Przedmiotem niniejszej Monografii jest process tworzenia Poczty Polskiej od dnia 22 lipca 1944 roku – daty ogłoszenia Manifestu PKWN w Chełmie Lubelskim, pierwszym wyzwolonym mieście Polski, do 31 grudnia 1944 roku. Ta ostatnia data została przyjęta umownie; właściwsze byłoby przyjęcie daty rozpoczęcia ofensywy styczniowej 1945 roku, w wyniku której wyzwolone zostały ziemie Polski na zachód od Wisły i Sanu. Niniejsza monografia nie obejmuje wydarzeń, związanych z historią poczt powstańczych, wydarzeń o poważnym znaczniu historycznym, lecz nie mających wpływu na definitywny rozwój organizacji Poczty Polskiej w wyzwolonej Ojczyźnie. Jest to zarys rozwoju i organizacji poczty polskiej w okresie od lipca do grudnia 1944 roku na wyzwolonych terenach Lubelszczyzny, Rzeszowskiej, Białostockiego i częsci woj. Warszawskiego. Podano także w niej wykaz placówek pocztowych, uruchomionych w tym okresie, przedstawiono przebieg produkcji pierwszych znaczków pocztowych i pierwszych kart pocztowych, opisano wszystkie znane stemple prowizoryczne z tego okresu i pokazano je na ilustracjach.
Za zgodą Ministerstwa Łączności Państwowa Wytwórnia Papierów Wartościowych w Warszawie wykonała specjalnie do tej książki nowodruki próby siatkowej i 3 pełnych arkuszy znaczków z oryginalnych klisz, wypożyczonych z Muzeum Poczty i Telekomunikacji we Wrocławiu. Numerowane nowodruki stanowią cenny materiał porównawczy.
Wstęp zaczerpnięty z niniejszej książki.