Władysław Hempel
(1871 Warszawa - 1944 Buchenwald). Najzdolniejszy uczeń Antoniego Riedla wypisany na czeladnika w 1890 roku, mistrz złotniczy od 1904 roku. Wraz z bratem Stefanem zakłada wytwórnię platerów i sreber. Bracia wspólnie zarządzali przedsiębiorstwem, Władysław zajmował się projektami i produkcją, Stefan kierował sprawami handlowymi. Od 1910 roku zarząd firmy i magazyn miał siedzibę w gmachu Teatru Wielkiego, następnie przy Krakowskim Przedmieściu 7. Już w początkowym okresie zaniechano produkcji platerów. Na asortyment firmy składały się srebra stołowe, galanteria oraz "roboty srebrne artystyczne". Firma szybko się rozwijała, działała bardzo prężnie, sprowadzając również srebra zagraniczne. Historię znakomitej firmy złotniczej kończy okres II wojny światowej.
Pracownia braci Hempel
Przedwojenna historia złotnictwa w Polsce ma niebywałą tradycję i znakomitych mistrzów, których dzieła zachwycają do dziś i są poszukiwane przez koneserów tych prawdziwych dzieł sztuki na całym świecie. Wśród przedwojennych mistrzów złotnictwa nie sposób zapomnieć o Władysławie Hemplu, który wraz z bratem stworzył wyjątkowe miejsce na mapie Warszawy,jakim była Pracownia Braci Hempel.
Władysław Hempel (1871-1944) to najzdolniejszy uczeń słynnego Antoniego Riedla, który w 1890 roku został czeladnikiem, a w 1904 mistrzem złotnictwa. Krótko po tym, wraz z bratem Stefanem otwiera w Warszawie wytwórnię platerów i sreber. Pracownia Braci Hempel szybko odnosiła sukcesy również dzięki świetnej współpracy braci - Władysław poświęcił się projektami oraz produkcją, natomiast Stefan był odpowiedzialny za sprawy handlowe. Władysław Hempel szybko skupił się na produkcji sreber, rezygnując z platerów, a produkując głównie galanterię, srebra stołowe oraz srebrne prace artystyczne, często na specjalne zamówienie klientów. Połączone siły braci przyczyniły się do tego, że firma szybko się rozwijała, najpierw siedziba znajdowała się w gmachu Teatru Wielkiego, następnie przy Krakowskim Przedmieściu 7, aby na końcu stworzyć prawdziwą Fabrykę Platerów i Sreber z prawdziwego zdarzenia, która mieściła się przy Leszno 100 róg Wronia 63, która została zniszczona podczas Powstania Warszawskiego, jednocześnie kończąc działalność firmy. Nadal jednak można spotkać wiele dzieł tej pracowni, które stanowią ozdobę o wyjątkowej wartości nie tylko estetycznej, ale przede wszystkim historycznej.
Przedwojenna historia złotnictwa w Polsce ma niebywałą tradycję i znakomitych mistrzów, których dzieła zachwycają do dziś i są poszukiwane przez koneserów tych prawdziwych dzieł sztuki na całym świecie. Wśród przedwojennych mistrzów złotnictwa nie sposób zapomnieć o Władysławie Hemplu, który wraz z bratem stworzył wyjątkowe miejsce na mapie Warszawy,jakim była Pracownia Braci Hempel.
Władysław Hempel (1871-1944) to najzdolniejszy uczeń słynnego Antoniego Riedla, który w 1890 roku został czeladnikiem, a w 1904 mistrzem złotnictwa. Krótko po tym, wraz z bratem Stefanem otwiera w Warszawie wytwórnię platerów i sreber. Pracownia Braci Hempel szybko odnosiła sukcesy również dzięki świetnej współpracy braci - Władysław poświęcił się projektami oraz produkcją, natomiast Stefan był odpowiedzialny za sprawy handlowe. Władysław Hempel szybko skupił się na produkcji sreber, rezygnując z platerów, a produkując głównie galanterię, srebra stołowe oraz srebrne prace artystyczne, często na specjalne zamówienie klientów. Połączone siły braci przyczyniły się do tego, że firma szybko się rozwijała, najpierw siedziba znajdowała się w gmachu Teatru Wielkiego, następnie przy Krakowskim Przedmieściu 7, aby na końcu stworzyć prawdziwą Fabrykę Platerów i Sreber z prawdziwego zdarzenia, która mieściła się przy Leszno 100 róg Wronia 63, która została zniszczona podczas Powstania Warszawskiego, jednocześnie kończąc działalność firmy. Nadal jednak można spotkać wiele dzieł tej pracowni, które stanowią ozdobę o wyjątkowej wartości nie tylko estetycznej, ale przede wszystkim historycznej.
