Pyłek pszczeli nazywany często pyłkiem kwiatowym stanowi kompozycję wielu ważnych dla organizmu człowieka składników odżywczych.
Powstaje w pylnikach roślin nasiennych w postaci ziarenek o wymiarach 2,5 – 250 μm, różniących się kształtem, barwą, wielkością
i ciężarem w zależności od gatunku rośliny.
Zbieraniem pyłku zajmują się pszczoły zbieraczki.
Mak, kukurydza i łubin należą do roślin, z których pszczoły zbierają wyłącznie pyłek.
Z innych miododajnych roślin zbierają zarówno pyłek kwiatowy, jak i nektar.
Pszczoły zbieraczki mieszają pyłek ze śliną oraz nektarem i w postaci tzw. obnóży przenoszą do ula i składają w komórkach plastra.
Młode pszczoły wzbogacają go następnie liną i miodem, rozdrabniają i ubijają.
Ubity w komórkach plastra zasklepiany jest miodem i woskiem.
W zasklepionej komórce plastra następuje fermentacja beztlenowa w wyniku, której wytwarzany jest konserwujący pyłek kwiatowy kwas L-mlekowy.
Tak spreparowany nazywany jest pierzgą i stanowi podstawowe źródło białka dla rozwijającej się rodziny pszczelej.
Jest ponadto źródłem substancji odżywczych i mineralnych, wykorzystywanych przez robotnice do produkcji mleczka pszczelego.