Receptura chininy 1939 r.
Praca Zbiorowa
- Rok wydania: 1939
- Rodzaj okładki: Miękka
- Autor: Praca Zbiorowa
- Wymiar: 10cm x 15cm
- Nr wydania: -
- Seria: -
- Ilość stron: 47
- Waga: 0.25 kg
- TIN: T05112500
- Rogi: uszkodzone / zagięte
- Obwoluta/Oprawa: zabrudzona / wytarta
- Kartki: zabrudzone, nierówne
- Blok: spójny
Chinina to substancja w postaci białego proszku pozyskiwana z kory drzewa chinowego rosnącego w Ameryce Południowej, a konkretnie w Andach. Zaliczana jest do alkaloidów, czyli organicznych związków chemicznych (podobnie jak m.in. kokaina i morfina). Charakteryzuje się intensywnie gorzkim smakiem (dlatego wykorzystywana jest do produkcji gorzkich napojów zwanych tonikami) oraz słabą rozpuszczalnością w wodzie - dobrze rozpuszcza się natomiast w olejach, benzynie, etanolu czy glicerynie. Chinina zapisała się na kartach historii jako pierwszy lek na malarię – chorobę, której przyczyny leżą w zakażeniu pasożytami z rodzaju Plasmodium. Choć w walce z tym groźnym schorzeniem odznacza się bardzo wysoką skutecznością, wywołuje przy okazji sporo skutków ubocznych - z tego względu z czasem wyparły ją inne, mniej szkodliwe preparaty, głównie chlorochina. Chinina w dalszym ciągu wykorzystywana jest do leczenia malarii, jednak wyłącznie w skrajnych przypadkach – przykładowo, gdy pacjent ma uczulenie na chlorochinę, bądź gdy jest oporny na leczenie tą substancją;