XVIII-w.relikwiarz z relikwią św Weroniki Juliani

Relikwia 1. klasy

Relikwiarz wykonany ze srebra (sprawdzony cieczą probierczą), wykończony ryflowaną, ozdobnie skręconą opaską

Wewnątrz relikwiarz pięknie zdobiony

*

Weronika Giuliani (ur. 27 grudnia 1660 w Mercatello sul Metauro w ówczesnym Księstwie Urbino, zm. 9 lipca 1727 w Città di Castello) – klaryska kapucynka, mistyczka, dziewica i święta katolicka.

Weronika Giuliani urodziła się w zamożnej rodzinie Mancini. Była najmłodszą z siedmiu córek. Kiedy miała 5 lat, umarła jej matka. Sakrament bierzmowania otrzymała w siódmym roku życia. Miała 10 lat, kiedy została dopuszczona do pierwszej Komunii świętej (1670). Wbrew woli ojca wstąpiła do zakonu klarysek-kapucynek w Città di Castello (1677). W rok później złożyła śluby zakonne. W zakonie przeszła wszystkie stopnie w hierarchii: od furtianki, kucharki, szatniarki, piekarki, zakrystianki, mistrzyni nowicjuszek aż po urząd ksieni klasztoru. Mistrzynią była przez 33 lata, ksienią 11 lat.

W 1694 przeżyła mistyczne zaręczyny i zaślubiny z Chrystusem. 5 kwietnia 1697 w Wielki Piątek otrzymała dar krwawiących stygmatów. Na jej prośbę po trzech latach stygmaty zanikły, ale cierpienie ran Chrystusa pozostało. W nagrodę za nabożeństwo do Męki Pańskiej miała otrzymać w sercu swoim wyryte znaki tej męki.

Weronika zostawiła Dziennik (liczący około 22 tysięcy stron) swojego życia, w którym opisuje swoje mistyczne przeżycia absolutu (łączności ze zmartwychwstałym Jezusem Chrystusem), zostawiła także Listy i Poezje.

Po długiej i bardzo bolesnej chorobie Weronika zmarła 9 lipca 1727 r. w 67. roku życia. Do chwały błogosławionych wyniósł ją papież Pius VII w 1802 roku, a kanonizował Grzegorz XVI w 1839 roku.

Święta Weronika Giuliani jest jedną z największych świętych Kościoła, obdarzoną licznymi łaskami, naznaczona znamionami męki Pańskiej i w swym powołaniu oraz wybraniu nie mającą sobie wielu podobnych wśród niebiańskiego orszaku.