Lestowka jest robiona najczęściej ze skóry lub paciorków. Składa się z szeregu równolegle do siebie ułożonych małych wałeczków (żeberek), nazywanych "baboczkami" lub "zubcami", a te spojone ze sobą tworzą coś w rodzaju taśmy (wstążki), tzw. korieszok. Końce "korieszoka" są połączone, tak że tworzy się zamknięty obwód. W miejscu, gdzie łączą się oba końce, przymocowane są wierzchołkami cztery zszyte parami i parami ułożone tzw. trójkątne płaty, zwane łapostkami (lepiestkami). Mają one symbolizować czterech Ewangelistów, a obszyte brzegi łapostków - naukę ewangeliczną. Jedna para przylegających do siebie równoramiennych trójkątów, często obramowanych innego koloru materiałem, jest wciśnięta swoim wierzchołkiem między dwa ułożone górne trójkąty, tak, że podstawy tych dwu par trójkątów są w stosunku do siebie równoległe. Wierzchołek dolnej pary jest połączony wewnątrz sznurkiem z końcami "korieszoka". Na ten sznurek nawleczone jest 7 maleńkich krążków, zwanych pieredwiżkami. Symbolizują one siedem sakramentów. Jak twierdzą staroobrzędowcy, sakramenty te znajdują się w nauce ewangelicznej, ale są jakby w ukryciu. "Korieszok" składa się z czterech różnych co do długości części, które oddzielają od siebie pojedynczo wzięte trzy znacznie większe od pozostałych wałeczki, symbolizujące Trójcę. Jedna z tych części zawiera 12 wałeczków, symbolizują one pamięć o dwunastu apostołach, którzy chodzili po ziemi razem z Chrystusem; następna obejmuje 33 wałeczki, które oznaczają lata życia Chrystusa na ziemi; dalsza liczy 17 wałeczków - liczba proroctw o Chrystusie, wreszcie 38 wałeczków - to 38 tygodni - okres, kiedy Jezus przed swym narodzeniem znajdował się w łonie Matki Boskiej..."

Różaniec

Życie chrześcijańskiego szermierza – praca i modlitwa. "Nieustannie módlcie się" (1 Fez. 5, 17),– te apostolskie słowa trudów świętych mężów do czynienia licznych modlitw. Ale najbardziej znaną z nich została tak zwana Jezusowa modlitwa: "Hospodi Iisusie Chrysrie, Synie Bożyj pomiłuj mia hresznaho" (Panie Jezu Chryste, Synu Boży, zmiłuj się nade mną grzesznym).

Jeśli zebrać razem wszystkie prace, napisane przez świętych ojców o czynieniu modlitwy Jezusowej, to wyjdzie obszerna biblioteka. Krótkość i prostota pozwala każdemu chrześcijaninowi włączać ją do swojej codziennej reguły (oczywiście, według błogosławieństwa spowiednika), wymawiając określoną ilość razy – 50, 100, 200... w ciągu dnia. Ale jak równocześnie powtarzać modlitwę i zliczać ilość powtórzeń? W tym pomagają różańce.

Współczesny różaniec jest to zamknięta nić, składająca się z maleńkich "ziarnek", rozdzielanych po dziesięć "ziarnami" większych rozmiarów. Najbardziej rozpowszechniona liczba "ziarnek" – 50 albo 100. Różańce mnichów używane do modlitwy w celach czasami zawierają 1000 "ziarnek".

Różańce pomagają liczyć (stąd ich rosyjska nazwa – czotki ) ilość modlitw albo ziemskich pokłonów. Modlący się palcami lewej ręki przebiera "ziarenka" na początku odmawiania nowej modlitwy. Doszedłszy do dużego "ziarna", zwykle zatrzymuje się i odmawia "Ojcze nasz" albo "Bohorodice Diewo radujsia", zatem znów Jezusową modlitwę. Na zakończenie ustalonej liczby przyjęte odmawiać "Dostojno jest’". Z pomocą różańca można czynić i każde inne modlitwy.

W starożytności na Rusi różańce miały inną formę zamkniętej drabinki, składającej się z drewnianych kostek (beleczek), obszytych skórą albo tkaniną. One nazywały się "lestwica (drabina)" albo "lestowka (schodki)" i duchowo symbolizowały drabinę zbawienia, wchodzenia (wstępowania) na niebo. Zamknięcie (w koło) różańców i drabinek oznacza nieustanną, wieczną modlitwę.

Różańce są częścią szat mnichów, świeccy mogą modlić się przy ich pomocy, otrzymawszy błogosławieństwo u spowiednika. Różańce pomagają czynić modlitwę w pracy, w miejscach publicznych – wystarczy włożyć rękę do kieszeni i przebierać "ziarenka".

Mało zrozumiała moda nosić różańce na szyi, owijać dookoła nadgarstków, kręcić na palcu – jest jawnie nie pobożnego pochodzenia. Jak do każdego kultowego przedmiotu (a różańce obowiązkowo wyświęca się), trzeba do niego odnosić się pobożnie i nie demonstrować na pokaz.

SPOSÓB MODLENIA SIĘ LESTOWKĄ:

На первых трёх бобочках (т.е. на каждом из них) читается: «Аллилуия, аллилуия, аллилуия, слава Тебе, Боже!». В старообрядчестве же читается так: «Аллилуия, аллилуия, слава Тебе, Боже!» – т.е. «Аллилуия» читается два, а не три раза.

На «Земле» прославляется Пресвятая Троица: «Слава Отцу, и Сыну, и Святому Духу, и ныне, и присно, и во веки веков. Аминь.».

Затем на остальных ста маленьких бобочках читается Иисусова молитва: «Господи Иисусе Христе, Сыне Божий, помилуй мя грешнаго.». В старообрядчестве Имя Господа (Иисус) пишется и читается с одной «И» (Исус).

На первом большом бобочке читается: «Помяни мя, Господи, егда приидеши во царствии Своем.». На втором большом бобочке читается: «Помяни мя, Владыко, егда приидеши во царствии Своем.». На третьем читается: «Помяни мя, Святый, егда приидеши во царствии Своем.».

На «Небе», так же, как и на «Земле» прославляется Пресвятая Троица.

На последних трёх бобочках, как и на первых, читается «Аллилуия…».

По окончании выполнения молитвенного правила по лестовке, берём лапостки в левую руку и молимся: «Господи, помилуй.» (трижды). Затем передвигаем передвижку и славословим Бога: «Слава Отцу, и Сыну, и Святому Духу, и ныне, и присно, и во веки веков. Аминь.».

Молясь по лестовке, нельзя также забывать и о телесных подвигах – земных и поясных поклонах. Земные поклоны кладутся на аллилуйных и больших ступенях (9 поклонов), а также на первых 12-ти и последних 17-ти ступенях (29 поклонов). Остальные поклоны (на 38-ми и 33-х малых ступенях) выполняются в пояс. Всего получается 71 поясной и 38 земных поклонов.

Также выполняются молитвенные правила по лестовке Пресвятой Богородице, заменив Иисусову молитву на молитву Царице Небесной: «Пресвятая Госпоже Богородице, спаси мя, грешнаго раба Твоего.». Кроме того, выполняются молитвенные правила по лестовке Ангелу-Хранителю: «Ангеле Христов, Хранителю мой святый, спаси мя, грешнаго раба Твоего»; и Иоанну Предтече: «Святый Великий Иоанне, пророче и Предотече, Крестителю Господень, моли Бога о мне грешнем».

Вот пример молитвенного правила для чтения 10-ти лестовок: первые семь лестовок – Иисусу Христу (учёт их легко вести передвижками), восьмая лестовка – Ангелу-Хранителю, девятая лестовка – Иоанну Предтече, и десятая – Пресвятой Богородице.

Кроме приведённых выше примеров, можно выполнять молитвенные правила по лестовке святым угодникам Божиим, например – святому, имя которого носишь, либо святому, какого очень почитаешь, и т.д. Также на больших бобочках христиане могут читать и другие молитвы, кроме приведённых выше – например: «Отче наш», «Достойно есть», «Богородице Дево, радуйся», и пр. В отдельных случаях допускаются и свои молитвы, исходящие от чистого сердца, но только с разрешения духовного отца (духовника).

Молитвенное правило по богородичной лестовке первого типа в наших, традиционных, устоях, выполняется таким образом: начало и окончание – «Аллилуия…», «Слава, и ныне:»; на каждой малой ступени – «Богородице Дево, радуйся…»; на каждой большой ступени – «Отче наш…». по окончании – «Господи, помилуй.Слава, и ныне:».

Молитвенное правило по богородичной лестовке второго типа выполняется так: по традиционной лестнице молятся как обычно (Иисусу Христу, Богородице, Ангелу-Хранителю, святым…), до конца. На дополнительной лестнице всегда молятся Богородице по принципу, описанному в предыдущем абзаце.

Form and symbolism The lestovka is traditionally constructed of leather, with "steps" made by looping leather around small twig sections. It has a total of 109 "steps" – small loops or knots, unevenly grouped. Lestovkas produced today are often made of vinyl or PVC, and the twig sections are today often replaced with rolls of paper, rubber or even plastic. Most lestovkas are joined to form a large loop, but the older variant, which is a simple rope unjoined at the ends, may still occasionally be found. Part of a series on Eastern Christianity Communions[show] History[show] Specific regions[show] Liturgy and worship[show] Theology[show] Eastern Christianity portal vte At the bottom of the lestovka hang four lapostki, which are flaps, usually triangular, but such variations as bell or oak-leaf shapes are not uncommon. These represent the four Gospels, and sometimes have icons, crosses, religious symbols or scripture verses printed or stitched on them, the stitching around these leaves symbolising the teaching of the Gospels. Simpler lestovkas will have the lapostki covered with silk brocade or velvet, and this is a traditional way of reusing church fabrics, either of vestments that have become too worn out for clergy to wear, or of altar-coverings and similar fabrics. Between these lapostki are seven small movable pieces, usually tucked in securely and not visible unless the stitching between the lapostki is undone. These seven pieces represent the seven Mysteries (Sacraments) of the Church, their location between the leaves of the lapostki indicating their origin in and central relation to the Gospels. Next, the main loop will have three large steps on either side where it joins the lapostki (in lestovkas that are joined together), and on the Lestovka itself are three more large steps, giving a total of nine, representing the nine months in which Christ was in the womb of the Theotokos (Blessed Virgin Mary), and also for the nine choirs of angels. After the three large steps on either side is a space, representing the heavens and the earth. Coming to the main set of counters, one finds twelve small babochki (rungs, steps), signifying the Twelve Apostles. Then are thirty-eight small counters, representing the thirty-six weeks and two days during which the Theotokos carried Christ in her womb. Next, thirty-three small counters for the number of years Christ lived on earth, followed by seventeen small counters for the seventeen Old Testament prophets plus St John the Baptist who prophesied about the coming of Christ. Usage If one is unable to attend services in church for whatever reasons, it is considered commendable to pray on the lestovka, using a number of repetitions of the Jesus prayer combined with specific bows and prostrations. When using the lestovka as part of a rule of prayer, the three counters at either end are used for the following prayers (accompanied by bows) at the end and beginning of the prayer session: Боже, милостивъ бѹди мне грѣшномѹ. (грѣшнѣй if one is female)Создави мѧ, Господи, помилѹй мѧ.Безъ числа согрѣшихъ, Господи, прости мѧ. God be merciful to me a sinner. (bow)Thou hast created me; Lord, have mercy on me. (bow)I have sinned immeasurably; Lord, forgive me. (bow) Some say, at the last line, "помилѹй и прости мѧ грѣшнаго/грѣшнѹю" (have mercy and forgive me a sinner) instead of "прости мѧ" (forgive me). The remaining one hundred small counters are used for the repetition of the Jesus prayer, with bows and prostrations. Other uses of the lestovka include counting the twelve or forty repetitions of Lord have mercy used as responses at the Divine Liturgy and Canonical hours. The seventeen counters are also used to count the number of bows during the Prayer of Saint Ephrem. Occasionally, some Old Rite bishops will use lestovkas (with the lapostki cut off) in place of a chain for wearing pectoral crosses and panagias.