje się on między innymi do ogłuszania przeciwników czy niszczenia wybranych elementów otoczenia. Najciekawszą funkcją rękawicy łowcy jest jednak możliwość włamania się do cudzego mózgu i zmiany jego wspomnień. Odbywa się to w osobnych sekwencjach, w których trzeba odnajdywać interaktywne zakłócenia i wpływać na nie w taki sposób, aby doprowadzić do zamierzonego efektu. Przykładowo, w jednej z misji należy spowodować, by nasz cel zapamiętał swoją ostatnią kłótnię z żoną nieco inaczej, niż przebiegła naprawdę. Przekonany, że w gniewie zabił małżonkę, biedak targnie się na własne życie.

Misje wykonywane są w wydzielonych dzielnicach metropolii (slumsy, luksusowe dzielnice, więzienia, kompleksy badawcze itp.) o dość liniowej konstrukcji. Droga Nilin nie zawsze prowadzi ją miejskimi ulicami – bohaterka potrafi z łatwością wspinać się po elewacjach budynków i gdy to konieczne bez problemu jest w stanie dostać się na ich dachy.

Od strony graficznej Remember Me prezentuje się bardzo ładnie – animacje są płynne, a otoczenie szczegółowe. Oprawa przywodzi na myśl legendę filmów science fiction, Blade Runner (Łowca Androidów), a to za sprawą połączenia pełnego przepychu miasta przyszłości z ponurymi lokacjami pokroju podmiejskich slumsów. Na podobnie wysokim poziomie stoi muzyka autorstwa Oliviera Derivere. Ścieżka dźwiękowa doskonale pasuje do cyberpunkowego klimatu gry, łącząc utwory orkiestrowe z dynamicznymi motywami elektronicznymi.