POLSKA, oryginalny czekan szlachecki z XVIII wieku, na długim drzewcu.

Z uwagi na niewielkie wymiary, nie ma on walorów bojowych, przeznaczony był raczej do użytku cywilnego. W XVI – XVIII w. czekany (zwane także po staropolsku obuszkami) wraz z nadziakami były chętnie noszone przez polską szlachtę, stanowiąc codzienną broń, często wykorzystywaną w czasie awantur sejmikowych i bijatyk. Michał Piekarski użył czekanu w zamachu na króla Zygmunta III. Stosowany od XVI do XVIII wieku przez szlachtę polską, często posiadał drzewce długości 80–100 cm i był noszony w formie laski. Była to broń często wykorzystywana w pojedynkach i burdach. Miał być bezpieczniejszy od nadziaka, z którego powstał, ale różnica nie była wielka, stąd obowiązywał zakaz wnoszenia tego typu broni na sejmiki, a także do niektórych kościołów.

W dawnej Polsce noszenie obuszków było tak powszechne, że powstało nawet rymowane powiedzenie:

"Bez karabeli ani z pościeli, bez obuszka ani od łóżka."

W Polsce przyjęło się rozróżniać tego typu broń wedle rodzaju zakończenia: jeśli ma ostry, prostopadły dziób, jest to nadziak; jeśli dziób jest podwinięty w dół, to obuch; jeśli ma formę toporka, to czekan. Najczęściej po przeciwległej stronie ostrza znajdował się młotek.

Długość żeleźca: 12.4 cm, szerokość ostrza: 7.9 cm, zachowana długość drzewca: 56 cm.

Stan zachowania: widoczny na zdjęciach, na żeleźcu wżery korozyjne, drzewce ze śladami nieaktywnych drewno jadów, złamane.

Gwarantujemy, że przedmioty sprzedawane na naszych aukcjach są ORYGINALNE.

Na wpłatę czekamy maksymalnie 7 dni od zakończenia aukcji.

Jesteśmy organizacją non profit, a cały dochód z aukcji przeznaczony jest na działalność statutową Fundacji.