Witam na mojej aukcji, dziś mam do zaoferowania książkę:

"PORTRET SZPIEGA"

Henryk Piecuch

kategoria: kryminał PRL

wydawnictwo: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1984

wydanie: -

seria: "LABIRYNT"

ISBN: 83-11-07007-5

stron: 304.

stan książki: dostateczny (pożółkłe kartki, okładka dość mocno podniszczona, ma wytarcia i zagięcia).

Oto wywiad-rzeka z Polakiem, agentem amerykańskiego wywiadu, sporządzona na zapotrzebowanie propagandy połowy lat 80. Autor dociera do osadzonego na Rakowieckiej szpiega o zastępczym nazwisku Zbigniew Walczak po zwierzenia z wrogiej działalności. Zaczyna od posępnego opisu kary – „przycisk, klamka, drzwi, przycisk, krata, klamka, drzwi…”: tak się wchodzi do celi, która stała się ostatnią przystanią szpiega. Jeszcze regulamin więziennego dnia, żeby nie było wątpliwości, że kto szpieguje kraj ojczysty, kończy na nużącej wegetacji.

Henryk Piecuch (ur. 4 grudnia 1939 w Bielsku-Białej) – pułkownik Wojsk Ochrony Pogranicza i Straży Granicznej w stanie spoczynku, dziennikarz, pisarz, badacz i popularyzator działalności służb specjalnych, zwłaszcza polskich.

Ukończył liceum pedagogiczne, początkowo zlokalizowane w Szklarskiej Porębie, a w ostatnim roku przed maturą przeniesione do Jeleniej Góry. Zajmował się wówczas narciarstwem i lekką atletyką startując w barwach KS Górnik Wałbrzych. W 1959 r. Henryk Piecuch rozpoczął 3-letnie studia w Oficerskiej Szkole Wojsk Ochrony Pogranicza. Na trzecim roku tych studiów wstąpił do PZPR i był członkiem do jej rozwiązania. Po szkole pracował w WOP. Był m.in. kolejno: zastępcą dowódcy strażnicy w Kołbaskowie k. Szczecina, dowódcą strażnicy na Orlu w Górach Izerskich, dowódcą kompanii piechoty górskiej i zastępcą dowódcy Górskiego Batalionu WOP w Szklarskiej Porębie, instruktorem Wydziału Politycznego Łużyckiej Brygady WOP w Lubaniu, a w latach 1979-1994 kierownikiem działu wojskowego, zastępcą redaktora naczelnego i redaktorem naczelnym czasopisma "Granica" (od 1990 r. "Straż Graniczna"). W trakcie pracy zawodowej na przełomie lat 60. i 70. ukończył 5-letnie studia w Wojskowej Akademii Politycznej.

W latach 1973-1977 prowadził wykłady w dwuletnim Wieczorowym Uniwersytecie Marksizmu Leninizmu w Lubaniu i Zgorzelcu. Wykładał historię filozofii.

W latach 60. bez zezwolenia swoich przełożonych, zaczął publikować pod pseudonimami artykuły w takich czasopismach jak np. "Taternik", "Gazeta Robotnicza" czy "Nowiny Jeleniogórskie". Pod koniec lat 60. został również korespondentem czasopisma Wojsk Ochrony Pogranicza „Granica” na odcinku południowo-zachodniej granicy państwa. Zajmował się również taternictwem (do lutego 1973 był prezesem Sudeckiego Klubu Wysokogórskiego), alpinizmem, himalaizmem i żeglarstwem. Był ratownikiem GOPR, instruktorem narciarstwa, taternictwa, pływania. W latach 70. regularnie publikował (w większości pod pseudonimami) w około 20 gazetach i czasopismach, także zagranicznych m.in. w Bułgarii, Francji, Kanadzie, USA, Wielkiej Brytanii, Węgrzech i ZSRR. Po około 20 latach służby w WOP na początku 1979 roku został służbowo przeniesiony do redakcji czasopisma „Granica” w Warszawie. W latach 1982-1988 nielegalnie wydał na powielaczu 28 lub 29 numerów czasopisma „Czerwona Krowa”.

Z powodu obowiązków służbowych w Wojskach Ochrony Pogranicza oraz pracy dziennikarza, miał kontakty z funkcjonariuszami różnych służb specjalnych, m.in. polskich, sowieckich, NRD, RFN, angielskich, amerykańskich, francuskich, czechosłowackich, węgierskich, izraelskich, szwedzkich. W trakcie pracy zawodowej kilkakrotnie bezskutecznie próbowano go zwerbować, jako agenta różnych służb, zarówno polskich jak i radzieckich.

Zamach na Jana Pawła II spowodował, iż szerzej zainteresował się działalnością służb specjalnych, zwłaszcza metodami ich pracy. Zaczął robić analizy korzystając z posiadanej wiedzy i dostępnych materiałów. Kolejnym impulsem była deklaracja ówczesnego wiceministra w MSW, szefa służb wywiadu i kontrwywiadu, gen. brygady Władysława Pożogi (później gen. dywizji), o większym otwarciu w udostępnianiu informacji, wygłoszona na konferencji prasowej wiosną 1981. Dzięki temu po 3 latach zrobił z nim serię wywiadów oraz uzyskał dostęp do wielu odtajnionych materiałów. Wykorzystał je m.in. w książce „Siedem rozmów z generałem dywizji Władysławem Pożogą” (1987) i jej poszerzonych wydaniach (1993, 1996). W latach 80. pozyskał z archiwum MSW, kilkadziesiąt metrów bieżących akt, które do dziś wykorzystuje w swoich publikacjach.

Część swoich książek z lat 80. drukował w odcinkach w czasopismach. Niektóre, jak „Oferma”, nawet w dwóch - „Granica” oraz „Szpilki”. Ponadto w czasopiśmie „Granica” były to: „Rendez-vous z wilkołakiem”, „Kasy pancerne Bieruta”, „Milion za perszerona”, „Złote szlaki”.

Autor około 4 tys. artykułów prasowych i reportaży (w prasie krajowej i zagranicznej), około 60 książek (w tym kilkunastu opowiadań opartych na faktach) o działalności służb specjalnych, głównie polskich. W latach 80 omijał ograniczenia w publikacji archiwalnych materiałów SB opisując je w formie powieści opartych na faktach. Część książek opublikował w wydawnictwach konspiracyjnych, w małych nakładach, także pod pseudonimami. W seriach wydawniczych „Ekspres reporterów” (Krajowa Agencja Wydawnicza) i „Białe plamy” (Oficyna Literatów „Rój”) zamieszczał reportaże historyczne i dotyczące służb specjalnych.

Jako ekspert z zakresu historii polskich służb specjalnych brał udział w wielu filmach dokumentalnych (np. „Świat Luny” (1997), o Julii Bristigierowej; „Bezpieka 1944-1956”, Część 1, Część 2, Część 3 (1997)) i programach telewizyjnych.

Mieszka w okolicy Warszawy. Żonaty, jego syn jest prawnikiem.

PRZED ZALICYTOWANIEM KONIECZNIE ZAPOZNAJ SIĘ Z PONIŻSZYMI INFORMACJAMI "O SPRZEDAJĄCYM" POZWOLI TO UNIKNĄĆ NIEPOTRZEBNYCH NIEPOROZUMIEŃ !!!

ZA5