Jest to pierwsze tłumaczenie na język polski dzieła Majmonidesa (1135-1204), najwybitniejszego żydowskiego filozofa, który wytyczył intelektualne ścieżki judaizmu. Bez zapoznania się z Przewodnikiem błądzących nie można sobie wyobrazić poważnego studiowania judaizmu. Autor wnikliwie objaśnia w nim tajemnice świętego języka biblijnego, a poprzez nie również najważniejsze zagadnienia żydowskiej teologii, którymi są maase bereszit i maase merkawa. Daje też wskazówki dotyczące metody studiowania zagadnień religijnych i sposobu pogodzenia ich z wiedzą świecką.

Majmonides pisze we wstępie: „Niniejszy traktat ma na celu oświecenie religijnego człowieka, którego nauczono wiary w prawdziwość naszej świętej Tory, który sumiennie wypełnia moralne i religijne obowiązki, a jednocześnie z powodzeniem oddaje się filozoficznym dociekaniom. Sfera ludzkiego rozumu stała się dla niego schronieniem i trudno jest mu zaakceptować jako właściwe nauki oparte na dosłownej interpretacji wieloznacznych i przenośnych wyrażeń, zastosowanych w świętych pismach. (…) Gdy mam przed sobą trudny temat – gdy droga wydaje mi się wąska i nie widzę żadnego innego sposobu uczenia prawdy, jak poprzez zadowolenie jednego inteligentnego człowieka, a zdenerwowanie tysięcy głupców – wolę zwracać się do tego jednego człowieka i nie dbam o potępienie tłumu. Wolę wybawić inteligentnego człowieka z zażenowania i pokazać mu przyczynę jego zagubienia, aby mógł osiągnąć doskonałość i spokój”.