POLSKA SZABLA HUSARSKA  Z PALUCHEM Z XVII W Z POCHWĄ NA TABLO

Producent: Płatnerze  (WZ 1750/P )

Dane techniczne:

Długość: 95 cm

Waga: 2 kg

Szabla husarska, to zwyczajowe określenie szabli używanych przez jazdę polską (głównie przez husarię)  w  XVII i XVIII-wiecznej Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Szabla ta była rozwinięciem szabli węgiersko – polskiej z XVI wieku, łączącą ze sobą również najlepsze cechy szabli tureckich i zachodnioeuropejskich.

Była to broń idealna do walki konnej, której konstrukcja pozwalała na szybkie i silne uderzenia. Ciężka i zarazem zamknięta rękojeść (przedłużony jelec - kabłąk) chroniła dłoń i dawała lepszą kontrolę nad szablą podczas natarcia. Dodatkowo kontrolę nad bronią i komfort w jej użytkowaniu zwiększał metalowy kaptur na tylnej części rękojeści. Mosiężny lub stalowy paluch, znajdujący się pośrodku jelca, dostosowany do oparcia kciuka wzmacniał uchwyt, chronił przed ześlizgnięciem się po głowni ostrza przeciwnika, a także pozwalał na szybsze wykonanie kolejnego cięcia. Jelec z wąsami zapewniał szabli husarskiej długą żywotność – wzmacniał ją w miejscu gdzie głownia połączona była z rękojeścią. Głownia szabli wykończona była piórem, będącym obustronnym ostrzem, co umożliwiało zadawanie pchnięć.

Prezentowany model jest wierną repliką oryginalnych szabli husarskich.

Z jednej strony ostrza wygrawerowany jest napis „HUSSARIA”, natomiast z drugiej „JESUS MARIA JOSEF SPES MEA”.

W zestawie znajduje się również stalowa pochwa oraz drewniane tablo.