POSADOWO

PASADOWO

PAŁAC ŁĄCKICH

Pocztówka

pocztówka z obiegu: 5.8.13

wydawca: W. Sopoliński, Neustadt b. P.

kolor: sepia

stan zachowania: bardzo dobry

POSADOWO

Miejscowość w powiecie nowotomyskim, położona ok. 3 km na południowy zachód od Lwówka.

Tą jedną z najoryginalniejszych siedzib wielkopolskich zbudował dla Władysława Łąckiego w latach 1869-1870 Stanisław Hebanowski, zapewne według projektów przywiezionych przez Łąckiego z Francji.  Herby, Łąckiego Korzbok (trzy karpie) i Drogosław (strzała) jego żony Antoniny ze Skórzewskich, umieszczone są w elewacji frontowej pałacu. Hrabia Władysław (1821-1907), był działaczem politycznym i polskim patriotą, który za swoje działania w obronie ojczyzny był więziony w lochach Moabitu i Sonnenburga.
Po jego śmierci ordynatami byli kolejno jego dwaj synowie Stefan i Stanisław, którzy nie mieli dzieci. Gdy Stanisław Łącki zmarł w 1937 roku, właścicielem Posadowa stał się jego siostrzeniec i adoptowany syn hrabia Feliks Tyszkiewicz-Łącki. W 1943 r. z pałacu hitlerowcy wywieźli cenne dzieła sztuki, a po wojnie majątek został upaństwowiony przez polskie władze. Siedzibę swoją znalazła tu dyrekcja Stadniny Koni Posadowo kontynuującej tradycje hodowlane Łąckich, których stadnina w 1. połowie XX wieku należała do największych w Europie. Zamierzano nawet utworzyć w pałacu Muzeum Konia, do czego jednak nie doszło. W 2001 r. spadkobiercy Łąckich odzyskali pałac i ogród.
Wielką ozdobą majątku w Posadowie jest wzorowany na wersalskim park francuski.

Zamek został wzniesiony na rzucie prostokąta, z dwoma piętrowymi ryzalitami na wzdłużnej osi, zwieńczonymi bogatymi renesansowymi szczytami, usytuowanymi od frontu i od ogrodu, poprzedzonymi balkonowymi portykami. Po bokach stoją cztery wieże, każda inna i w inny sposób z korpusem budowli połączona. Najwyższa jest czteropiętrowa wieża południowo-zachodnia nad dawnym pokojem pana.

Pałac jest dwukondygnacyjny, gdyż mansardowy dach nad korpusem kryje w sobie mieszkalną kondygnację z pokojami gościnnymi i poddasze. Wysokości budowli dodają też piwnice-sutereny, w których niegdyś mieściły się pomieszczenia gospodarcze, w tym kuchnia, z której wnoszono potrawy do umieszczonej ponad nią jadalni. Najciekawszy jest parter mieszczący reprezentacyjne wnętrza. Układ pomieszczeń jest nietypowy, bo trzytraktowy, nawiązujący do renesansowych siedzib. Centrum stanowi ośmioboczna sala, którą można obejść unikalnym systemem bocznych przejść, choć dla gości droga prowadziła przez jej środek.

Wśród portretów bohaterskich przodków nie było portretu Józefa Melchiora Łąckiego (1761–1829), rotmistrza kawalerii narodowej i kawalera orderu św. Stanisława (1792). Melchior, podobnie jak wielu oświeconych obywateli, należał do Loży Masońskiej w Poznaniu. Był to szlachcic z fantazją, rozmiłowany w koniach. W Sierakowie dla własnej przyjemności trzymał 100 ogierów. To z tej hodowli pochodziły araby, w które w czasach Księstwa Warszawskiego wyposażył w 1807 roku pułk jazdy, nad którym sam objął dowództwo w randze pułkownika. Były to konie niezwykłej urody „siwe z czarnymi grzywami i ogonami oraz z czarną pręgą na grzbiecie”.

Stały się one znakiem rozpoznawczym trębaczy słynnego 1. Pułku Lekkokonnych Gwardii Napoleońskiej. Być może jego życie prywatne było tak wstydliwe dla rodziny, że nadmiernie go nie eksponowała, choć przekazał spadkobiercom fortunę.
Bo Melchior Łącki, mając majątek, zasługi wojskowe i pozycję społeczną, mógł sobie pozwolić na skandal. Zakochał się w Reginie Smętkównie, córce pracowników folwarcznych, z którą doczekał się sześcioro dzieci, z tego trójka urodziła się przed ślubem.  Melchior i Regina pobrali się dopiero 17 lutego 1801 r. Trzy tygodnie później, w odstępie tygodnia, zmarła na ospę dwójka ich starszych dzieci: 12-letnia Ewa i 6-letni Janek, zapewne zarażeni przez jednego z gości weselnych; przeżył tylko najmłodszy Antoni (1797–1864), który został uznany  za legalnego syna reskryptem królewskim wydanym 8 VI 1806 r. i mógł po ojcu dziedziczyć rozległe włości.

Po wojnie, dopóki mieściły się tu biura Stadniny Koni Posadowo, pałac był we względnie dobrym stanie, a ogrodnik, pracujący dla Łąckich jeszcze przed wojną, systematycznie i umiejętnie opiekował się parkiem. Gdy stadnina została zlikwidowana, zaniechano remontu podjętego w 1981 r.

na postawie strony: http://regionwielkopolska.pl/katalog-obiektow/palac-w-posadowie.html