********************

DODATKOWE ZDJĘCIA

https://tufotki.pl/VnLZe

__________________________

NA PREZENT

*** EKSPRESOWA WYSYŁKA ***

TEGO SAMEGO DNIA OD UZYSKANIA WPŁATY

tel. +48 660 018 596

ZAPRASZAM NA MOJE AUKCJE

gdzie sprzedaję przedmioty z mojej kolekcji nawet od 1zł

********************

DODATKOWE ZDJĘCIA

https://tufotki.pl/VnLZe

__________________________

PRZEDWOJENNY TEODOLIT

ZAKŁADY OPTYCZNO-ELEKTROTECHNICZNE

F. CZERWIŃSKI / O. FENNEL

*

Poska / Niemcy, XIX / XX w

stan dobry

Zapraszam do licytacji tego wspaniałego przedwojennego teodolitu.

Teodolit pochodzi z zakładu F. Czerwińskiego w Warszawie.

Zachowały się nawet niektóre akcesoria.

Sam teodolit sprawny i w dobrym stanie. Pęknięta poziomica na lunecie. Brak jednego zamka. Przerwany skórzany pasek. zachowany w stanie bardzo dobrym. Przedmiot nieczyszczony, nieruszany, sprawny i oryginalny.

ZAPRASZAM NA MOJE AUKCJE

gdzie wystawiam pozostałe, polskie platery, a także inne stare przedmioty, wszystkie od symbolicznej złotówki

Teodolit – instrument geodezyjny przeznaczony do pomiaru kątów poziomych oraz kątów pionowych. Wyróżnia się teodolity optyczne oraz elektroniczne. W teodolitach optycznych zastosowane jest szklane koło poziome (limbus) i koło pionowe z naniesionym podziałem kątowym (w Polsce praktykowany jest dziesiętny podział gradowy, w którym kąt prosty równa się 100 gradom), z którego obserwator wykonuje odczyt kierunku. W teodolitach elektronicznych odczyt kierunku jest wykonywany automatycznie.

Teodolit wyposażony jest w lunetę, która wraz z korpusem instrumentu może obracać się wokół jego osi pionowej. Umożliwia to swobodne i dokładne wykonanie odczytu kierunków poziomych oraz pionowych.

Spis treści

  [ukryj] 

• 1Warunki teodolitu
• 2Budowa teodolitu
• 3Historia
• 4Zobacz też
• 5Przypisy

Warunki teodolitu[edytuj | edytuj kod]

Aby instrument mógł poprawnie wyznaczać kąty, musi spełniać następujące warunki:

• oś libelli alidadowej prostopadła do osi obrotu instrumentu
• płaszczyzna główna libelli pudełkowej prostopadła do osi obrotu instrumentu
• oś celowa lunety prostopadła do jej osi obrotu
• oś obrotu lunety prostopadła do osi obrotu teodolitu
• poprzeczna kreska siatki celowniczej prostopadła do osi obrotu instrumentu
• oś celowa przecinająca oś obrotu instrumentu
• oś obrotu alidady przechodząca przez środek kręgu limbusa, natomiast w teodolitach dwuosiowych osie alidady i limbusa powinny się wzajemnie pokrywać
• podziałka skal i okręgów dokładnie naniesiona
• dla spoziomowanej osi celowej odczyty na kole pionowym zgodne z ich teoretyczną wartością
• pionowa część osi celowej pionu optycznego w alidadzie lub spodarce pokrywająca się z osią obrotu teodolitu

Kąt pomiędzy płaszczyzną poziomą przechodzącą przez oś obrotu lunety a osią celową lunety teodolitu nosi nazwę kątu nachylenia.

Budowa teodolitu[edytuj | edytuj kod]

Układ osiowy bordy i podstawowe osie teodolitu:

1 – spodarka

2 – tuleja złączona ze spodarką

3 – koło poziome

4 – alidada

5 – dźwigary lunety

6 – luneta

7 – koło pionowe sprzęgnięte z lunetą

vv – pionowa (inaczej główna) oś obrotu teodolitu lub alidady

hh – pozioma oś obrotu lunety

ll – oś libelli alidadowej (rurkowej)

pg – płaszczyzna główna libelli okrągłej

Schemat teodolitu

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nie wiadomo, kto wynalazł urządzenie, ale posługiwał się nim szesnastowieczny angielski matematyk Leonard Digges[1]. Teodolit został udoskonalony przez brytyjskiego wynalazcę Williama Stanleya[2].

otto fennel cassel