Oryginalny brudnopis rękopis z Breslau Pieśni Duchowne ( Geistliche Lieder )z 1683 roku Martina Hanke uznanego historyka, rektora, kolekcjonera .Brudnopis zawiera 15 pieśni napisanych odręcznie na papierze czerpanym .Rękopis był porównany z innymi rękopisami Martina H z tamtego okresu znajdującymi się w bibliotece Uniwersytetu Wrocławskiego co ostatecznie potwierdziło jego oryginalność .Widać to po porównaniu pisma czyli kształt literek styl pisma itp. Można też samemu porównać gdyż w sieci w bibliotece cyfrowej Uniwersytetu Wrocławskiego są ogólnie dostępne jego rękopisy .Jest to oryginalny brudnopis poety .Pieśni Geistliche Lieder w późniejszych latach zostały wydane do druku.
Poprawki i skreślenia wskazują na to że pieśni były dopiero na etapie pisania .Są też przekreślone wersy i z góry do dołu całe strony -co wskazuje na to że jest to brudnopis z którego potem przepisywano całość na czysto .
Rękopis pisany na papierze czerpanym i każda ze stron posiada znak wodny widoczny na 3 zdjęciu .
W rogu jest dopisek : 50tego roku mojego życia 15 luty 1683 roku-MDCXXXIII.
Martin Hanke (także częściowo Hancke ; urodzony 15 lutego 1633 w Borne na miękkim zdjęciu Neumarkt , dziedziczne księstwo wrocławskie ; † 20 kwietnia 1709 we Wrocławiu ) był dyrektorem i historykiem niemieckiej szkoły, który zajmował się badaniami nad historią Śląska .
Życie
Syn pastora protestanckiego zdobył podstawy naukowe w Elisabethanum we Wrocławiu za osiągnięcia naukowe, dzięki czemu wkrótce mógł prowadzić wykłady i dysputy jako magister na Uniwersytecie w Jenie (około 1652 r . ) . Uzyskał także tytuł cesarskiego poety laureatusa . Jako nadworny mistrz Mr. Wangenheim, kiedy przybył do domu słynnego matematyka Erharda Weigela , zyskał taką reputację ze względu na swoją naukową naturę, że Ernst I (książę Saxe-Gotha-Altenburg) wezwał go do Gothy, aby pracować jako nauczyciel w Selecta tamtejszego gimnazjum.
Ale już w 1661 roku został wyznaczony do nauczania moralności, historii i elokwencji w Gimnazjum Elżbiety. Następnie został prorektorem w 1670 r., Rektorem Elisabethanum w 1688 r. I inspektorem całego szkolnictwa w mieście. Świadectwem jego metody nauczania są jego „Uwagi na temat łaciny młodych studentów we Wrocławiu” opublikowane przez Schönborn w 1853 roku . Był także ważnym pisarzem. Oprócz jego dzieł poetyckich, w tym dramatów szkolnych. Szczególne uznanie przyniosła mu praca nad historią Śląska, która pojawiła się głównie w ostatnich latach jego życia.
Jego wysiłek, który pojawia się w niektórych pismach, aby udowodnić, że Śląsk był pierwotnie całkowicie niemiecki, należy uznać za nieudany. W Holandii, Anglii i Francji był nazywany z honorem; Leopold I (Kaiser) przydzielił go na swój dwór w 1679 roku i polecił mu zaoferować stanowisko cesarskiego bibliotekarza , a kiedy odmówił, ponieważ nie chciał zostać katolikiem , był łaskawy i posiadał bogate dary oddalić. Prowadząc prosty tryb życia, niezbyt silny fizycznie mężczyzna osiągnął wiek 76 lat bez konieczności rezygnacji z urzędu rektora. Jego następcą Elisabetanum był Gottlob Krantz w 1709 roku.
W razie pytań proszę się kontaktować 795.706109