Odmiana o wyjątkowo wysokim potencjale plonowania.
Wysiej jakość.
PSZENICA OPAL
OPAL to odmiana pszenicy jakościowej zarejestrowana w Niemczech w 2011 roku, z bardzo dobrym wynikiem zarówno plonowania, jak i jakości uzyskanego plonu. Materiał w workach 50kg.
Kwalifikat C1
Nasiona zaprawione
Odmiana OPAL charakteryzuje się bardzo dobrą mrozoodpornością, co w połączeniu z relatywnie niskim pokrojem roślin i ich bardzo dobrą odpornością na wyleganie oraz bardzo dobrą zdrowotnością, zabezpiecza jej wysoki potencjał plonotwórczy.
OPAL to wyjątkowa odmiana pszenicy ozimej, łącząca wysokie wartości wypiekowe uzyskiwanego plonu wraz z bardzo dobrą odpornością jednocześnie na DTR oraz septoriozę liści, co udało się połączyć po raz pierwszy.
Dodatkowo, odmiana OPAL cechuje się bardzo dobrą odpornością na fuzariozę kłosów oraz septoriozę plew.
Właściwości:
- wszechstronna wydajność
- wysoka jakość wypiekowa
- na wczesne i późne siewy
CECHY ODMIANY:
Kłoszenie: średnie
Dojrzałość: średnia
Wysokość roślin: średnia
Mrozoodporność: wysoka
Odporność na wyleganie: wysoka
WYDAJNOŚĆ I JAKOŚĆ:
Plon ziarna poziom a1: wysoki/ bardzo wysoki
Plon ziarna poziom a2: wysoki/ bardzo wysoki
MTZ: średnia
Zawartość białka: średnia/ wysoka
Liczba opadania: wysoka/ bardzo wysoka
ODPORNOŚĆ NA:
Wyleganie: wysoka
Łamliwość podstawy źdźbła: wysoka
Mączniaka: wysoka/ bardzo wysoka
Septoriozę liści: wysoka/ bardzo wysoka
DTR: wysoka/ bardzo wysoka
Rdzę żółtą: bardzo wysoka
Rdzę brunatną: niska/ średnia
Septoriozę plew: wysoka
Septoriozę kłosów: wysoka
OGÓLNE ZALECENIA UPRAWOWE
WYMAGANIA GLEBOWE I PRZEDPLON
Pszenica ozima ma największe wymagania glebowe i płodozmianowe ze wszystkich zbóż.
Najlepsze kompleksy glebowo-rolnicze do uprawy to: pszenny bardzo dobry, pszenny dobry oraz : pszenny górski. Najlepszymi przedplonami do uprawy są: rośliny strączkowe, rzepak ozimy, okopowe, kukurydza na kiszonkę, motylkowe wieloletnie.
UPRAWA ROLI
Sposób przygotowania stanowiska zależy od zwięzłości gleby, przedplonu, uwilgotnienia gleby oraz maszyn jakimi dysponuje gospodarstwo. Po przedplonach wcześnie schodzących z pola należy wykonać podorywkę, która zatrzymuję wilgoć w glebie i sprzyja kiełkowaniu samosiewów. W niektórych warunkach siedliskowych dobre efekty uzyskuje się stosując uprawę bezorkową.
Wybór metody uprawy gleby powinien zapewnić terminowy siew i równomierne wschody nasion.
SIEW
Duży wpływ na poziom plonowania ma optymalny termin siewu , który w zależności od regionu przypada pomiędzy 15 września a 5 października. Opóźnienie siewu wpływa negatywnie na jakość i wysokość plonu.
Zalecany wysiew to 300-500 nasion na m2 w zależności od warunków siewu. W przypadku opóźnionego siewu zaleca się zwiększenie normy wysiewu o 10 %.
Norma wysiewu (kg/ha) zróżnicowana jest w dużym stopniu od masy tysiąca nasion (MTN), dlatego należy ją każdorazowo wyliczyć wg podanego wzoru:
(masa tysiąca ziaren[g] x norma wysiewu[szt./m2])/(zdolność kiełokowania[%])
Głębokość siewu : 2-3 cm na glebach cięższych , 3-4 cm na glebach lżejszych. Zbyt głęboki siew powoduje nadmierne wydłużenie międzywęźla korzeniowego i opóźnienie rozwoju siewek od kilku do kilkunastu dni.
NAWOŻENIE
Wysokość nawożenia mineralnego uzależniona jest od zasobności gleby, stanowiska i przewidywanego plonu dlatego powinno się przeprowadzać systematyczne badanie zasobności gleby. Nawożenie fosforowo-potasowe powinno wynosić 40-100 kg P2O5 i 120 kg K2O na 1 ha. Nawożenie azotowe stosuje się w zależności od jakości gleby, przedplonu i spodziewanego zbioru, wynosi 80-160 kg czystego składnika na 1 ha . Azot najlepiej stosować w trzech dawkach:
wczesną wiosną w czasie ruszenia wegetacji 50-70 kg/ha
w okresie strzelania w źdźbło 40-60 kg ha
w czasie kłoszenia 50-70 kg /ha
W okresie wegetacji stosować w zależności od potrzeb nawożenie nalistne.
OCHRONA ROŚLIN
Zwalczanie chwastów chorób i szkodników przeprowadzać zgodnie z zaleceniami Instytutu Ochrony Roślin a także z instrukcją (etykietą) znajdującą się na opakowaniu . Przy intensywnym nawożeniu azotem stosować regulatory wzrostu .